45 jaar geleden: Neurosong

45 jaar geleden: Neurosong

In 1979 werd Micha Marah door de BRT intern uitgekozen om België te vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival van dat jaar in Jeruzalem. Tijdens de Belgische preselectie op 3 maart 1979 zong ze drie liedjes: Mijn dagboekComment ça va en Hey nana. Het laatste werd gekozen als de uiteindelijke inzending. Marah verfoeide het liedje echter en dreigde zich terug te trekken. De situatie dreigde te escaleren toen ze Hey nana als plagiaat wilde laten aanmerken met de bedoeling het te diskwalificeren. Koorzangeres Nancy Dee werd benaderd als vervangster. Uiteindelijk reisde Micha Marah toch af naar Israël, waar zij op 31 maart 1979 het gewraakte liedje zong. Ze eindigde er als 18de en gedeelde laatste. Daarna wilde ze Hey nana nooit meer zingen. Haar versie verscheen ook niet op plaat. Op verzoek van Milo Decoster (Barclay) bracht componist Charles Dumolin de versie wel uit. Ikzelf was zo dom om me in mijn televisierubriek in De Voorpost met deze onverkwikkelijke affaire te bemoeien…

Lees verder “45 jaar geleden: Neurosong”

35 jaar geleden: Angie Dylan aan het lijntje

35 jaar geleden: Angie Dylan aan het lijntje

35 jaar geleden werd uitgemaakt wie ons land zou vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival van 1987. In de rubriek “Aan het lijntje” in De Rode Vaan had ik daarover eerst een gesprekje met Sofie Verbruggen, die ongetwijfeld de grootste troeven op tafel kon leggen. Een week later praatte ik met Angie Dylan, met haar zeventien jaar de jongste van het hele stel en overduidelijk diegene die het meeste gokt op een herhaling van het Sandra Kim-effect. Daarom wilde ik met mijn eerste vraag vooraf duidelijk weten of Angie Dylan wel degelijk Anja Dillemans was die ik de voorbije zomer nog met de Lierse rockgroep Marlon Brandy aan het werk had gezien op de Gentse Feesten. Jaja, dat klopt, zegt ze.

Lees verder “35 jaar geleden: Angie Dylan aan het lijntje”