Het is vandaag al tien jaar geleden dat de Vlaamse veldrijder Firmin Van Kerrebroeck is overleden in Oudenaarde. Hij was zowat de eerste landgenoot die in internationale competities schitterde, al kon hij helaas nooit een wereldtitel veroveren. Toch was hij – nadien ook als coach – één van de grondleggers van de Vlaamse heerschappij in het veldrijden.
Lees verder “Firmin Van Kerrebroeck (1922-2011)”
Het is vandaag ook vijftig jaar geleden dat Marie-Rose Pauwels is overleden. Zij was de echtgenote van Eric Leman en ze overleed toen ze met haar echtgenoot op weg was naar de start van de Amstel Gold Race. In Het Nieuwsblad van 12 april 2018 deed de renner zijn verhaal. (Foto: COLLECTIE WIELERMUSEUM ROESELARE; COLLECTIE MAURICE TERRYN, ook terug te vinden op YouTube)
Lees verder “Marie-Rose Pauwels (1950-1971)”
De eerste veldrit in Wetzikon werd betwist op 19 januari 1931. Winnaar was Karl Bossard.
Lees verder “Veldrit te Bern (voorheen Wetzikon)”
Toen ik in maart 2015 de zeventigste verjaardag van de legendarische veldrijder uit Eeklo, Eric De Vlaeminck (*), “vierde”, leed hij al aan de ziekte van Parkinson en Alzheimer, maar dat wist ik toen nog niet. Hij verbleef op dat moment in een rusthuis in Wilskerke en is daar vijf jaar geleden overleden.
Lees verder “Eric De Vlaeminck (1945-2015)”
De Druivencross is een jaarlijkse wedstrijd in het veldrijden die gehouden wordt op en rond de Tenotsberg in het Belgische Overijse. De wedstrijd maakt geen deel meer uit van een klassement, al draagt de klassieker wel de bijnaam “de moeder aller crossen“. De Druivencross werd voor het eerst op 12 november 1960 georganiseerd met Pierre Kumps als winnaar. In de beginjaren werden er vaak twee wedstrijden in één kalenderjaar georganiseerd. Vijf keer werd op het parcours van de Druivencross een Belgisch kampioenschap veldrijden verreden. (Wikipedia)
Lees verder “Veldrit te Overijse”
De wedstrijd werd op 9 september 1934 voor het eerste gereden en werd toen reeds georganiseerd door Gerard Margodt en Georges Matthys. Het was toen nog een vlakke koers voor junioren, die werd gewonnen door Gustaaf Van Belle. De tweede editie in 1935 (eveneens voor junioren) voerde echter al door de Vlaamse Ardennen met hellingen als de Kwaremont, Kluisberg en Tiegemberg. Vanaf 1936 tot en met 1939 werd het een koers voor onafhankelijken. Pas na de Tweede Wereldoorlog op 29 juli 1945 wordt Gent-Wevelgem een koers voor profs. De eerste winnaar is Robert Van Eenaeme, die de wedstrijd al tweemaal had gewonnen (in 1936 en 1937) toen het dus nog een koers voor onafhankelijken was.
Robert Vermeire (foto’s de Wielersite) werd vijf keer wereldkampioen en acht keer Belgisch kampioen bij de amateurs. Op zijn 35ste werd hij noodgedwongen prof omdat een toenmalig reglement van de wielerbond in die tijd verplichtte om op die leeftijd te kiezen voor de profs of de veteranen. Bij de profs werd hij nog vijfmaal tweede op het Belgisch kampioenschap na Roland Liboton. Hij reed tot zijn 42ste en won meer dan 200 cyclocrossen. Een prachtige erelijst dus die evenwel overschaduwd wordt door een aloude discussie: Bert Vermeire zou een symbool zijn van de “oude” manier van crossen. Je weet wel: veel loopwerk, door de modder baggeren enz. Om die reden was hij ook maar heel kortstondig bondscoach en werd hij vervangen door Eric De Vlaeminck. Eind september 2013 verscheen over Robert (algemeen bekend als ‘Bertje’) Vermeire een boek van de hand van auteur Stefaan Van Laere en ik hoop dan ook daar de bevestiging of de ontkenning te vinden van die stelling. Volgens mij kan zoiets worden vastgesteld aan de hand van b.v. de wereldtitels die Bert heeft behaald. Die kan ik uiteraard ook op de Wielersite terugvinden, maar het probleem is dat ik mij na al die jaren niet meer kan herinneren op welk parcours die wedstrijden werden betwist…
P.S. Wat niet kan worden ontkend, is dat Bert – in tegenstelling tot vele andere veldrijders – zeer weinig op de weg heeft gereden (of althans toch weinig in uitslagen voorkomt).
De Amerikaanse acteur Robin Williams werd vijf jaar geleden dood aangetroffen in zijn huis nabij San Francisco. De politie vermoedde dat hij was overleden door verstikking. Nog volgens de Californische politie ging het vermoedelijk om een geval van zelfdoding. Zijn woordvoerster verklaarde daarop dat de acteur inderdaad tegen een depressie vocht. Persoonlijk denk ik eveneens dat Robin Williams het “Peter Pan”-syndroom had (niet willen opgroeien, volwassen worden), wat wel toepasselijk is, aangezien hij deze rol (en de hele problematiek die het met zich meebrengt) vertolkte in de film “Hook” van Steven Spielberg. In deze film komt bovendien een vaderfiguur voor “who lost his marbles”. Als hij van zijn zoon dan zijn marbles letterlijk terugkrijgt na diens avontuur in Neverland, is hij zo in zijn nopjes dat hij uit het raam vliegt (symbool van sterven, neem ik aan) terwijl hij roept: “Seize the day!”, carpe diem, de bekende slogan van Robin Williams’ personage in “Dead poets society”. Nee, dat kan allemaal geen toeval zijn…
Lees verder “Robin Williams (1951-2014)”
De eerste editie van het wereldkampioenschap veldrijden vond plaats in 1950, maar daarvoor was er reeds het Critérium International (in 1946 heel even vervangen door de Grand Prix des Nations) dat voor het eerst werd betwist op 17 februari 1924 en gewonnen door de Fransman Gaston Degy.
Lees verder “WK veldrijden”
dagelijks iets degelijks 