Zondag 2 mei 1993
Turkije is een land met nog altijd onvoldoende accomodatie om miljoenen toeristen op te vangen. En toch is het toerisme juist één van de voornaamste troeven van Istanbul. Het nachtje in het legendarische Pera Palas Hotel, waarvan ik me zoveel had voorgesteld, is tegengevallen.
Het is wel leuk om te zien dat Mata Hari, Ernest Hemingway of Lev Trotzki daar nog hebben geslapen, of dat Agatha Christie stayed at Room 411, where she allegedly wrote Murder on the Orient Express, maar het zag er in 1993 nóg altijd zo uit. Enfin, er was wel televisie op de kamer, maar hij werkte niet. Hierdoor kon ik me niet uitspreken over de evolutie die sedert 1984 zou hebben plaatsgevonden toen er nog maar één zender was en dan nog uitsluitend in zwartwit. Nu zijn er niet minder dan zeven zenders die samen op vijftien kanalen uitzenden. Wat die brengen en wat de kwaliteit van de uitzendingen is kan ik dus niet zeggen, tenzij (tussen de storingen door) dat ook buikdansen aan bod komt, naast door westerse pop beïnvloede acts, waarin de vrouwelijke sensualiteit eveneens wordt beklemtoond. Later (*) zal ik zelfs vernemen dat er meer bloot te zien is op de Turkse TV dan op de Vlaamse.
Alleszins, nu we het daar toch over hebben, kan ik vaststellen dat soft porno hier overal open en bloot te koop wordt aangeboden. Daarbij o.a. een homoblad, maar de overgrote meerderheid pakt toch met ontklede meisjes uit. Hier en daar is zelfs wat schaamhaar te zien (en dan niet ongewild zoals bij Efruz, zie hieronder) maar echt blote kutjes worden nog overplakt met een authentiek vijgeblad.
Merkwaardig is wel dat één van de meest gewaagde tijdschriften (zij het in stripvorm), Eroskop, gelieerd is met een sportdagblad, Fotospor. In dat blad tref je naast sport (bijna uitsluitend voetbal overigens) dan ook een klein beetje actualiteit aan en vooral veel halfblote of anderszins pikante meisjes. Sport is hier dus duidelijk nog een macho-aangelegenheid, maar waar niet eigenlijk?
Toch is het wellicht niet toevallig dat Turkije de meeste van z’n medailles in krachtpatserijen als het worstelen en het gewichtheffen haalt. Vandaar misschien ook dat de blote torso van Jean-Claude Van Damme hier alom aanwezig is. Tenzij dit eerder voor de vrouwen is bedoeld, want voor een Islamitisch land is Turkije toch wel vooruitstrevend wat de houding tegenover vrouwen betreft. Dat uitte zich ook al vóór Tansu Ciller premier werd o.a. in het feit dat de vrouwensport hier wordt gestimuleerd, in tegenstelling tot landen als Iran of Algerije, waar de Olympische kampioene Hassiba Boulmerka uit fundamentalistische hoek bedreigingen ontvangt omdat ze met blote benen loopt…
Maar ondanks het feit dat Ciller een rechts-liberaal bewind voerde, werd ze in december 1995 toch verslagen door de Welvaartspartij van Necmettin Erbakan. Het aantal chadors in het straatbeeld nam meteen toe… Paradoxaal genoeg is het hier echter het leger dat erop toeziet dat de sharia (de Islamitische wet) de erfenis van Mustafa Kemal Ataturk niet in verdrukking brengt. Tien dagen voor genoemde verkiezingen vlogen b.v. 43 jonge officieren de laan uit omdat ze banden hadden met religieuze groeperingen.
In 1998 grepen de fundamentalisten ook de macht in Istanbul zelf. De burgemeester, Recep Tayyip Erdogan, liep naderhand toch nog een celstraf van tien maanden op omdat hij zijn aanhangers tot haat had aangezet. Naast de scheiding van kerk en staat, is dus ook de scheiding van rechterlijke en bestuurlijke macht gelukkig nog van toepassing, schreef ik toen. Maar ondertusen is Erdogan de machtigste man van Turkije geworden en we weten nu allemaal hoe het eraan toe gaat…
Ronny De Schepper
(*) CD&V-politicus Ergün Top in de Gazet van Antwerpen van 28/9/2010.
dagelijks iets degelijks 
Pera Palas Hotel is een jaar of tien geleden (ik zou het jaartal moeten opzoeken) overgekocht en gerenoveerd. Hoewel dit sinds de bouw ervan een luxehotel was, hadden sommige kamers alleen een lavabo en wc als sanitair. Nu hebben alle kamers een badkamer. De kamers zijn ook duurder geworden. De lobby, het salon, de bar en de kamer-museum van Atatürk kunnen worden bezocht. Gratis, maar het nuttigen van een drankje wordt wel op prijs gesteld.
LikeLike
(Istanbul) Pera Palas Hotel, Meşrutiyet Caddesi, Beyoğlu
Dit machtige gebouw is hier gekomen tussen 1883 en 1895 onder de Belg Georges Nagelmackers, grote baas van de Compagnie Internationale des Wagons-Lits. Archtitect was Alexandre Vallaury.
Dit was het eerste waardevolle hotel voor reizigers van de Orient Express, de treinverbinding vanuit Parijs via Wenen naar Istanbul. De toeristen en zakenlui kwamen vanuit West-Europa aan in het station Sirkeci en werden toen per draagstoel – althans zij dit konden betalen veronderstel ik – naar hier getransporteerd. Eventueel staken zij daarna per boot de Zee van Marmara over naar het station Haydarpaşa aan de Aziatische stadszijde om dan verder te reizen richting verdere bestemmingen.
Het gebouw heeft een Oosters geïnspireerde eclectische stijl met art déco elementen.
In 2006 sloot het hotel voor enkele jaren de deuren en na een dure restauratie is dit sinds 2010 opnieuw een van de tophotels van de stad. De prijzen verhoogden wel alsook het comfort, maar volgens sommigen gingen de glorie en de charme van weleer verloren.
De gelijkvloerse verdieping is open voor het publiek, dat het knusse salon of de bar-tearoom kan bezoeken en er een niet goedkoop drankje kan gebruiken.
Kamer 101 is een klein museum gewijd aan Atatürk die er in totaal 18 keer verbleef tussen 1915 en 1937.
Andere kamers dragen ook de namen van beroemdheden, maar kunnen niet worden bezocht: Agatha Christie (411), Mata Hari (104), Greta Garbo, Ernest Hemingway, Zsa Zsa Gabor, Rita Hayworth, Alfred Hitchcock, Charles Boyer, Tito, Julio Iglesias.
De historische lift werk nog, maar wordt niet meer gebruikt.
Er is ook een patisserie.
LikeLike