Op een debat voor Radio 3 (“de musicus als nowhere man”) wees Johan Huys, voormalig adviseur van minister Dewael, er reeds op dat alle “klassieke” orkesten met verschillende statuten werken (bedienden, ambtenaren enz.). Maar zelfs zonder de problemen van de freelancers te willen wegmoffelen, dient erop gewezen, aldus Huys, dat de vraag naar een statuut vooral afkomstig is vanuit de popmuzikanten, want dat klassieke muzikanten sociaal gezien eigenlijk nog goed af zijn. De uitzonderingen zijn misschien juist de solisten en de beoefenaars van kamermuziek, die qua structuur eigenlijk nog het meest met popmuzikanten kunnen worden vergeleken. Vandaar allicht dat op het ministerie ene Koen Wauters zich nog ooit over dit probleem heeft ontfermd? (Of althans deed alsof…)

Lees verder “Tien jaar geleden: de musicus als nowhere man” →