Op 27 december 1990 werd de NCR-prijs voor literatuur voor het eerst rechtstreeks op televisie toegekend. Het stramien was duidelijk geënt op de traditie die er in Nederland reeds in zekere zin is gegroeid bij de toekenning van de AKO-prijs. De vraag was dus in hoeverre de BRT erin zou slagen iets op poten te zetten dat op zijn beurt tot een traditie zou kunnen uitgroeien. (Not dus.)
Lees verder “Dertig jaar geleden: de NCR-prijs voor literatuur op televisie”Tag: martin coenen
35 jaar geleden: Johannes Bresseleers aan het lijntje
Antwerpen, 8 november 1885. Dat staat er op de geboorteakte van de Algemene Belgische Persbond en dat was dus kaarsjes blazen in 1985. Nochtans sprak ik destijds in De Rode Vaan niet met de Nederlandstalige permanente secretaris van de ABP, maar die van de AVBB, de Algemene Vereniging van Beroepsjournalisten in België. En deze vereniging kwam dan weer tot stand in 1979 door een samensmelting van de ABP met de Beroepsunie van de Belgische Pers, een — alle proporties in acht genomen — « syndicale » organisatie die in 1914 was tot stand gekomen. De AVBB heeft in haar voornaamste doelstellingen dan ook beide opties een beetje verzoend. We overliepen deze doelstellingen samen met Johan Bresseleers, omdat zal blijken dat ze in dit jubileumjaar meer dan ooit onder vuur werden genomen vanuit verschillende hoeken. Zo zijn er eerst en vooral de beroepsvrijheid en de rechten van de pers die met name in het geval Martin Coenen fameus met de voeten werden getreden. De AVBB heeft dan ook onmiddellijk verontwaardigd gereageerd.
Lees verder “35 jaar geleden: Johannes Bresseleers aan het lijntje”35 jaar geleden: Georges De Wolf aan het lijntje
In Gent zijn een aantal grijsaards plotseling erg trouwlustig geworden. Niet te verwonderen overigens als de bruid een aantrekkelijk jong negerinnetje uit Ghana of Senegal blijkt te zijn en men bovendien er nog een centje bovenop krijgt. Wat zegt u ? Stront aan de knikker ? Reken maar ! Het betreft hier immers een manier om aan verblijfsvergunningen te geraken, de arme stakkers mogen hun bruid zelfs niet aanraken en het beloofde geld blijkt ook vaak achterwege te blijven. En je dringt best niet al te veel aan, want je hebt hier te maken met echte « profs » uit het milieu van de drugshandel en de prostitutie. Als de politie zich hiermee nu is gaan moeien, is het dus geraadzaam om de tong tweemaal rond te draaien vooraleer het dure woord « racisme » eruit te stoten. Alleszins stof genoeg om politiecommissaris Georges De Wolf te vragen om ons even te woord te staan in verband met deze zaak…
Lees verder “35 jaar geleden: Georges De Wolf aan het lijntje”Wie schrijft, vertrekt
Vandaag is het dertig jaar geleden dat mijn laatste artikel voor De Rode Vaan is verschenen. Ik had het de toepasselijke titel “Wie schrijft, vertrekt” gegeven, ook al verzin ik in de inleiding daarvoor een totaal andere reden dan wat het werkelijk betekende. Het klopte overigens ook niet. Het bleek uiteindelijk mijn laatste artikel als vaste redacteur te zijn geworden, want na mijn desastreuze avonturen bij De Batselier bleek ik al vlug weer op de journalistiek aangewezen om aan de kost te komen. Als free-lancer mijn stukken kwijt raken in de burgerpers, zoals wij die kranten en weekbladen destijds noemden in De Rode Vaan, bleek niet zo makkelijk te zijn en al gauw kwam ik alweer bij De Rode Vaan terecht, maar deze keer dus als losse medewerker.
Lees verder “Wie schrijft, vertrekt”