55 jaar geleden verscheen “Move” van Jess & James and the J.J.Band.
Jess & James waren eigenlijk de Portugese broertjes Antonio en Fernando Lameirinhas, die in België opgegroeid waren, een tijdlang in Engeland verbleven en daar o.a. een tijdlang in de backing-groep van Screamin’ Lord Sutch zaten. Dat was dus echter niet meer het geval toen ik Lord Sutch in 1971 in Hastings aan het werk zag, want reeds in ’67 waren ze opnieuw naar hun tweede vaderland verhuisd en zetten daar de J.J.Band op. Met “Move” scoorden ze een bijzonder grote hit. Fernando Lameirinha zou jaren later nog met Raymond van het Groenewoud optreden.
De J.J.Band gaat eigenlijk terug op Les Croque-Morts, bestaande uit José “Gege’ Heymbeek (sologitaar), Harry Cooper (slaggitaar), Raphaël ‘Ralph’ Benatar (basgitaar/piano), Garcia Morales (drums) en Jacques ‘Jacky’ Timmermans (zang). Deze formatie nam in 1962 voor het RCA label een zeer geslaagde Franse versie op van het nummer “De hele stad is gek en dol” als “Suzy Twist”. Voor de Franse tekst tekende Eric Genty. Dit nummer was de achterkant van de legendarische single “Kom van dat dak af”van Peter Koelewijn en zijn Rockets (opgenomen eind 1959). De keerzijde, “Jenny dans le miroir”, is een Franse cover van “Jenny in the mirror” van Doc Pomus en Mort Shuman.
De groep wijzigde waarschijnlijk in 1964 hun naam in Les Babs et les Babettes en van deze nieuwe bezetting met twee extra zangeressen werd door Barclay dat jaar een single uitgebracht. Drummer Garcia Morales en organist/pianist/bassist Ralph Benatar maakten zoals gezegd enkele jaren later deel uit van de J.J. Band, de voortreffelijke begeleidingband van Jess & James. Als Ralph Benatar de groep verlaat om (vooral in de jaren zeventig) een succesvolle producer te worden van discogroepen, wordt hij op de bas vervangen door Ivan “Ketje” De Souter.
De J.J.Band zorgde ook voor de echte doorbraak van Jimmy Frey, die toen al Will Tura het vuur aan de schenen legde. Met nummers als “Zo mooi, zo blond en zo alleen” en “Duw een beetje, er kan nog eentje bij”, waarop Frey door de J.J.Band werd begeleid, bewees hij echter wel een grotere rocker te zijn dan Will Tura.
Terwijl Jess & James zich steeds meer op de zwarte muziek gooiden, raakte de J.J.Band zwaar in de ban van formaties als Chicago en in 1968 splitten Jess & James dan ook van de J.J.Band. De groep heeft vooral belang gehad omdat zowat alle huidige topmuzikanten er, tenminste een tijdlang, ingezeten hebben. Naast de reeds genoemden waren dat nog drummer Bruno Castellucci en gitarist Francis Weyer, die later furore zou maken in elevator music als Francis Goya.
In het begin van de gouden jaren zestig speelde Francis Weyer zoals hij toen nog heette in het orkestje « Les Liberty Six ». In die jaren was er een populaire wedstrijd als De Gouden Micro, die vele krantenkoppen haalde. Het orkestje van Francis Goya won toen reeds deze wedstrijd met grote overmacht. Lou De Pryck, later van de Two Man Sound, was de zanger van de groep die als tegenstanders destijds gereputeerde groepen als The Beatniks, The Spirits en The Pebbles kreeg.
Francis vertelt: “Je denkt dat het gebeurd is, maar de werkelijkheid is anders. Het begint pas. We namen een plaat op, ‘Je suis Pop’, en da’s meteen een grote flop geworden. Ik had het toen wel begrepen. Het was een gelegenheid om muziek te gaan studeren. Veelzijdigheid moest m’n sterkste troef worden…”
Tijdens z’n studies aan de academie kreeg hij reeds de kans in de studio mee te werken aan opnamen, o.a. van Toots Thielemans, maar hij voelt zich in de eerste plaats componist. Ann Christy, Sheila, Jean Miguel, Gerard Lenorman, ze zingen allemaal composities van hem. Daarnaast is hij nu studiomuzikant.
Als de J.J.Band wordt ontbonden, stichtten de broertjes Lameirinhas in Amsterdam de groep Sail Joia en Ivan De Souter gaat bij Johan Verminnen spelen. De andere leden duiken eerder op bij onze Brusselse en Waalse broeders dan in Vlaanderen, namelijk bij Blue Rock en bij Placebo (van Marc Moulin).
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 