Twintig jaar geleden bracht huisregisseur Christophe Ameye in Arca “Vrij huwelijk” van Dario Fo (foto Gorupdebesanez via Wikipedia) met Rudy Morren en Katrien De Becker. Wie mij heeft zien gieren van ’t lachen zal mij wel hypocriet vinden als ik zeg dat ik het eigenlijk niet goed vond. Maar vergelijk het met porno: zeldzaam zal diegene zijn die dit artistiek waardevol vindt. Maar betekent dat ook dat al diegenen die het afkeuren er niet door opgewonden kunnen raken?