Elk jaar tracht ik me ertegen te verzetten, tegen de Tourgekte die zich van iedereen meester maakt. Ik denk dan: ik hou eigenlijk meer van het wereldkampioenschap of de Ronde van Vlaanderen of Parijs-Roubaix, hou je dus een beetje in, De Schepper! Maar nee, elk jaar weer capituleer ik en wil ik reeds van de eerste seconde in het Tourgebeuren ondergedompeld worden. Daarom stond ik tien jaar geleden reeds van vóór de middag op “la une” van de RTBF omwille van “le grand départ” in Luik. En ik werd niet ontgoocheld: in het nieuws kreeg ik al sfeerreportages van ter plaatse in Luik. Maar tegelijk pikte ik dus ook de rest van het nieuws mee. En wat me opviel was, dat – buiten de problemen met de Euro – er niets was dat iets met ons Vlamingen te maken had. Zo was er b.v. een item over het afschaffen van de Minitel. Wij kénnen dat niet eens in Vlaanderen. In Frankrijk, ja, dààr kent men dat wel.
Toen men op het einde van het nieuws dan aan de faits divers begon, ging het over een zoo en ik dacht: ah, Kai-Mook, dàt hebben we dan toch gemeen! Maar nee, het bleek over een zoo in Ath te gaan. Nu, let op, ik vind dat helemaal niet erg, hé. Je trouve ça même très bien. Het illustreert perfect wat ik nu al jaren beweer: Vlaanderen en Wallonië zijn twee totaal verschillende entiteiten, die niets, maar dan ook helemaal niets met elkaar te maken hebben. Ik begrijp ook niet waarom iedereen zich daar zo over opwindt als ik deze doodgewone vaststelling poneer. Ja, die Duits-Italiaans-Spaanse familie uit Laken, ja, daarvan kan ik begrijpen dat ze hiervan gaan steigeren, want geen van beide bevolkingsgroepen zal zich wel over hen willen ontfermen. Op dit moment stellen de unitaristen in Wallonië zich wel erg monarchistisch op, maar ze zijn toch de koningskwestie nog niet vergeten, zeker? Wie waren er toen de anti-monarchisten? (Die pseudo-linkse monarchisten in Vlaanderen mogen daarover trouwens ook nog wel eens nadenken.)
Nee, Vlaanderen en Wallonië, het zijn twee heel mooie buurlanden, die in perfecte nabuurschap zouden kunnen leven als er niet dat Engelse misbaksel uit de negentiende eeuw zou bestaan. En natuurlijk ook die fameuze enclave, Brussel genaamd, die helaas de struikelsteen blijft om tot een propere echtscheiding over te gaan. Trouwe lezers kennen hierover mijn stelling. Het is die van Hugo Raspoet, die reeds in 1970 zong in “Hoe durven ze (de flaminganten)”:
Ze zouden beter aan Brussel verzaken
en van Antwerpen hun hoofdstad maken
en alles verhuizen naar daar.
“Maar ze durven niet, de Flaminganten,” gaat Raspoet verder en hij heeft gelijk want zelfs Bart De Wever vindt het “moeilijk” (zie hier). Ik vind dat gedane zaken nu eenmaal geen keer nemen. Brussel hebben we verloren, mede door onze eigen stomme schuld (al die Vlaamse middenstanders die om de lieve centen op Frans overschakelden). Maar juist om dat proces nu een halt toe te roepen, laten we Brussel beter over aan de Franstaligen, meer zelfs, ze krijgen er van mij een corridor bovenop, als we nu maar eindelijk eens onder ogen zien dat wij niets met elkaar te maken hebben en tot een propere echtscheiding overgaan. Dan ga ik vanaf dat moment elk jaar in het buitenland op vakantie. Naar de Ardennen!!!
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 
propere echtscheiding? bestaat zoiets? zelfs BHV was al een vechtscheiding van 40 jaar, waarbij de Vlamingen het onderspit gedolven hebben, en dat was nog maar dat. Belgie zal mettertijd wel automatisch verdampen tot een kolonie van Marokko. Doet mij denken aan 2 honden die vechten en die 3de ging lopen met de buit.
LikeGeliked door 1 persoon