Gisteren is de Britse wielrenner Barry Hoban gestorven. Hij werd 85 jaar oud.
Lees verder “Barry Hoban (1940-2025)”Tag: Barry Hoban
Trevor Bull (1944-2009)
Het is vandaag al vijftien jaar geleden dat de Engelse wielrenner Trevor Bull (foto’s de Wielersite) overleden is. Ik heb Trevor nooit ontmoet, maar in 1978 heb ik hem wel aangeschreven in verband met de crisis waarin het Engelse wielrennen in de jaren zeventig verkeerde. Dat was naar aanleiding van een “annonce” van Roger St.Pierre (op dit moment één van mijn Facebook-vrienden) in “Miroir du Cyclisme”, waarin die vroeg of er geen (Franse) organisatoren waren die zijn wielerploeg wilden uitnodigen. Ik geloof dat dit toen het amateurteam van de Manchester Wheelers was. (Om eerlijk te zijn was die annonce mij vooral opgevallen omdat ik rond die tijd ook een elpee van Buddy Holly op Music For Pleasure moest bespreken en de hoestekst was geschreven door… Roger St.Pierre!). Maar goed, Trevor antwoordde mij toen uitvoerig. Helaas arriveerde de brief toen het artikel al was gepubliceerd. Dan hebben we zijn brief maar als lezersbrief geplaatst (in vertaling uiteraard), wat een aantal mensen de wenkbrauwen deed fronsen: werd De Rode Vaan soms tot in Engeland gelezen???
Lees verder “Trevor Bull (1944-2009)”Theo’s Buitelingen (52): A tombeau ouvert…
Vandaag twee in het oog springende advertenties in de krant. Opmerkelijk en markant. Kennelijk hadden Kwaad en Van Hulzen zich al met hun ontvangst aan Gene Zijde verzoend. Een rijk ziekbed was nogal nieuw voor mij. Tot nu toe was een rijk en vol leven toch zo’n beetje het standaard en herkenbare cliché. Voor renner Gino Mäder in ieder geval geen advertentie met een dergelijke referentie. Niks rijk en vol. Zomaar van de Albula afgekukeld en erin gebleven. Dieptragisch . Een jong leven in de knop gebroken, zo heet dat toch. Woutje Poels, mijn gouwgenoot, met zijn makkers van de ploeg Bahrain gingen als eerbetoon in linie over de streep. Net als de Engelse ploeg in de Tour heel lang gelden na de dood van Tommy Simpson op de Ventoux. Mäder, Simpson, Casartelli, Weylandt en zoveel anderen, allemaal in het harnas gestorven. Allemaal anders maar even fataal. In naam van de sport en in de hoop van de glorie.
Lees verder “Theo’s Buitelingen (52): A tombeau ouvert…”

