Vandaag is het al 55 jaar geleden dat Alice Guy is overleden. Alice Guy was de allereerste vrouwelijke regisseur en eigenlijk de allereerste regisseur tout court, want deze secretaresse bij het fotobedrijf van Léon Gaumont draaide er het allereerste fictiefilmpje, “La fée aux choux”, over een baby die in een koolveld werd geboren (1900). Het succes was zo groot dat ze tot hoofd van de filmproductie van Gaumont werd benoemd. Op tien jaar tijd zal ze 400 filmpjes draaien, waarbij ze het experiment (vertragen, versnellen, achterstevoren afdraaien, zelfs klankfilms, de zgn. phonoscènes) niet schuwde. Zij was ook de eerste die een beschilderd doek gebruikte als achtergrond.
Algemeen wordt aangenomen dat Alice Guy ook de eerste was om een film te draaien over Christus (met name “La Vie du Christ” in 1906 met driehonderd figuranten in het bos van Vincennes), maar het is pas een jaar later, wanneer Ferdinand Zecca bij Pathé “Vie et passion de notre seigneur Jésus Christ” draait, dat hiermee de discussie ontbrandt hoe en óf men sowieso Christus op film mocht uitbeelden.
Nog in 1906 draait Alice Guy “Het alcoholische matras”, een komedie. Ze trouwde dat jaar met de Engelse cameraman Herbert Blaché en vertrok het jaar nadien met hem naar de VS, waar Blaché (en niet Guy) de leiding kreeg van de Amerikaanse Gaumont-vestiging. Alhoewel ze dus op een zijspoor werd gezet, draaide Alice Guy ook hier voor eigen rekening nog zo’n 80 filmpjes (o.a. “In the year 2000” over een wereld waarin de vrouwen het voor het zeggen hebben) tot hun bedrijfje werd opgekocht door de “majors” en ook het huwelijk spaak liep. In 1922 keerde ze met haar twee kinderen terug naar Frankrijk, waar ze moest vaststellen dat al haar films nu aan mannelijke assistenten werden toegeschreven. In 1976 verscheen bij Ed.Denol/Gonthier postuum haar autobiografie.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 