Het zal morgen al 95 jaar geleden zijn dat de film “It” uitkwam, die de Amerikaanse actrice en sexsymbool Clara Bow zou lanceren als “the it-girl”…
Clara Bow werd geboren in Brooklyn en was het enige overlevende kind uit een disfunctioneel gezin met psychische aandoeningen en fysieke en mentale mishandeling. Haar moeder was al eerder bevallen van twee kinderen die stierven bij de geboorte. Ze hoopte dat dit ook bij Clara zou gebeuren.
Zij was een echt ‘jongensmeisje’ (tomboy) en speelde op straat alleen met jongens. Haar beste vriendje Johnny verbrandde levend in haar bijzijn, toen ze slechts tien jaar oud was. Als ze in films ooit moest huilen, dacht ze aan Johnny.
Clara’s moeder Sarah Gordon was een prostituee die leed aan epilepsie. Sarah Gordon had vaak publieke affaires met brandweermannen. Bows vader was bijna nooit thuis. En als hij thuis was, sloeg hij meestal zijn vrouw en dochter. Ook verkrachtte hij Clara toen ze 15 jaar oud was.
Clara stopte met school toen ze pas zeven jaar oud was en wilde graag een carrière in de filmindustrie. Ze won de Fame and Fortune prijsvraag in 1921 en haar prijs was een rol in de film Beyond the Rainbow (1922). Haar scènes werden echter verwijderd uit de film. Wel waren ze weer te zien toen de film gerestaureerd werd.
Clara’s ouders stimuleerden haar carrière niet, vooral haar moeder niet. Zij vond dat acteren voor prostituees was en wilde Clara vermoorden toen ze toch actrice wilde worden. Clara werd op een nacht wakker en zag haar moeder haar heen gebogen met een mes in haar hand. Clara sloot zichzelf op in een klerenkast en bleef daar totdat haar grootmoeder thuis kwam. Vanwege dit incident had ze de rest van haar leven last van geheugenverlies.
Clara kreeg na Beyond the Rainbow een bijrol in Down to the Sea in Ships. Vervolgens werd ze geselecteerd als een van de Baby Stars van 1924. Ze speelde vooral kleine rollen in films en voelde zich schuldig door haar moeders afkeuring. Toen ze in 1923 hoorde dat haar moeder was overleden, gaf ze haar acteercarrière de schuld.
In 1925 werd de film The Plastic Age uitgebracht. De film (waarin ook Clark Gable debuteerde) werd een van de grootste successen die de studio waar ze werkte ooit gekend had en Clara werd een grote ster.
Vervolgens was Clara te zien in Mantrap. De film werd geregisseerd door Victor Fleming, op wie Clara ook verliefd werd, ondanks het feit dat hij twee keer zo oud was als zij.
In 1927 werd haar bekendste film ooit uitgebracht: It. Door deze film werd ze een echt sekssymbool. Ze verdrong op die manier Louise Brooks, zeker na de film Wild party, omdat ze ook in het “gewone” leven bekend stond voor “wild parties” (o.a. met een complete voetbalploeg). Het soort meisjes dat hun levenstijl op die van Clara Bow modelleerde, werd “the it girl” genoemd. Die benaming is ontleend aan een verhaal van Rudyard Kipling, namelijk “Mrs.Bathhurst” (1904).
Haar volgende film, Wings, kreeg ’s werelds eerste Academy Award voor Beste Film. Hierna daalde Clara’s populariteit, ook al omdat haar vele affaires, haar verslaving aan alcohol en drugs en haar geestelijke labiliteit een groot probleem vormde voor haar studio. Toch is de foto met de swastika daarvan geen illustratie: zij droeg dit sanskriet symbool in onverdachte tijden als de geluksbrenger, waarvoor het oorspronkelijk ook bedoeld was.
Toen de geluidsfilm opdook, waren de fans echter teleurgesteld over haar accent. Nadat ze in 1932 met Rex Bell trouwde, trok ze zich dan ook terug om met hem een gezin te stichten. Het paar kreeg twee zoons. In 1949 werd het duidelijk dat Clara schizofreen was. Haar man stuurde haar later naar een psychiatrische inrichting. Clara Bow stierf in 1965 aan een hartaanval. (Wikipedia)
dagelijks iets degelijks 