Vandaag is het al 35 jaar geleden dat de Leuvense baansprinter Jef “Poeske” Scherens is overleden.
Niet zo heel lang voor zijn dood (namelijk in 1982) had ik nog een telefonisch interview met hem, wat trouwens niet zo vlot verliep, aangezien Jef op dat moment al behoorlijk doof was. Dat was in verband met de dood van zijn Duitse collega-sprinter Albert Richter. Op bovenstaande foto staat Albert Richter uiterst rechts. Hij wenst de winnaar, onze landgenoot Poeske Scherens, geluk. Jef vertelde me toen dat Richter “een meisje had in Zürich en dat hij zijn geld daarom uit Duitsland wilde weghalen en naar Zwitserland overbrengen. Dat geld was weggestopt in zijn tubes, maar hij was verraden en aan de grens hebben ze hem gepakt. Ik denk niet dat hij daar ging koersen, want anders was ik er zeker ook bij geweest. De waarheid heb ik pas later vernomen van zijn ouders, want daarmee ben ik nog lange tijd bevriend geweest. Ik ben ze verscheidene malen gaan opzoeken en ik heb ook met andere coureurs gesproken zoals Toni Merkens. Die heeft me in Berlijn eens in zijn cabine geroepen en in mijn oor gefluisterd – want ze durfden toen natuurlijk niets luidop zeggen – hoe hij doodgeschoten was, namelijk dat hij gepakt was op de grens in Bazel en daarna naar Keulen getransporteerd (in werkelijkheid was het Löhrer of zoiets, RDS). En daar hebben ze hem in de gevangenis gestopt. Dat is wat Merkens me heeft gezegd, hé! En de bewakers van ‘t prison zouden toen aan Richter gezegd hebben: luister, daar is niks aan te doen, deviezensmokkel, dat betekent fusilleren, maar we geven u een kans, we zullen de poort openlaten en tracht te gaan lopen. En Richter heeft, ter goeder trouw zeker, gedacht dat ze het goed met hem meenden en toen hij ging lopen hebben ze hem neergeschoten (dat zou dan op 2 januari 1940 gebeurd zijn, RDS). Zo heeft Toni Merkens mij verteld, maar die is nu ook dood, hé, hij is gesneuveld op ‘t Russisch front. ‘t Is dus wel een goede bron. Ik zie niet in waarom hij zou gelogen hebben.”
Poeske Scherens werd zes keer onafgebroken wereldkampioen sprint op de baan van 1932 tot 1937. In 1938 verloor hij de finale tegen Arie van Vliet. Het jaar daarna, in Milaan kwamen hij en Van Vliet tijdens de finale samen ten val en werd besloten ’s anderendaags de wedstrijd voort te zetten. De volgende ochtend brak echter de Tweede Wereldoorlog uit en werd de wedstrijd afgelast. In de oorlogsjaren werden er geen wereldkampioenschappen verreden, anders had hij er wellicht nog enkele wereldtitels bijgedaan. In 1947, op 38-jarige leeftijd, werd Scherens een laatste keer wereldkampioen. Naast zijn 7 wereldtitels en 16 Belgische titels won Scherens ook alle Grote Prijzen van diverse landen en op een bepaald moment bezat hij alle sprint- en ronderecords van alle grote wielerbanen in Europa.
Van zijn bijnaam “Poeske” wordt altijd verteld dat dit kwam van zijn rijstijl, namelijk vanwege zijn snelle eindsprints waarmee hij vaak op het cruciale moment met een katachtige sprong uitviel. Dat klopt echter niet, want hij had de bijnaam reeds als kind. Omdat hij een tenger kereltje was noemde zijn moeder hem Poeterke, een naam die men in het Hageland aan geitjes of lammetjes gaf die snel en lenig waren. Zijn vrienden verbasterden deze bijnaam later tot Poeter en nog later werd het in het Brusselse Poeske.
Sinds 1963 wordt er in Leuven jaarlijks de GP Jef Scherens verreden. Dat is een tamelijk zware wegwedstrijd en het lijkt op het eerste gezicht wel eigenaardig om daarmee een baansprinter te gedenken. Maar toen hij in 1926 zijn debuut maakte (op de weg uiteraard), won hij meteen zes wedstrijden en het jaar erop zelfs veertig. In 1928 won hij de openingswedstrijd in Mortsel voor amateurs en rijfde nog 27 andere overwinningen binnen. Zijn debuut als baansprinter maakte hij op 14 oktober 1928 op aandringen van Edward Van Hove, voorzitter van de Stoempersclub. Meteen versloeg Scherens daar de toenmalige Belgische kampioen Jules Vervust. In 1929 reed en won hij nog vijf wegwedstrijden, maar na zijn legerdienst keerde hij in 1931 terug en deze keer was het haast nog uitsluitend op de piste. (Wikipedia)
dagelijks iets degelijks 