Het is al vijf jaar geleden dat de Nederlandse wielrenner en ploegleider Peter Post is overleden. Mijn oudste herinneringen aan hem gaan zowaar terug naar de tijd toen hij nog als jonge snaak aan de zijde van ouwe rakker Gerrit Schulte zesdagen betwistte. Maar het beste kende ik hem (alleen vanop afstand weliswaar) uiteraard toen hij mijn groot idool Rik Van Looy terzijde stond in datzelfde zesdaagsecircuit. Even kwam het tot een breuk (Post koos de kant van Guillaume Driessens toen die met zijn poulain in onmin kwam te liggen en won meteen ook de snelste Parijs-Roubaix aller tijden) maar gelukkig verzoenden ze zich in 1966 en vormden in hun nadagen opnieuw een koppel (zie foto).
Toen ik journalist werd, waren beiden reeds renner àf, maar Peter Post maakte een tweede carrière als ploegleider van het legendarische Raleigh-team. In die hoedanigheid heb ik ooit wel eens telefonisch contact gehad met hem, precies om een afspraak te maken voor een interview (Post zat toen op de boerderij van de ouders van Henk Lubberding, herinner ik mij nog alsof het gisteren was), maar dat interview is uiteindelijk nooit doorgegaan. Maar van één van zijn renners, namelijk José De Cauwer, heb ik verscheidene interviews afgenomen en uiteraard kwam hij daarbij ook vaak ter sprake.