Raymond Thielens meldt me dat de Amerikaanse actrice Raquel Welch gisteren is overleden. Zij zal uiteraard de geschiedenis ingaan met de iconische afbeelding uit de Britse film One Million Years B.C. uit 1966…
Raquel Welch werd geboren in Chicago als Jo Raquel Tejada als de oudste dochter van een Boliviaanse ruimtevaartingenieur. In 1942 werd vader overgeplaatst naar San Diego en daar groeide Raquel op. Ze deed tot haar zeventiende aan ballet, maar stopte daarmee toen haar balletinstructeur haar vertelde dat ze niet het juiste figuur had. Met name haar borsten waren toch wel een ietsiepietsie groter dan die van de meeste ballerina’s…
Daarom besloot ze maar van de nood een deugd te maken en deel te nemen aan missverkiezingen, die ze ook vaak won, onder andere ‘Miss Photogenic’, ‘Miss Contour’ en ‘Miss Fairest of the Fair’.
Na de middelbare school ging ze naar de San Diego State University met een theaterstudiebeurs. Toen ze echter als lokale Sabine Hagedoren de kans kreeg om weervrouw te worden bij een lokaal televisiestation in San Diego, besloot ze met haar studie te stoppen.
Op 8 mei 1959 trouwde ze met haar jeugdliefde van wie ze de achternaam Welch kreeg. Het echtpaar kreeg twee kinderen, het huwelijk eindigde echter in 1964 en ze verhuisde met haar twee kinderen naar Dallas, Texas. Daar werkte ze o.m. als serveerster. Ze zou in totaal vier keer huwen en evenveel keer scheiden.
Daarna ging ze naar Los Angeles, waar ze veel audities deed bij de filmstudio’s. Na enkele bijrollen in films, zoals Roustabout met Elvis Presley uit 1964 (uncredited!) kreeg ze een rol in A Swingin’ Summer (1965). Die rol leverde haar een contract op bij 20th Century Fox waarna ze een rol kreeg in de sciencefiction film Fantastic Voyage (1966) waardoor ze bij het grote publiek bekend werd.
Fox Studio leende Welch uit aan Hammer Studios (Groot-Brittannië) waar ze de hoofdrol kreeg in een remake van One Million Years B.C. (1966) Haar enige kledingstuk was een bikini gemaakt van hertenvel, ze werd beschreven als “gekleed in de mensheids eerste bikini”. Een poster van haar in de bikini vestigde haar naam als ‘pin-up girl’. Sindsdien werd ze gezien als het sekssymbool van haar tijd.
Na haar rol in de film Bedazzled (1967), keerde ze terug naar de Verenigde Staten, waar ze verscheen in de western Bandolero! met James Stewart en Dean Martin, gevolgd door haar rol in Lady in Cement met Frank Sinatra. Playboy noemde haar de meest begeerde vrouw van de jaren zeventig.
Haar meest controversiële rol was in Myra Breckinridge. Ze speelde een transseksueel en hoopte hierdoor als actrice serieus te worden genomen, maar de film flopte.
In 1969 speelde ze in de western 100 Rifles, geregisseerd door Tom Gries. Hierin werd het taboe doorbroken van een zwarte die met een blanke vrouw vrijt. Zelfs mooie jongen Sidney Poitier had dat nooit mogen doen. Dat taboe wordt nu uiteindelijk doorbroken, zij het door een mindere god, Jim Brown (op de foto samen met Elvis Presley).
In 1972 draaide Jodie Foster “Kansas City Bomber” van Jerrold Freedman, waarin ze de dochter van Raquel Welch speelt. In 1974 won ze een Golden globe voor “The Three Musketeers”.
In 1975 speelt Raquel Welch de hoofdrol in de Merchant-Ivory verfilming van “The wild party”, een boek dat in 1926 veel succes had (zij het onder de toonbank) en dat later op het eind van de jaren zestig door de auteur Joseph Moncure March (1900-1977), toen hij een succesvol scenarist was geworden, in een door hemzelf gecensureerde editie werd uitgegeven.
Daarna beperkte ze zich voornamelijk tot cameorolletjes, zoals in een aflevering van de The Muppet Show uit 1978 of in “Naked gun 33 1/3, the final insult”. (Wikipedia)
dagelijks iets degelijks 