Ook dit jaar heeft Thomas De Gendt (links op bovenstaande foto van Erik Westerlinck) reeds een rit gewonnen in de Giro, maar tijdens zijn eerste deelname, tien jaar geleden reed De Gendt uitzonderlijk sterk. Tijdens de veertiende etappe, de eerste echte bergrit, wist De Gendt als achtste te eindigen, voor kleppers als Scarponi, Basso en Fränk Schleck. Dankzij deze prestatie kwam hij in de top 15 van het klassement, meer bepaald op de veertiende plaats. De Gendts vormcurve bleef aanhouden en voor het ingaan van het slotweekend stond hij op een verdienstelijke achtste plaats, op ruim vijf minuten van leider Joaquim Rodríguez. In de voorlaatste etappe dan, de koninginnenrit met aankomst op de legendarische Stelvio, ontsnapte De Gendt net voor de top van de voorlaatste klim op de steile Mortirolo uit de groep der favorieten en kwam in een kopgroep van zeven terecht. Op de flanken van de Stelvio trok De Gendt fors door, enkel Damiano Cunego en Mikel Nieve konden nog eventjes aansluiten, maar ook zij moesten er enkele kilometers later onverbiddelijk af en zo klom De Gendt de laatste twaalf kilometer solo. Even liep hij zelfs nog uit op het groepje der favorieten en reed virtueel – op vier seconden na – bijna in het roze. In de laatste drie kilometers maakten Rodriguez, Scarponi en Hesjedal wel nog anderhalve minuut goed, maar de toch wel heroïsche overwinning van De Gendt kwam niet meer in gevaar. Tevens schoof hij in het klassement op naar de vierde plaats. Met zijn prestatie op de Stelvio was De Gendt de derde Belg na Eddy Merckx en Lucien Van Impe die erin slaagde de begeerde Cima Coppi te behalen.
Thomas De Gendt (Sint-Niklaas, 6 november 1986) kreeg zijn tweede professionele contract aangeboden in 2009 door de Belgische ploeg Topsport Vlaanderen. Daarvoor reed hij immers als semi-professional voor de ploeg Unibet-Davo.
Op 6 maart 2011 wint hij de openingsetappe van Parijs-Nice door zijn twee medevluchters Jérémy Roy en Jens Voigt met de aankomst in zicht uit het wiel te rijden en het aanstormende peloton voor te blijven. Hij was de eerste Belg – sinds Frank Vandenbroucke in 1998 – die de gele leiderstrui mocht aantrekken op de openingsdag. Deze trui moest hij na de derde etappe aan ritwinnaar Matthew Goss afstaan, maar tijdens de vierde etappe was De Gendt vastbesloten het geel terug te veroveren en na zes kilometer sprong hij mee met een groepje vroege vluchters, waaronder de latere ritwinnaar Thomas Voeckler. Onderweg sprokkelde hij voldoende bonificatieseconden en reed zo virtueel in het geel en toen het groepje van vijf niet gegrepen werd en De Gendt derde eindigde, was het geel opnieuw een feit. Na de eerste bergetappe nam ritwinnaar Andreas Klöden op donderdag het geel dan over.
Op vrijdag 17 juni 2011 slaat De Gendt opnieuw toe, ditmaal in de Ronde van Zwitserland. In de etappe over de Flüelapas valt hij op circa twintig km van de meet aan en wel op het vlakke gedeelte net voor de slotklim van eerste categorie in Oostenrijk. Aan de voet van de berg verzamelde hij een minuut, waarvan er op de eindmeet nog 37 seconden overschieten op Andy Schleck.
In de Ronde van Frankrijk kwam hij in het begin van de ronde ten val, waarna men een kleine breuk in de top van het sleutelbeen vaststelde. Hierdoor kon hij zich in de eerste twee weken niet echt profileren. In de slotweek presteerde hij echter super. Zo werd hij zesde in de rit naar Alpe d’Huez, eindigend in dezelfde tijd van een groepje met daarin de latere top drie van het eindklassement, namelijk Cadel Evans Andy en Fränk Schleck; tevens werd hij verrassend vierde in de slottijdrit in Grenoble, waarbij hij wereldkampioen tijdrijden Cancellara afhield.
Op zaterdag 10 maart 2012 wist hij de zevende etappe van Parijs-Nice tot de zijne te maken. Al na 48 km ontsnapte De Gendt uit het peloton en liet op de slotklim medevluchter Rein Taaramäe achter zich. Hij finishte solo op de Promenade des Anglais.
Tijdens zijn eerste deelname aan de Ronde van Italië reed De Gendt erg sterk. Tijdens de veertiende etappe, de eerste echte bergrit, wist De Gendt als achtste te eindigen, voor kleppers als Scarponi, Basso en Fränk Schleck. Dankzij deze prestatie kwam hij in de top 15 van het klassement, meer bepaald op de veertiende plaats. De Gendts vormcurve bleef aanhouden en voor het ingaan van het slotweekend stond hij op een verdienstelijke achtste plaats, op ruim vijf minuten van leider Joaquim Rodríguez. In de voorlaatste etappe dan, de koninginnenrit met aankomst op de legendarische Stelvio, ontsnapte De Gendt net voor de top van de voorlaatste klim op de steile Mortirolo uit de groep der favorieten en kwam in een kopgroep van zeven terecht. Op de flanken van de Stelvio trok De Gendt fors door, enkel Damiano Cunego en Mikel Nieve konden nog eventjes aansluiten, maar ook zij moesten er enkele kilometers later onverbiddelijk af en zo klom De Gendt de laatste twaalf kilometer solo. Even liep hij zelfs nog uit op het groepje der favorieten en reed virtueel – op vier seconden na – bijna in het roze. In de laatste drie kilometers maakten Rodriguez, Scarponi en Hesjedal wel nog anderhalve minuut goed, maar de toch wel heroïsche overwinning van De Gendt kwam niet meer in gevaar, tevens schoof hij in het klassement op naar de vierde plaats. Door zijn prestatie op de Stelvio was De Gendt overigens de derde Belg na Eddy Merckx en Lucien Van Impe die erin slaagde de begeerde Cima Coppi te behalen. In de afsluitende tijdrit op zondag werd De Gendt vijfde (beste uitslag van de klassementsrenners) en wipte zo nog over titelverdediger Scarponi op de onderste trede van het eindpodium, dat door winnaar Hesjedal en Rodríguez vervolledigd werd. Zeventien jaar na Johan Bruyneel in de Vuelta eindigde op deze manier nog eens een Belg op het podium in een grote ronde.
Op vrijdag 4 oktober 2013 kreeg Thomas het 30ste plaatsje aangeboden bij Omega Pharma-Quick Step, nadat zijn Nederlandse Vacansoleil Pro Cycling Team geen sponsor meer vond voor het volgende seizoen, maar deze ploeg bleek geen gunstige omgeving te zijn voor een renner met zijn aanvalstemperament.
In 2015 maakte De Gendt dan de overstap naar Lotto-Soudal. Hier kreeg hij een vrije rol. Het seizoen startte goed voor De Gendt. Hij slaagde erin de bolletjestrui in Parijs-Nice te winnen. In de Ronde van Frankrijk werd hij 8e in de 16e etappe. Eerder in diezelfde ronde werd hij al vijfde in de 8e etappe.
In de Ronde van Frankrijk van 2016 kon hij na een 2e plaats in de vijfde etappe na Greg Van Avermaet, die het geel pakte, de etappe naar de Mont Ventoux winnen. Hij ging mee in de lange vlucht en wist in een sprintje zijn medevluchters Serge Pauwels en Daniel Navarro te kloppen.
Een jaar later zat dergelijk succes er niet meer in, maar toch haalde hij alweer meer dan duizend vluchtkilometers. Hij deed dan ook via de sociale media een oproep om hem als strijdlustigste renner van de Tour te verkiezen, maar de inbreng van de gewone kiezers woog niet op tegen de (voornamelijk Franse) professionele jury. Ook in de daaropvolgende Vuelta trok Thomas weer drie keer in de aanval, maar nu was wel te merken dat de krachten niet meer aanwezig waren om die vluchtpogingen succesrijk af te ronden.
In 2018 stond hij echter opnieuw paraat: door in een paar oordeelkundig uitgekozen ontsnappingen mee te gaan is hij erin geslaagd het bergklassement te winnen in Parijs-Nice. Daarna was het tijd om te stunten in de Ronde van Catalonië. Daar de hoogste klim was afgevoerd wegens lawinegevaar, scheen hij in de vroege vlucht mee te gaan om de bergtrui te veroveren (echter niet definitief: er kwamen nog hogere klimmen in de volgende dagen), maar uiteindelijk ging hij ook voor de ritoverwinning én de leiderstrui. Dit was al zijn derde ritoverwinning in Catalonië, duidelijk een regio waarin een Vlaming zich thuis voelt!
Enkele dagen later was het weer bijna feest voor de supporters van Thomas De Gendt. Samen met de Deen Juul Jensen zette hij een vroege vlucht op in de Ronde van het Baskenland om voldoende bergpunten te vergaren. Ze kregen nog zes andere vluchters mee, maar toen die op veertig kilometer voor het einde een blok aan het been werden, lieten de twee sterkhouders deze opnieuw achter, waarna de voorsprong opnieuw begon op te lopen. De supporters van De Gendt (en vooral dan Josée Been en Bobbie Traksel van Eurosport) begonnen alweer op een ritzege te hopen, toen Michal Kwiatkowski het nodig oordeelde om de achterstand van ploegmaat David De La Cruz op leider Julian Alaphilippe wat te verkleinen, zodat de twee koplopers alsnog werden bijgehaald. En dat voor een nutteloze move, want uiteindelijk werd ook De La Cruz nog teruggegrepen en eindigde de rit op een massasprint, gewonnen door Jay McCarthy. Maar Thomas had voor tenminste voor twee dagen alvast de bergtrui binnen. Daarna werd hij er dan uitgereden, maar de dag nadien wou hij opnieuw toeslaan om het bergklassement definitief naar zijn hand te zetten. En hij heeft woord gehouden! Maar helaas zat ook een andere kanshebber mee en Carlos Verona was nu eenmaal beter. Toch reed Thomas de hele wedstrijd in de voorste gelederen en eindigde uiteindelijk nog zesde op de moordende Arrate.
Daarna stuntte hij alweer in de Ronde van Romandië. Nadat hij samen met o.a. ploegmaat Victor Campenaerts weg reed hij in een rit in het middengebergte en was hij de enige die stand hield tot op de meet. Hij veroverde daarmee de puntentrui die hij niet meer uit handen zou geven. Tegelijk verzamelde hij voldoende bergpunten om twee dagen later opnieuw mee te gaan in een vroege vlucht en daar de bergtrui te omhullen. Alweer twee leiderstruien dus voor zijn stilaan uitpuilende verzameling!
Maar zijn mooiste trui veroverde hij even later toen hij in de laatste bergrit van de Vuelta zijn trui met succes kon verdedigen. “Ik mik al een paar jaar op deze trui in de Tour of de Vuelta”, zei hij tegen Sporza. “Nu heb ik hem eindelijk te pakken. En dat in mijn 14de grote ronde.” Voor het eerst sinds Lucien Van Impe in 1983 leveren wij dus nog eens een bergkoning af in een grote ronde. “Hier ben ik heel trots op,” besluit Thomas en terecht want slechts 7 Belgen slaagden erin het bergklassement te winnen in een grote ronde: Félicien Vervaecke, Sylvère Maes en Jean Brankart in de oertijd van de koers, maar ook Rik Van Looy en natuurlijk de onvermijdelijke Eddy Merckx, maar ook Martin Van den Bossche en natuurlijk Lucien Van Impe (liefst 8 keer, waarvan 6 keer in de Tour). Dat select clubje heeft er nu dus een achtste lid bij. (Wikipedia)
In 2019 heeft hij dan weer voor de derde keer de bergtrui veroverd in Parijs-Nice, de rittenkoers waarin hij elk jaar schittert. Bijna had hij ook nog een ritzege binnen gehaald, maar de Deen Magnus Cort Nielsen, nochtans gelost op de lastigste beklimming, keerde op zijn eigen tempo terug en bleek aan de aankomst net een beetje sterker als Thomas.
Daarna heeft hij de openingsetappe in de Ronde van Catalonië gewonnen. De ontsnappingskoning van Lotto Soudal sprong attent mee in de vlucht van de dag en maakte het af met een knappe solo van 60 kilometer. De Gendt is na zijn nieuwste huzarenstuk uiteraard meteen de eerste leider en ook in de punten- en bergklassementen staat hij helemaal bovenaan, maar hij wist niet wat hij hoorde gisteren na het podium in Calella. Hij moest zijn ceremonietruien weer afgeven! “Vorig jaar was het ook al zo’n gedoe om die shirts te krijgen. Ze worden achteraan met een rits dichtgedaan en dienen alleen maar voor de podiumfoto’s. Vandaag rijd ik wel met de leiderstrui, maar ik wou ook die andere twee. Ik had het geluk dat de man die de truien bedrukt met het ploeglogo in ons hotel sliep. Ik ruilde met hem één merktrui van Lotto-Soudal voor deze drie aparte exemplaren. Ik ben content, want anders was mijn collectie aparte truien die ik won niet meer volledig”, aldus de fanatieke verzamelaar in Thomas De Gendt in Het Nieuwsblad.
En dan, vijftig jaar na de eerste Tourzege van Eddy Merckx, heeft De Gendt in de Tour uitgepakt met een prestatie de Kannibaal waardig. Tweehonderd kilometer voorop rijden om dan in de superlastige slotkilometers een ontketend duo Alaphilippe – Pinot af te houden. Het is, eerlijk gezegd, om stil van te worden. Tourbaas Christian Prudhomme boog het hoofd en deed zijn spreekwoordelijke hoed af op het moment dat De Gendt de finish passeerde. Chapeau, Thomas De Gendt! (Het Nieuwsblad)
In oktober 2020 heeft hij met Solo een biografie uitgebracht, opgetekend door wielerjournalist Jonas Heyerick. In het boek vertelt De Gendt openhartig over zijn voorbije depressie en huwelijksproblemen en bekent hij zelfs dat hij dit voorjaar aan stoppen dacht. Sporza sprak met De Gendt bij de voorstelling van zijn boek.
“Door het coronavirus zat ik dit voorjaar redelijk comfortabel thuis. Het was zoals mijn leven vlak na de koers zal zijn”, vertelt hij. “Ik miste de koers op zich niet, wel het onderweg zijn met de ploegmaats en de doelstellingen die daarbij horen. Ik was ook einde contract en de gesprekken verliepen moeizaam. Daardoor zat het wel in mijn hoofd om te stoppen.”
“Intussen heb ik wel mijn contract verlengd en is de goesting om te koersen ook teruggekeerd. Ik zal dus nog zeker twee jaar met volle goesting koersen, al voel ik wel dat de aftakeling begint. Ik wil op een goed moment stoppen, als ik me er goed bij voel.”
In de marge van het gesprek over zijn boek neemt hij dan ook gas terug wat zijn forse uitspraken tijdens de Giro betreft: “Achteraf heb ik op Twitter ook mijn excuses aangeboden, met de boodschap dat mijn woorden misschien een beetje verkeerd gekozen waren.”
Giro-baas Mauro Vegni is immers nog altijd niet te spreken over klachten bij de renners en acties van ploegen tijdens de voorbije Ronde van Italië. De Italiaan dreigt b.v. met sancties tegen Jumbo-Visma en EF Pro Cycling. Thomas De Gendt gaf tijdens de Giro zelf ook een openhartig interview, maar bijt nu op zijn tong: “Ik wil die bergtrui nog”, knipoogt hij.
Tim Wellens, het maatje van De Gendt, heeft nu het bergshirt gedragen in de Giro, Tour én de Vuelta, iets waar De Gendt zelf nog niet in geslaagd is. De Giro ontbreekt nog op zijn lijstje. “Mocht ik die trui al gehad hebben, dan kon ik mijn gedacht zeggen. Maar ik ga nog even wachten”, besluit een glimlachende De Gendt met een kwinkslag.
Daarna heeft hij een prestigezege geboekt in de Ronde van Catalonië. De 34-jarige ronderenner won in Barcelona de laatste etappe. Op Montjuich rekende hij in de slotronde af met zijn medevluchter en kanondaler Matej Mohoric. Voor De Gendt is het zijn eerste zege sinds zijn kabinetstuk in de Tour van 2019. Adam Yates is eindwinnaar. (Sporza)
Toen Thomas De Gendt in november zijn 35ste verjaardag vierde, stelde ik vast dat hij helaas niet zo’n best jaar achter de rug had en ik hoopte dat 2022 voor hem niet het gebruikelijke “jaar teveel” zou zijn… Nou, gisteren heeft-ie in de Giro nog eens bewezen dat dit zeker niet zo is. Hij won zowaar in Napels, waarbij hij een elitegroepje met Van der Poel en Girmay op afstand hield. Het dient gezegd dat hij daarbij stevig werd geholpen door zijn ploegmaat Harm Van Hoecke, die met een vierde plaats het Lotto-succes compleet maakte.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 