Britt Ekland wordt tachtig…

De Zweedse actrice Britt Ekland wordt vandaag niet minder dan tachtig jaar. Bij elke verjaardag rijzen mijn haren mij ten berge, maar ik probeer mijn afgrijzen toch zoveel mogelijk voor mezelf te houden. Soms loopt mijn hartje echter toch over. Zoals nu, en niet toevallig natuurlijk bij iemand met wie mijn grote idool Rod Stewart nog van bil is gegaan… En toch, en toch gaan onze gedachten bij deze tachtigste verjaardag even terug naar een periode dat Britt Ekland “in hare pure“, zoals dat heden ten dage heet, voor de camera stond, want…

In “The night they raided Minsky’s” van William Friedkin uit 1968 zou volgens sommige bronnen Britt Ekland de eerste striptease in een film uitvoeren. Maar wat doen we dan met “Expresso bongo” met Cliff Richard (die overigens zélf geen striptease doet natuurlijk)?
Daarna was ze te zien in “Get Carter” (onderstaande foto), maar het was vooral als Willow in “The Wicker Man” (Nederlandse titel: De Gevlochten God) a 1973 British folk horror film directed by Robin Hardy dat ze uitgebreid naakt is te zien. Althans… zo dacht men, want a body double was used for her naked scenes below the waist. Ekland found out that she was three months pregnant with her son Nic, to Lou Adler two weeks into filming. Stuart Hopps (the film’s choreographer) called upon Lorraine Peters, a nightclub dancer from Glasgow, who gyrated at the doorway and against the wall of a bedroom in the fully nude “wall” scenes. Willow’s dance scene took thirteen hours to shoot (it’s obvious why). The scenes were filmed after Britt had left the set. When shooting was over Ekland was furious to learn she had been doubled in those shots but director Robin Hardy said it was Ekland who did not want her bottom to be filmed, as she did not like it. Ekland said in an interview on BBC1’s Friday Night With Jonathan Ross: “I didn’t want to show my bottom but I shot myself in the foot. They put in the ugliest, biggest bottom in the world. Mine was much smaller and much nicer. I recently found out it was a stripper from Glasgow.” Ekland said she was less than pleased with her body double and wished she had felt confident enough to bare all. She confirmed that she was pregnant during the shoot with son Nicholai, but denied long-standing rumours that this was the real reason she refused to strip, claiming she did not know she was pregnant at the time. Still, Rod Stewart launched an attempt to block the release when he learned that his then-girlfriend Britt Ekland seemed to appear naked in the movie.

Britt’s speaking and singing voices were dubbed by Annie Ross and Rachel Verney respectively. Here also, Ekland claims that she was dubbed against her wishes. “I did a Scottish accent and they didn’t like it, so they brought [jazz singer] Annie Ross into the studio and she dubbed my voice. It’s the only time in my career that I have not used my own voice.” (Intriguingly, although the voice on screen sounds nothing like Ekland’s, editor Eric Boyd-Perkins insists that neither he nor his sound man dubbed anything more than a song, leaving an enigmatic question mark over the offending dialogue, which director Hardy is now inclined to think may be Ekland after all).

The 1970s was a pretty crazy time in Britain, the swinging 60s had left quite an impact on the nation and the sexual repression was slowly lifting. It was at this time that film makers started to explore sexuality differently. Nudity on film had once been a source of scandal and provocation, but its growing use was being treated more naturally. The Wicker Man director Robin Hardy intended to explore this, creating a contemporary society that was pre-Christian and quite liberal when it came to sex. One of the reoccurring themes for the Summerisle residents, was a sexual freedom that resulted in a lot of nude cavorting and dancing. This was used to show the islanders strong connection to nature, alongside angering and provoking the films protagonist, a devout Christian called Sgt.Neil Howie (played with great passion by Edward Woodward), whose sexual repression was a mirror for Britain at the time. Therefore, it is named one of its “Films We Only Watch for The Nudity” by website Horror.Land. In 2018, the site AllHorror.com ranked Willow’s naked dance in her room as #4 on their list of the Top Five Sexiest Dance Scenes in Horror.

The screenplay is by Anthony Shaffer, inspired by David Pinner’s 1967 novel Ritual. The plot centres on the visit of a police officer, Sergeant Neil Howie, to the isolated Scottish island of Summerisle in search of a missing girl. Howie, a devout Christian, is appalled to find that the inhabitants of the island have abandoned Christianity and now practise a form of Celtic paganism. The concept of the “wicker man” derives from a single sentence in the “Commentarii de Bello Gallico” (“Commentaries on the Gallic War”) by Julius Caesar. He claimed that the Druids of the Gauls built effigies out of sticks and placed living men inside, then set them on fire to pay tribute to the gods. Caesar also claims that the men chosen were typically criminals or slaves. Modern historians have not been able to verify Caesar’s account, and its veracity has been questioned.

The Wicker Man is well-regarded by critics. Total Film magazine named The Wicker Man the sixth-greatest British film of all time. In 1977 the American film magazine Cinefantastique devoted a commemorative issue to the film, asserting that the film is “the Citizen Kane of horror movies”. The film brought the wicker man into modern popular culture. (*)

In de Bond-film “The man with the golden gun” (Guy Hamilton, 1974), waarin ze opnieuw naast Christopher Lee speelt, moest ze dan weer voornamelijk in bikini rondlopen. Voor de rest kreeg ze de rol van een toch wel héél dom blondje voorgeschoteld. Op die manier wordt ze gemakkelijk van het scherm gespeeld door Maud Adams, die de échte Bond-girl is in deze film met Roger Moore. (Bond-girls zijn eigenlijk tegenstandsters van James Bond en de kunst bestaat er dan juist in dat hij ze toch op een of andere manier in bed krijgt; Britt Ekland daarentegen speelt als miss Goodnight echter een collega van Bond.)
Daarna is ze te zien in een andere spionagefilm, waarin dan weer veel geskied werd. Aangezien kort nadien “The Ski Bum” uitkwam (in 1971) werd er met een knipoog naar de titel wel eens gezegd dat deze film enkel tot doel had te bewijzen dat het achterste (the bum) van Charlotte Rampling er beter uitzag in skipak dan dat van Britt Ekland.
Daarna komt ze echter vooral in het nieuws door haar liefdesavonturen. Eerst was er Peter Sellers. “Peter zag mij in de bar van het sjieke Dorchester Hotel in Londen en offreerde mij een glas. Vijf minuten later lagen wij in elkaars armen, maar alleen omdat ik hem aardig vond. Ik had namelijk nog nooit van de man gehoord. Twee weken later waren we getrouwd en we brachten de wittebroodsweken in het hotel door. Nog twee weken en die arme Peter kreeg een hartaanval. Ik had hem bijna doodbemind. Tja, niet meer van de jongste, hé. Hoewel, ik raad het elke jonge vrouw aan. Van een oudere man valt veel meer op te steken, en heus niet alleen in bed.”
De echtscheiding die nog wat later volgde, was legendarisch omwille van de heftige ruzies die ermee gepaard gingen (“Als ik aan de vijandschap tussen Peter en mezelf denk was mijn leven met Rod Stewart een idylle”). Ze hield er wel een dochter (Victoria) aan over.
Daarna kwam Lord Patrick Lichfield, waardoor ze kind aan huis werd bij het Britse koningshuis. Dat is wel grappig, want als ze later aan de zijde van Rod Stewart de plaats van Susan George zou innemen, dan werd deze Susan juist gesignaleerd als mogelijke minnares van Prins Charles. Enfin, dat was nog in de tijd dat Diana voor zoiets jaloers was…
Met Lichfield is ze echter niet in het huwelijksbootje gestapt, dat deed ze wel met (film)componist Lou Adler. Hier hield ze dus een zoon (Nicolai) aan over. Daarna kwam dus gedurende drie jaar Rod Stewart, die ze had leren kennen toen ze met Joan Collins naar een concert in Los Angeles ging kijken. Het was ook Joan Collins (die Rod dus blijkbaar kende) die haar bij hem introduceerde. Het duurde echter nog zes maanden vooraleer het tot een verhouding kwam: “Rods geestelijke horizon was niet erg ruim. Hij gaf niet om lekker eten. En zijn favoriete verzet waren voetbal en electrische speelgoedtreintjes. Hij was wel achttien maanden jonger dan ik (**) en op die manier de eerste man van mijn leeftijd met wie ik optrok. Tot dusver had ik me, Joost weet waarom, steeds door vaderfiguren aangetrokken gevoeld.”
“Hoewel Rod zei dat mijn verleden hem geen bal kon schelen stelde hij zich vaak erg jaloers aan. De kranten bestempelden ons als de Burton en Taylor van de jaren zeventig. Ik voelde me erdoor gevleid hoewel ik het zonder Liz’ diamanten moest stellen. Want het werd me al vlug duidelijk dat ik van Rod geen juwelen te verwachten had. Ik was het die hem juwelen cadeau gaf, gouden armbanden en een polshorloge van Cartier. Rod was erg op de penning en kwam nooit over de brug.”
Achteraf heeft ze dan ook geprobeerd om hem zo’n 600 miljoen toenmalige Belgische frank afhandig te maken (“Zijn portemonnee was de enige plaats waar ik hem pijn kon doen”). Zogezegd omdat ze haar filmcarrière aan hem had opgeofferd. Ze was in die periode inderdaad in weinig films te zien (o.a. in “The Great Wallendas”, een circusfilm van Larry Elikann met verder nog Tania Elg en Cathy Rigby), maar volgens Rod was dat omdat ze zoveel mogelijk bij haar kinderen wou zijn. Uiteindelijk is hij dan ook niet veroordeeld geworden, maar hij heeft wel zijn huis aan Carolwood Drive in Beverly Hills aan haar afgestaan. Kort daarna nam ze er haar intrek samen met Peter Frampton én diens toenmalig liefje, Penny McCall. Moet kunnen!
Rod Stewart: “Ik denk aan haar terug als aan een zware misstap. Een vergissing was het. We hadden eerst een erg fijne tijd. Haar probleem was die taalhandicap: als ze wat zei, klonk dat vrij vlug cynisch of sarcastisch, terwijl zij alleen maar grappig wilde zijn. Wie maakte de eerste fouten? Was ik het, omdat ik heel even vreemd ging, of was zij het, omdat zij daar zo buitenmaats op afknapte?”
In 1982 is Britt Ekland gehuwd met de 22-jarige Jim McDonnell (The Stray Cats). In 1988 is er de geboorte van Thomas Jefferson, maar een paar jaar nadien is ze alweer gescheiden van McDonnell. Tussendoor was ze in 1989 te zien in de film “Scandal” (bovenstaande foto) over de Profumo-affaire.

Ronny De Schepper

(*) In 1989, Shaffer wrote a script treatment for The Loathsome Lambton Worm, a direct sequel with fantasy elements. Hardy had no interest in the project, and it was never produced. In 2006, a poorly received American remake was released, from which Hardy and others involved with the original have dissociated themselves. In 2011, a spiritual sequel directed by Hardy, The Wicker Tree, was released; it featured Lee in a cameo appearance. In 2013, the original U.S. theatrical version of The Wicker Man was digitally restored and released. (Wikipedia)

(**) Het is méér. Ach, vrouwen en leeftijden, hé!