Afgelopen woensdag, ondanks de krona, toch nog de Waalse Pijl kunnen bekijken, thuis voor de buis. Wallonië, hoe vaak hadden we daar niet de voetriempjes aangetrokken. In het Hameau des Cahottes (Keien Gehucht) van Horion-Hozémont, Fize-Fontaine, Vottem en Cras-Avernas. Om maar willekeurig een paar buitenplaatsen in het Luikse te noemen. Bepaald geen arcadia in die dagen.
Lees verder “Vijf jaar geleden: L’Italia farà da sé”
Mijn Nederlandse medewerker Theo Buiting had vijf jaar geleden in de corona-tijden weer een verhaaltje klaar. De titel luidde “Koers is rock’n’roll!”
Lees verder “Vijf jaar geleden: “Koers is rock’n’roll!””
Mijn Nederlandse correspondent Theo Buiting had in de corona-tijden van vijf jaar geleden weer een verhaaltje klaar. De titel luidt “Toedie froedie, ouwe loedie”…
Lees verder “Vijf jaar geleden: “Toedie froedie, ouwe loedie””
Dezer dagen herlas ik nog een biografie van Kees Pellenaars, fameus ploegleider. Geschreven in 1973 door Pierre Huyskens, eveneens een gevierd fenomeen, journalistiek wel te verstaan. In de epiloog ging het nog over verdwenen wielerbedevaarten en niet meer bestaande coureursgebeden. Als ze ze nog bidden, bidden ze een klagelijke Litanie. Wie zouden we kunnen invullen als remplaçant van Merckx?
Theo Buiting
Lees verder “Theo’s Buitelingen (71): rennerslitanie”
Kimberley Pienaar (Le Court de Billot) wint verrassend bij de dames Luik-Bastenaken-Luik. De commentatoren houden het meestal kortheidshalve op “Le Court”. Het is ook wat ingewikkeld om die naam niet te verhaspelen. Ze is van Mauritius, uit Curepipe op het midden van het eiland. Het is al van heel lang geleden dat we nog eens een renner uit dat verre Mauritius op Europese bodem zagen acteren. Het was de eerste renner van kleur namelijk Hypolite Figaro , bij verkorting Vendredi genoemd. Er zit dik honderd jaar tussen en Kimberley is roomblank, maar dat doet er even niet toe. Het was en is MAURITIUS BOVEN !!
Theo Buiting (foto Hoebele – Eigen werk)
Lees verder “Theo’s Buitelingen (70): Kimberley en Hypolite”
Een dezer dagen mocht ik een uitvergroting (100 x70 op paneel) van een meer dan prachtige foto ophalen bij Piet Kuntzelaers, 90 jaar inmiddels. Piet, wereldberoemd in Tegelen en omstreken, wielrenner, schilder, schaker, schrijver, verteller én vele jaren lang uitbater van dé sportzaak ter plekke.
Lees verder “Theo’s Buitelingen (69): foto van een aantal iconische renners in Baarlo 1965”
Amai, het Aambeeld Smeets (hoe harder je erop slaat hoe hoger de resonantie) heeft weer eens uitgepakt met een zever verhaal (*) over Charly Gaul, wat eigenlijk kant noch wal raakt. En dat na zich zowat twee dagen inlezen – een helse opgave volgens eigen zeggen- tijdens een “vroegwinterse contemplatie”. Vroegwinterse contemplatie, hoe ronkend wil je het hebben.
Lees verder “Theo’s Buitelingen (68): Je suis Charly”
Mijn Nederlandse correspondent Theo Buiting had tien jaar geleden weer een verhaaltje klaar. De intrigerende titel luidde “Fonske en Timo”.
Lees verder “Tien jaar geleden: “Fonske en Timo””
De Italiaanse teambaas Gianni Savio is maandag op 76-jarige leeftijd overleden. In het peloton was hij al een tijdje niet meer te zien wegens “een slepende ziekte”, maar daar had hij wel bijna veertig jaar naam en faam gemaakt voor zichzelf. Mijn Nederlandse correspondent Theo Buiting heeft in corona-tijden nog een verhaaltje over hem geschreven. Het was de twintigste aflevering van zijn “Buitelingen”…
Lees verder “Gianni Savio (1948-2024)”
Aanstaande zondag 10 november wordt Jaap Kersten 90 jaar. Jaap is nog zeer vitaal. Hij is de op één na oudste Nederlandse Tour de France renner. Zijn vriend Piet Damen is een paar maanden ouder en daarmee de oudste nog in leven zijnde TdF coureur in Nederland. Onderstaand een artikel van Theo Buiting uit 2008, opgenomen in het jubileumboek van TWC Siebengewald. Ik denk dat het, met minimale aanpassing, nog voldoende beeld schetst van de (veelal ondergewaardeerde) carrière van Jaap. (Bovenstaande foto: Chaam 1956 Jaap glorieus winnaar bij de amateurs.)
Lees verder “Theo’s Buitelingen (67): Jaap Kersten, de trots van Siebengewald, 90 jaar jong”
dagelijks iets degelijks 