De Amerikaanse zangeres Melanie, vooral bekend van het nummer “Beautiful people”, is eergisteren overleden. Ze werd 76. Over een doodsoorzaak is niets bekend. Haar platenlabel Cleopatra laat weten dat ze overleed na ziekte. In een Facebookpost schrijven Melanies drie kinderen dat hun moeder “zachtjes is ingeslapen” (VRTNWS).
Melanie Safka werd geboren in Astoria, een wijk in Queens in New York. Op vijfjarige leeftijd maakte ze haar eerste plaatje, het in de stijl van Shirley Temple gezongen Give A Little Kiss.
Na de highschool trad ze met haar gitaar op in ‘coffeehouses’ in Greenwich Village. Overdag ging ze naar de ‘American School of Drama’. Bij een auditie voor een toneelstuk liep ze de verkeerde deur in, waardoor ze op de jonge producer Peter Schekeryk stuitte, die haar vroeg wat te zingen. Hij was zo onder de indruk van haar stem en liedjes dat hij haar prompt een contract aanbood. In 1968 trouwde ze met hem. Ze kregen samen drie kinderen: Leilah, Jeordie en Beau-Jarred, zelfs de familie Pfaff kon dit qua naamgeving niet overtreffen!
Gilbert Bécaud haalde Melanie naar Parijs, waar ze tussen de kamelen en revuedanseressen (aldus Wikipedia) in L’Olympia optrad. Ze zou hier later een nummer aan over houden: het door Edith Piaf geïnspireerde Look What They’ve Done To My Song, Ma (Ils ont changé ma chanson, ma). Daarna trad ze op tijdens het Woodstock-festival (1969) waar ze ook weer een nummer aan overhield: Lay down (“we all had caught the same disease/we bled inside each other’s womb”). Melanie was een van de weinige vrouwelijke artiesten op het legendarische Woodstock-festival. Achteraf werd haar optreden bestempeld als baanbrekend. Melanie herinnerde het zich nochtans compleet anders: ze was toen 22 en stond stijf van de zenuwen. “De schrik sloeg me om het hart. De gedachte dat ik moest optreden voor al die mensen (400.000 festivalgangers in totaal, red.) en op dat enorme podium… ik was helemaal alleen. Toen begon het te regenen en ik geloofde echt dat iedereen naar huis zou vertrekken”, vertelde ze in een interview. Voor haar optreden op het vrij chaotische Woodstock kreeg Melanie geen eurocent. Maar de ervaring bleek wel onbetaalbaar. “Mijn leven was nooit meer hetzelfde. Het was een spirituele openbaring.”
Omdat Melanie in 1969 een in Nederland gepland optreden wegens ziekte af moest zeggen, zag de organisatie van het evenement zich gedwongen een alternatief te verzinnen. Dit alternatief werd een popfestival in Geleen, dat later de eerste editie van Pinkpop zou blijken te zijn. Ik schafte me destijds de elpee “Candles in the rain” aan, waarop al deze nummer te horen zijn, mede omdat ze ook twee gedichtjes van Alan Alexander Milne op muziek had gezet: “Forgiven” (uit “Now we are six”) werd “Alexander Beetle” (uit “Candles in the rain”, 1970) en “Vespers” (uit “When we were very young”) werd “Christopher Robin is saying his prayer” (Born te be”, 1971). Daarnaast kocht ik ook nog een andere elpee met daarop o.m. versies van Ruby Tuesday van The Rolling Stones en Mr.Tambourine Man van The Byrds en haar eigen Beautiful people natuurlijk.
Melanie maakte sindsdien jaarlijks een plaat of cd (32 in totaal), maar ikzelf had ondertussen al lang afgehaakt. Ook de nummers waarvan ik vroeger zo gek was, draai ik nu nog maar heel zelden, omdat ze een heel apart stemgeluid heeft, waarvan ik vroeger blijkbaar heb gehouden, maar nu krijg ik er de kriebels van (*).
Ronny De Schepper
(*) Alhoewel, eerlijk is eerlijk: gisteren heb ik nog eens naar haar versie van “Ruby Tuesday” geluisterd en ik was toch opnieuw sterk onder de indruk.
dagelijks iets degelijks 