Op 13 mei 1902, vijf maanden na een grote overwinning te New York, verongelukte deze Canadese pistier tijdens een stayerskoers op de één jaar daarvoor geopende Atlantic City Velodrome in New Jersey.
Gedurende de laatste tien jaren van de XIXde eeuw was het wielrennen op de velodroom zeer populair, en meer nog dan in Europa waren er aan de Oostkust van de USA en in Canada (Toronto en Montreal) bijna dagelijks baanwedstrijden tijdens de zomerse maanden. De sterke en snelle Archie McEachern, afkomstig uit Toronto, verdiende schoon geld toen. Hij reed nog mee in onmenselijk zware individuele zesdaagsen en werd tweede in New York, zowel in 1899 als in 1900. Later kon hij zich met zijn ploegmaat Robert Walthour sr. eveneens tweede klasseren in de allereerste zesdaagse met koppels die doorging te New-York in 1901. Maar het publiek vroeg om sensatie en zo kwamen de eerste stayerskoersen op de meestal te kleine houten banen. Zoals vele renners trad Archie ook op in deze nieuwe koersen achter zware motoren. Tijdens een 15 miles met gangmaking door een tandemmotorrijwiel vond Archie de dood. In volle sprint vloog de ketting van de motor in stukken en McEachern werd dodelijk geslagen en gesneden in de hals. Emmené à l’hôpital avec la veine jugulaire tranchée, la poitrine brisée, et le poumon perforé, il décède peu après son admission. Het gebeurde op een 13de. Op diezelfde dag was dezelfde renner al tweemaal eerder gevallen, eerst door een hond en later door een jongetje. Wat een opeenstapeling van pech op die 13de! Een eeuw na zijn dood werd deze juist-onder-de-top-renner nog geklasseerd als 9de beste Canadese wielerkampioen aller tijden, mannen en vrouwen samengevoegd.
Wilfried Journée
Referenties
DOSSIER COUPS DE PEDALES: MORTS EN COURSE (Rudi CREETEN)
dagelijks iets degelijks 