Tag: Gustav Leonhardt

Gustav Leonhardt (1928-2012)

Gustav Leonhardt (1928-2012)

Morgen zal het al tien jaar geleden zijn dat Gustav Leonhardt, de tegenpaus van de authentieke uitvoeringspraktijk (de échte paus zijnde Nikolaus Harnoncourt) is overleden. Jos Van Immerseel wou bij hem geen les volgen, alhoewel het zijn groot idool was. Maar hij wou geen Gustav Leonhardt-cloon worden, zei hij. En ook voor Philippe Herreweghe was hij een inspirerend voorbeeld: “Een belangrijke volgende stap was dat ik via Ton Koopman in contact kwam met Gustav Leonhardt in Amsterdam, waar de barokbeweging op dat moment volop bloeide. Van hem heb ik ten eerste vooral het respect voor de muziek als zodanig geleerd. Dat leer je niet in het conservatorium. Daar moet muziek beantwoorden aan het romantische ideaal met virtuozen e.d. En op technisch gebied heb ik vooral van zijn heel speciale ritmiek geleerd. Een soort precisie die nauw verwant is aan jazz, terwijl het conservatorium veel meer harmonisch is gericht.”

Lees verder “Gustav Leonhardt (1928-2012)” →

Christophe Rousset wordt zestig…

Christophe Rousset wordt zestig…

Clavecinist Christophe Rousset werd geboren in Avignon. During his youth in Aix-en-Provence, Christophe Rousset developed a passion for the Baroque aesthetic. At the age of thirteen he decided not to study archaeology but to satisfy his keen interest in the discovery of the past through music instead, by taking up the harpsichord. 

Lees verder “Christophe Rousset wordt zestig…” →

300 jaar geleden: de Brandenburgse Concerten van J.S.Bach

300 jaar geleden: de Brandenburgse Concerten van J.S.Bach

In 1717 wordt Johann Sebastian Bach muziekdirecteur bij Prins Leopold van Anhalt-Köthen. Het zal de gelukkigste periode uit zijn leven worden, wat zich zal weerspiegelen in een uiterst vruchtbare compositie-arbeid. In de zomer van 1720 stierf echter zijn vrouw Maria Barbara, zodat hij er vandaan wou om organist te worden in de St.Jacobi-kerk in Hamburg. Dat lukte niet en daarom probeerde hij het maar op een andere manier. Zo gaf hij op 24 maart 1721 “six concerts avec plusieurs instruments dédiées a son altesse royalle monseigneur Crétien Louis” uit. Een merkwaardige titel voor niks anders dan de beroemde “Brandenburgse concerten”. Die “Crétien Louis” is namelijk niemand minder dan Christian Ludwig (1677-1734), markgraaf van Brandenburg (zie bovenstaand schilderij).

Lees verder “300 jaar geleden: de Brandenburgse Concerten van J.S.Bach” →

25 jaar geleden: Florian Deuter in De Rode Pomp

25 jaar geleden: Florian Deuter in De Rode Pomp

Florian Deuter (foto YouTube) begeleidde Tomma Wessel op een concert in de Rode Pomp en André Posman was zo onder de indruk dat hij deze concertmeester van La Chapelle Royale en docent barokviool aan het Gentse conservatorium meteen een eigen kans wilde geven. Op 4 februari 1995 speelde hij dan ook uitsluitend werk van Bach. Naast hem kregen we toen de gelegenheid om kennis te maken met de Zwitserse claveciniste Carole Cerasi, die haar opleiding vervolmaakte bij beroemdheden als Kenneth Gilbert, Gustav Leonhardt en Ton Koopman. Ongetwijfeld vormt dit voor haar een aanloop voor een eigen programma, waarin ze dan weer iemand anders kan introduceren. Een interessante kettingreactie, uitgelokt door de intelligente programmatie van Dré Posman.

Referentie
Ronny De Schepper, Kettingreactie in De Rode Pomp, Het Laatste Nieuws 2 februari 1995

Dertig jaar geleden: les bij Dirk Mannekens

Dertig jaar geleden: les bij Dirk Mannekens

Enkele dagen geleden bracht ik in herinnering dat ik na mijn ontslag bij De Batselier dictie ben gaan volgen bij Griet Pauwels. Maar enkele dagen later liet ik me aan dezelfde academie van Gentbrugge (al lagen de leslokalen op de Rooigemlaan) ook inschrijven voor de cursus muziekgeschiedenis, gegeven door Dirk Mannekens. Ik deed dit voornamelijk omdat ik me wat recensies betreft vooral wilde gaan toeleggen op klassieke muziek, maar wat ik uiteindelijk het meeste heb geleerd bij Dirk – en ik ben hem daar nog altijd ontzettend dankbaar voor – dat is een kennismaking met de zogenaamde “historische uitvoeringspraktijk” (in die tijd sprak men nog eerder van de “authentieke” uitvoeringspraktijk). Daarnaast heb ik in zijn lessen ook een vriendin leren kennen met wie ik zo’n kleine tien jaar ben opgetrokken, maar dat is weer een gans ander verhaal…

Lees verder “Dertig jaar geleden: les bij Dirk Mannekens” →