35 jaar geleden vond ik het nodig mijn nek eens uit te steken in De Rode Vaan. Paul Simon bracht toen zijn album “Graceland” uit dat hij was gaan opnemen in Zuid-Afrika en daarmee had hij de culturele boycot tegen dat land doorbroken. Hij was echter wel met zwarte artiesten gaan opnemen, hé! Ik vond het dus een belachelijke discussie. Maar goed, die mening was niet politiek correct op dat moment. Gelukkig gaf het ANC een paar dagen na het verschijnen van De Rode Vaan in kwestie een persconferentie waarin het ook zijn zegen gaf aan Paul Simons project. Toen Jef Turf  nadien zijn wekelijkse rondgang maakte op de redactie, waarbij hij met iedereen een praatje maakte over het voorbije nummer en dat in voorbereiding, bracht ik dit voorval ter sprake (ook al omdat, eerlijk gezegd, het voor mij altijd een wat onbehaaglijk moment was; mijn politieke inbreng in De Rode Vaan was immers quasi nihil). Waarop Jef nogal verrassend repliceerde: “En hebben ze dat standpunt bepaald op basis van De Rode Vaan?” Nou, dat dacht ik niét, eerlijk gezegd, dat zou toch een beetje teveel eer geweest zijn…