De Cubaanse trompettist Arturo Sandoval begon op zijn twaalfde in een muziekgezelschap uit het dorp waar hij woonde. In 1964 ging hij naar de Cuban National School of Arts (een Engelse, zeg maar Amerikaanse naam voor een school op Cuba? Dat lijkt me vreemd). Op zijn zestiende had hij al een plaats verdiend in Cuba’s all-star national band (idem, de Wikipedia-vertaler heeft zijn werk slordiger gemaakt dan ikzelf: zie hieronder). Op deze leeftijd was hij zeer geïnteresseerd in jazz en werd hij beïnvloed door bekende jazzmuzikanten als Charlie Parker, Clifford Brown en Dizzy Gillespie. In 1971 moest Sandoval het leger in maar kon hij blijven spelen in het Orquesta Cubana de Musica Moderna. Daarna richtte Sandoval de band Irakere op. Met hun optreden in 1978 op het Newport Jazz Festival werden ze hun bekend bij de Amerikanen en kregen ze een contract van Columbia Records. In 1981 verliet Sandoval de groep om een eigen band op te richten waarmee hij experimenteerde met allerlei soorten muziek waaronder latin jazz. Daarnaast speelde hij klassieke muziek met het BBC Symphony Orchestra en de Leningrad Symphony. In 1977 ontmoette hij Dizzy Gillespie die hierna zijn mentor werd. Samen met Gillespie speelde hij op vele concerten in Europa en Cuba en met het orkest van de Verenigde Naties. In 1984 was hij ook in ons land voor een concert dat onder meer door De Rode Vaan werd gesponsord. Een beetje vreemd, want tijdens een tour met Gillespie in de Verenigde Staten in 1990 liep Sandoval over en werd in 1998 genaturaliseerd. De titel van zijn album “Flight to freedom” spreekt op dit vlak boekdelen. Maar dat kon ik dus nog niet weten in 1984 toen ik volgend artikel schreef…
Lees verder “Arturo Sandoval wordt zeventig…” →