Vandaag is het veertig jaar geleden dat ik in Arca naar de première van « Zes personages op zoek naar een auteur » (1921) van Luigi Pirandello (1867-1936) ging kijken.
Lees verder “Veertig jaar geleden: zes personages vinden twee regisseurs”
Gelukkig was er als afsluiter van een rampzalig seizoen in het Gentse Arcatheater het enig mooie “Keten der vernederingen” naar de roman “Het congres” van Botho Strauss (1989). Terecht werd op locatie in het Pand gespeeld, want op die manier werd het koele, afstandelijke karakter van een theaterzaal vermeden en werden de toeschouwers dichter bij de actie, of veeleer: het erotische spel, betrokken.
Lees verder “Dertig jaar geleden: “De keten der vernederingen” van Botho Strauss”
Begin februari 1994 gaf Mia Grijp opnieuw de aanzet tot een niet geslaagde productie die “collectief” tot stand kwam, deze keer onder de titel “Lust”. De pas afgestudeerde regisseur Geert De Rodder (bijgestaan door choreografe Ria De Corte) bracht haar daarin samen met Bert Van Tichelen in een soort van “nightclub”, waarin ze schuchtere pogingen doen om met mekaar in contact te komen. Uiteraard lukt dat niet want de “communication breakdown” is blijkbaar nog altijd een thema in het theater.
Lees verder “Dertig jaar geleden: “Lust” van Mia Grijp in Arca”
Tot 5 februari 1984 kon men in de Gentse Sint-Pietersabdij de tentoonstelling « Belle époque in Vlaanderen » gaan bewonderen, een tentoonstelling die vooral was opgezet rond het toenmalige tijdschrift « Van Nu en Straks ». Dit geesteskind van August Vermeylen, Emmanuel De Bom, Cyriel Buysse en Prosper Van Langendonck heeft, zoals u zich misschien nog wel van de schoolbanken herinnert, voor een omwenteling gezorgd.
Lees verder “Veertig jaar geleden: “Starkadd” in Arca”
Oliver Czeslik schreef “Heilige koeien”, althans onder die titel werd het opgevoerd door Arca in een regie van Sabine Reifer. Met Bert van Tichelen als Karl Klementi, een soort van linkse Jambers, die de vermetele moed heeft opgevat een “inside” reportage te maken over neo-nazi’s. Erik Burke is Gero von Wilfenstein, de leider van de neo-nazi’s, die hem ontmaskert en aan een dagenlange marteling onderwerpt met het vooruitzicht hem op de verjaardag van Hitler in Dresden te “offeren”. Tenslotte is er Ann Saelens als Ulrike, een sexy bedoelde maar eerder volslanke “collega” van Klementi, van de schrijvende pers weliswaar, die reeds enige tijd in het milieu is geïnfiltreerd. Als Ulrike wordt ontmaskerd, schijnt ze zich om haar vel te redden te “bekeren”. Ook Klementi komt op het einde tot het “inzicht” dat de neo-nazi net zo goed zijn “zoon” kan zijn. Een merkwaardig slot voor een voor de rest ook al totaal mislukte voorstelling, waarin plat realisme voor mislukt “théâtre de la cruauté” moet doorgaan.
Lees verder “Dertig jaar geleden: “Heilige koeien” van Oliver Czeslik”
Het is vandaag al vijftig jaar geleden dat de Oostenrijkse schrijfster Ingeborg Bachmann in tragische omstandigheden om het leven kwam.
Lees verder “Ingeborg Bachmann (1926-1973)”
Op een vrijdag de dertiende kan je best wel de hulp van De Drie Musketiers gebruiken, zeker als ze gestalte gegeven worden door Gordijnen voor Konijnen. Deze prettige voorstelling voor jong en oud ging 25 jaar geleden in première in De Kopergietery ★ Ook Ceremonia zoekt een schuilhoek voor een onheilsdag als deze en vindt deze meer bepaald in zaal Kim, Oudburg 24, de thuishaven van regisseur Eric De Volder (foto Michiel Hendryckx via Wikipedia). Met « Dolmen » komen we in een soort van komische soap terecht. ★ Dat is ook het geval met Productiehuis Brabant dat met « Prefab » te gast is in het Nieuwpoorttheater. Zoals de titel reeds suggereert, krijgen we hier te maken met bouwproblemen. Al staat de problematiek van iets op te richten ook symbool voor de erectieproblemen van een van de personages ★ Ernstiger is de muziektheaterproductie « Kasper Hauser » in de Tinnen Pot. Wim De Wulf (tekst en regie), Johan De Smet (muziek), Geert Dauwe en Bert Van Tichelen (acteurs) en Leen Persijn en Philip Defrancq (zang) staan borg voor kwaliteit ★ Opgelet: al deze voorstellingen zijn ook morgen nog geprogrammeerd. (HLN, 13/2/1998)
“Zeven deuren” (1987) van Botho Strauss (foto Oliver Mark via Wikipedia) werd in het Arcatheater opgevoerd in een regie van Sabine Reifer (regie-assistente bij “Der Rosenkavalier” in de Vlaamse Opera) en een decor van Marc Cnops. Met Gert Portael (interviewster, dochter, pasgehuwde), Johannes Pauwels (huurvoorzitter, autokoper, schoonzoon, zelfmoordenaar), Brit Alen (echtgenote, het ‘niets’, meisje), Bert van Tichelen (huurder, professor, gevangene, bode, broeder), Lies Martens (Colombine), Bob De Moor (kwiskandidaat, autokoper, parkeerwachter, broeder), Roos Dochy (ongehuwde vrouw) en Erik Van Herreweghe (regisseur, autoverkoper, lijfwacht, pasgehuwde, keizer Julianus).
Lees verder “Dertig jaar geleden: “Zeven deuren” van Botho Strauss in Arca”
Zoals naar gewoonte opende de KNS ook haar 135ste speeljaar een beetje feestelijk. Op de affiche : « Romeo en Julia » in een vertaling, of beter een hertaling, van Hugo Claus. Wij reserveerden te laat voor de feestdis, zodat we pas naar de matinee op zondag konden. Maar zo kon ook de zoon van elf meteen mee voor een portie Shakespeare die ons eerder als een geheugensteuntje overviel dan als een hartverscheurend drama.
Lees verder “35 jaar geleden: “Tuut!” zei de trein en de statie vertrok”
Vandaag is het al vijftien jaar geleden dat de Hongaars-Amerikaanse auteur George Tabori is overleden.
Lees verder “George Tabori (1914-2007)”
dagelijks iets degelijks 