Vertelde Paul Jambers (volgens de kenners) misschien niet veel nieuws over het reilen en zeilen van de hedendaagse muziekindustrie in Vlaanderen in de « Panorama »-aflevering van vorige week (3-3-88) dan zette hij de zaken toch netjes op een rij.
Eerste conclusie: de platenverkoop loopt (dramatisch) terug. Vijfduizend exemplaren heet een reuze-oplage te zijn. Tweede besluit: er is gebrek aan kwaliteit en de BRT, die dikwijls het verwijt te horen krijgt niet genoeg werk van eigen bodem te brengen, moet zich niet verlagen tot de rol van promotor van banale en minderwaardige waar. Een stel « competenten » uit de Vlaamse perswereld kwam dit (met argumenten) vertellen. Onze eigen R.V.-specialist ontbrak (natuurlijk?!) in dit rijtje maar voor ons is dit geen reden om tegen Paul Jambers te keer te gaan omdat hij op het einde van zijn reportage een nummertje aandring-journalistiek ten beste gaf wanneer een « glorie » van het Vlaamse lied (Tony Servi) hem niet te woord wilde staan. Of hij van deze vorm van journalistiek tegenover mindere goden (er was reeds een voorgaande bij de studentendoop-reportage waar hij af te rekenen kreeg met privé-bewakingsdienst die hinderend optrad) een merkteken dient te maken, willen wij evenwel in twijfel trekken. Er zijn veel andere en belangrijkere domeinen waarin de TV-reporter kan en moet aandringen om een repliek uit te lokken. Zelfs als hij er dan zijn Millet-jasje aan scheurt (zie D. Buyle).
Piet Lampaert in De Rode Vaan nr.11 van 1988
dagelijks iets degelijks 