Dirk Musschoot stuurt mij verbijsterend nieuws: op 12 oktober is Jef Turf overleden (foto Jo Clauwaert). De uitvaartplechtigheid heeft plaats in het crematorium van Westlede op donderdag 20 oktober om 11 uur.
Lees verder “Jef Turf (1932-2022)”Tag: René Lampaert
Piet Lampaert wordt zeventig…
Vandaag viert Piet Lampaert, de man waarvoor ik maar liefst drie keer heb gewerkt, zijn zeventigste verjaardag.
Lees verder “Piet Lampaert wordt zeventig…”Veertig jaar geleden: België, vuilnisbak voor onveilig speelgoed
Elk jaar moest ik rond zes december een artikel over speelgoed schrijven in De Rode Vaan. Dat kwam omdat commercieel directeur René Lampaert dan publiciteit probeerde binnen te rijven uit de sector. Dat wilde overigens niet zo goed lukken, omdat wij met De Rode Vaan natuurlijk kritisch stonden tegenover heel die sector. Maar goed, de aanhouder wint, moet René gedacht hebben en dus was het elk jaar weer van dat. Maar ik kan al die artikels natuurlijk moeilijk allemaal tesamen rond die datum publiceren. Daarom ben ik blij dat ik voor mijn artikel uit 1981 kan terugvallen op een andere datum: op 25 juli 1980 was er immers een wet gestemd die de veiligheid van elektrisch speelgoed moest garanderen.
Lees verder “Veertig jaar geleden: België, vuilnisbak voor onveilig speelgoed”25 jaar geleden: Hugo Claus in “De Zevende Dag”
Op 30 oktober 1994 legde Hugo Claus er tijdens De Zevende Dag nogmaals – en terecht – de nadruk op dat hij voor “De mensen hiernaast” geen promotie had willen voeren. Jammer genoeg zei hij er niet bij dat hij voor één blad een uitzondering had gemaakt…
Lees verder “25 jaar geleden: Hugo Claus in “De Zevende Dag””Dertig jaar geleden hadden wij oog en oor voor…
Ik had geen passende illustratie om dit artikel te illustreren, dus grijp ik maar even terug naar de foto van de redactie van De Rode Vaan bij de verhuis naar de Lemonnierlaan in 1981. Het is bedoeld als een soort van uitwuiven, want van de erop afgebeelde redacteurs (v.l.n.r. René en Piet Lampaert, Lode De Pooter, Miel Dullaert, ikzelf en Jan Vermeersch) blijven eind 1988 enkel nog Miel Dullaert en ikzelf over. En in het geval van mezelf: dat zal enkel nog duren tot eind februari 1989. Vanaf dan blijft Miel Dullaert nog als enige over. Hij staat dan wel aan het hoofd van een vernieuwde redactie, die zichzelf in De Rode Vaan nr.52 van 1988 (waaruit dit overzicht komt) wel als volgt aankondigde:
Lees verder “Dertig jaar geleden hadden wij oog en oor voor…”