Dertig jaar geleden: “De Lieve Lust” op Studio Brussel

Dertig jaar geleden werd voor het eerst “De Lieve Lust” uitgezonden op Studio Brussel.

De grote baas van Studio Brussel, Jan Schoukens, stond zo fier als een gieter midden de tropische wintertuin van de Antwerpse Zoo. Deze zwoele omgeving was immers uitgekozen om de wereld kond te doen van het eerste erotische programma op een Belgische openbare omroep. Op 3 november 1991 zou op Studio Brussel elke zondag immers “De Lieve Lust” te beluisteren vallen, een idee van Lieven Vandenhaute met de onvermijdelijke Goedele Liekens als uithangbord (foto).
Tussen de tanden werd weliswaar gemompeld dat lokale radio’s reeds lang dergelijke uitzendingen hadden, maar “aan zware toestanden doen wij niet mee,” zoals Schoukens verklaarde. Wat Goedele Liekens meteen angstig deed vragen wat hij dan wel onder “zware toestanden” verstond. Porno zo bleek. Maar Schoukens week hier dus al duidelijk af van zijn voornemen “om een kat een kat te noemen”. Onze vraag of die kat dan echt een kat ofwel een “felis domesticus” zou worden genoemd, was dus toch niet helemaal onterecht.
Goedele Liekens: “Het is wel de bedoeling om zo weinig mogelijk vakjargon te gebruiken en dat is iets waar men mij geregeld voor op de vingers zal moeten tikken. In een programma voor jonge mensen en voor een breed publiek kan je dat immers niet maken. We willen het daarom ook speels houden omdat je enkel via slinkse methoden de mensen iets kan bijbrengen. Zodra ze immers merken dat je ze de les bent aan het spellen, dan draaien ze de knop om.”
Volgens Jan Schoukens hoort “De Lieve Lust” thuis in wat hij “het speelse blok” noemde. Niet voor niets alterneert “De Lieve Lust” b.v. met “Het Leugenpaleis”. Zullen er dan ook leugens worden verteld, grapjasserij?
Jan Schoukens: “Zeker niet. Goedele Liekens werd overigens in de eerste plaats als specialiste aangetrokken en er komen ook andere specialisten in. Eigenlijk beantwoordt het programma volledig aan de opdracht van de BRTN: het is opvoedend, informerend, maar ook onderhoudend. Want het is zeker niet de bedoeling dat het een soort schoolradio wordt. Al bestaat er zeker een behoefte aan dergelijk programma bij onze jeugd. Want het is dus wel duidelijk bedoeld voor een jeugdig publiek. We gaan het niet hebben over de menopauze. Maar het is geen satirisch programma, nee.”
Als men dan vraagt wat er dan wél aan bod zal komen, valt onmiddellijk reeds het woord “aids”. Noodzakelijk inderdaad, maar grappig is anders. Zegt Paul De Wijngaert: “Aangezien wij geen prietpraat wensten te vertellen, bleek alras toen we rond de tafel zaten om het programma te concipiëren, dat we véél te serieus waren.” (“Dat komt ervan als je mij erbij neemt,” grapt Goedele, maar niet helemaal ten onrechte.) Daarom haast hij zich dan ook om er een paar andere rubrieken aan toe te voegen. “Wekelijks komt er een getuigenis aan bod, dat kan zijn van een vermeend sadomasochist of van de grootste macho van Vlaanderen of van iemand die alles weet over afrodisiacs of iemand die les geeft in erotische massage, dat soort dingen. Voor de rest zal een bekende stem elke week aardig uit de hoek komen met een erotisch gedicht. En elke week is er ook een mini-enquête, waarin we peilen naar het liefdesgedrag van de doorsnee jonge Vlaming. Zijn of haar meest gevoelige plekje b.v. De uitzendingen zijn echter niet themagebonden, zoals dat bij Radio Romantica op de Nederlandse radio wel het geval is.”
Wekelijks boort Goedele Liekens ook een erotische mythe de grond in. Op de persconferentie gaf ze daarvan reeds een voorbeeld: “Er bestaan in de seksualiteit, zoals in alles, een aantal volkswijsheden die door iedereen te pas en te onpas op tafel worden gegooid, maar die daarom niet altijd op waarheid berusten. B.v.: als je niet jaloers bent, dan hou je niet van elkaar. Of: vrouwen met dikke borsten zijn sneller seksueel opgewonden dan vrouwen met kleine borsten. Zei ze zichzelf beschermend,” voegt ze er zelf aan toe. “Als men daarover dan wetenschappelijk onderzoek doet dan blijkt vaak zelfs het tegendeel. Al zijn er ook wel mythes die kloppen en dat zullen we dan ook vermelden.”
Enkele jaren later zou Goedele zelf een mythe lanceren: “Wie houdt van geschoren kutjes, geeft blijk van pedofiele neigingen,” orakelde ze in Humo, hiermee voorbijgaand aan hygiënische redenen, aan pijnlijke verwikkelingen bij BDSM b.v. en last but not least aan het feit dat cunnilingus op die manier veel makkelijker wordt en dus ook voor veel meer genot zorgt bij de vrouw. Of zoals dat Nederlandse groepje (Barbarella) in de jaren tachtig al zong: “Scheer uw kut, scheer uw kut, scheer uw kut in de Pin Up Club!” Volgens mij is mevrouw Liekens gewoon te lui om geregeld (of nog beter: regelmatig) haar eksternest (copyright Urbanus) te scheren! Kortom, ze heeft een hekel aan “poeske scheren”, al was dat toch een verdienstelijk wielrenner in zijn tijd (*). En vergeet het niet: the first cut is the deepest!

In latere seizoenen werd Liekens vervangen door Carine Vrancken. Barbara Sarafian speelde het komisch personage Sonja Duplex, op tekst van Erwin Mortier, de partner van Lieven Vandenhaute. Er werd in 1992 ook een CD rond “De Lieve Lust” uitgegeven. Alle tracks waren erotisch getinte nummers die ook tijdens de uitzendingen regelmatig als intermezzo gedraaid werden. Een stukje erotisch elektronische muziek dat vaak tijdens telefoongesprekken met luisteraars werd gedraaid was muziek van Art for Ears, een muzikaal project dat weerman Frank Deboosere onder een pseudoniem had uitgebracht. Het programma hield stand tot en met 28 maart 1999. (Wikipedia)

(*) Weet overigens iemand waarom de naakte dames in klassieke schilderijen bijna altijd een geschoren kutje hebben?

Referentie
Ronny De Schepper, Een kat maar dan zonder handschoenen, De Rode Vaan nr.48 van 1991