“Voor velen is kerstmis een periode vol verschrikkingen,” schrijft de Brit Steven Berkoff, adept van het théâtre de la cruauté van Antonin Artaud, zeer terecht. “Vooral voor introverten die, als de kaartjes geteld worden, overvallen worden door een overdreven gevoel van waardeloosheid.”
Lees verder “Dertig jaar geleden: “Harry’s Christmas” (Steven Berkoff) in Arca”
Voor het seizoen 1995-96 werden bij Arca opnieuw twee vaste regisseurs aangetrokken: Bart Verschaeve van het Universitair Toneel en Hugo Van Laere van het Salon. Hun eerste productie “Molly Sweeney” van de Ier Brian Friel (°1929) werd echter negatief onthaald. Dit verhaal over de blinde Molly (Els Olaerts), die op aandringen van haar man (Frans Van der Aa) zich laat operereren door Dr.Rice (Hans Royaards), maar die eigenlijk ontgoocheld is over hetgeen ze ziet, werd als statisch verteltheater afgedaan. Friel is van oorsprong trouwens een luisterspelschrijver.
Ronny De Schepper
Auteur David Blomquist had zijn reis uit eigen zak betaald (foto Joost De Bock)
Lees verder “25 jaar geleden: en de auteur zag dat het goed was…”
Erik Van Herreweghe (foto Kultfunk/Alain Mazijn in Wikiportret.nl)
Lees verder “25 jaar geleden: cultuur in Gent (676)”
Jo Decaluwe (foto YouTube) zit met een lege doos opgescheept…
Lees verder “25 jaar geleden: cultuur in Gent (552)”
Het Arcatheater pakte 25 jaar geleden uit met een project van huisregisseur Hugo Van Laere, dat de titel “De Parochiezaal” meekreeg, maar naar zijn eigen zeggen had het net zo goed “Het Volkshuis” kunnen heten. De titel refereert immers aan de kleine gemeentelijke zalen waar in lang vervlogen tijden reizende gezelschappen met een staalkaart van het Vlaamse toneel uitpakten.
Lees verder “25 jaar geleden: “De Parochiezaal” van Hugo Van Laere”
Lieve Maertens (op bovenstaande YouTube-foto te zien in “La voix humaine”) werd in De Rode Pomp begeleid door een toptrio!
Lees verder “25 jaar geleden: cultuur in Gent (419)”
Nadat Bart Verschaeve verdwenen was uit Arca, begon ex-vriendje Hugo Van Laere aan een enorme reeks van flaters. Zo was er “Rijksdag”. “Rijksdag” heette oorspronkelijk “Rustdag” en is gebaseerd op de lectuur van allerlei teksten die met fascisme e.d. te maken hadden. Philippe Ceulemans maakte daarvan een theatertekst en Hugo Van Laere regisseerde o.a. Kadèr Gürbüz en Rafaël Troch in een fantasie waarin een aantal individuen worden uitverkoren om op één dag de wereldbevolking uit te dunnen. “Zij hanteren daarbij zowel linkse als rechtse argumenten,” zei Van Laere op de persconferentie en het was verontrustend dat ook Eddy Vereycken in De Standaard van 9/1/98 stelde: “Het komt er niet op aan langs welke kant je staat. Dat zal het publiek wel uitmaken. De schuld is van iedereen.” Uiteraard ontstaan er ook zowel relaties als conflicten binnen de groep zelf. Alles speelde zich af binnen de 24 uur, maar in Arca zelf was je er reeds op anderhalf uur vanaf. Gelukkig, zo bleek achteraf. En gelukkig dus ook dat ik het niet ben gaan bekijken.
Ronny De Schepper
In 1998 kwam aan het nieuwjaarvieren bruusk een eind, aangezien op 10 januari niet minder dan twee producties in première gingen, die het fascisme als onderwerp hadden.
Lees verder “25 jaar geleden: “Het onderzoek” in Minnemeers”
“Broken glass” (1994) zou het laatste stuk worden van Arthur Miller en geeft duidelijk aan hoezeer Millers stijl stilaan achterhaald is. Het psychologiseren pikt niemand meer en als het dan nog bovendien om het fascisme gaat, dan maakt het stuk toch wel een heel gedateerde indruk, althans toch in de regie van Christophe Ameye in het Arcatheater. Ameye werd aangetrokken naast Hugo Van Laere, nadat de tandem Verschaeve-Van Laere op de klippen was gelopen.
Lees verder “25 jaar geleden:”Broken glass” (Arthur Miller) in Arca”
dagelijks iets degelijks 