Het is vandaag ook al tien jaar geleden dat de Britse drummer Andy White is overleden. Hij is vooral bekend omdat hij de plaats van Ringo Starr innam bij de opname van “Love me do”, maar véél belangrijker is zijn monumentaal drumwerk op “Out of time” van Chris Farlowe.
Andy White werd geboren in Glasgow op 27 juli 1930, als zoon van een bakker. Op 12-jarige leeftijd begon hij met drummen in een doedelzakband en werd op 17-jarige leeftijd professioneel sessiemuzikant. In de jaren vijftig en begin jaren zestig speelde White drums met een aantal swing- en traditionele jazzgroepen en muzikanten. In 1958 vormde hij een bigband en nam deze mee naar het noordoosten van Amerika, waar hij zangers als Chuck Berry, the Platters en Bill Haley & His Comets begeleidde. White zei: “We gebruikten een aantal bigbandarrangementen en voegden er een backbeat aan toe die bij de rock’n’roll paste. Ik kreeg de kans om rock’n’roll in levende lijve te horen. Daar kreeg ik een goed idee van wat er moest gebeuren, qua drums.” In 1960 nam White in Londen op met Billy Fury op Fury’s eerste album, The Sound of Fury, dat algemeen wordt beschouwd als het eerste rock’n’rollalbum van Groot-Brittannië.
Begin jaren zestig woonde White in Thames Ditton en was hij getrouwd met de Britse Decca-artieste Lyn Cornell, die later lid werd van de Vernons Girls, de Pearls en ook de Carefrees, die de bestverkochte Beatles-noveltysingle ooit hadden met “We Love You Beatles“, die in de VS piekte op nummer 39 en vijf weken in de Billboard -hitlijsten bleef staan. In september 1962 kreeg White een telefoontje van producer Ron Richards met de vraag of hij een Beatles-opnamesessie wilde bijwonen in de EMI Studios aan Abbey Road in Londen. Richards was destijds de assistent van platenproducent George Martin en had White in het verleden al eens gebruikt. De Beatles hadden “Love Me Do” al twee keer opgenomen: tijdens een auditie bij EMI op 6 juni 1962 met Pete Best op drums toen hij nog lid was van de groep; en opnieuw op 4 september 1962 met Ringo Starr op drums, die Best de maand ervoor had vervangen. Martin had Bests drumspel afgekeurd en was nu ook ontevreden over het drumwerk van nieuwkomer Starr. Op 11 september 1962 wilde Richards, die die dag verantwoordelijk was voor de opnames, het nummer opnieuw laten opnemen, en de Beatles speelden “Love Me Do” een derde keer, deze keer met White die Starr op drums verving en Starr degradeerde tot het bespelen van de tamboerijn. De B-kant “PS I Love You” werd ook tijdens deze sessie opgenomen, met White als “lichtgewicht cha-cha-cha beat” op bongo’s in plaats van drums en Starr die maracas speelt. White zegt dat hij £ 5 kreeg voor de sessie en 10 shilling voor het meebrengen van zijn drumstel, maar dat hij geen royalty’s verdiende op de verkoop van de platen.
De versie van “Love Me Do” met Starr op drums werd gebruikt op de vroege Britse persingen van de single in 1962. De versie met White op drums werd gebruikt op de eerste Amerikaanse persingen van de single in 1964 en alle latere releases van de single, evenals op het Britse debuutalbum van de Beatles, Please Please Me, in 1963, en de meeste daaropvolgende albums die het nummer bevatten. De versie met Starr op drums is ook af en toe opnieuw uitgebracht; het verscheen op de Rarities-compilatie (1980), die werd uitgebracht in Noord-Amerika, en werd wereldwijd uitgebracht op de Past Masters-compilatie in 1988. Een single uit 1992 bevatte zowel de Starr- als de White-versie. Een gemakkelijke manier om onderscheid te maken tussen de twee versies is dat Whites versie Starr op de tamboerijn laat horen; Starrs versie bevat geen tamboerijn. De Pete Best-versie van het nummer, waarvan aanvankelijk werd gedacht dat ze verloren was gegaan, werd voor het eerst uitgebracht op Anthology 1 (1995). “PS I Love You”, met White op drums, werd uitgebracht op de B-kant van de single “Love Me Do” en op het album Please Please Me.
In een BBC-interview uit 2012 beweerde White dat hij tijdens de sessie van 11 september ook had meegespeeld op een opname van “Please Please Me“, en dat deze uitvoering werd gebruikt op de hitsingle: “Aan het drumgeluid kan ik horen dat ik erop speelde, want het was een heel ander geluid dan Ringo’s drumstel destijds. Dit was immers voordat hij zijn befaamde Ludwig-kit kreeg. Elke drummer krijgt een eigen geluid, allereerst door de manier waarop ze de drums stemmen en vervolgens door de manier waarop ze de drums bespelen.”
Dit was de enige keer dat White met de Beatles speelde, maar het was genoeg om hem “in de geschiedenisboeken” te krijgen en de onderscheiding van zogenaamde “vijfde Beatle” te krijgen. White zei dat op die dag in de studio de enige leden van de Beatles met wie hij werkte Paul McCartney en John Lennon waren, omdat zij de songwriters waren. “Ze gebruikten geen geschreven muziek, en wat ik moest doen was de routines met hen spelen om een idee te krijgen van wat ze wilden voordat we zelfs maar konden beginnen met opnemen.”
Later speelde White mee op hits van Herman’s Hermits, op de Tom Jones-hit “It’s Not Unusual” en op “Shout” van Lulu. Hij werkte ook met veel andere muzikanten en groepen, waaronder Rod Stewart, Anthony Newley,Bert Weedon en het BBC Scottish Radio Orchestra in Glasgow. Halverwege de jaren zestig toerde White door de Verenigde Staten met Marlene Dietrich en trad op in haar voorstellingen , onder muzikale leiding van de toen nog onbekende componist Burt Bacharach en, van 1965 tot zijn pensionering in 1975, bij de Britse pianist en componist William Blezard.
White speelde in 2008 opnieuw drums op “PS I Love You”, deze keer op een versie van een in New Jersey gevestigde rockband, de Smithereens. In 2007 had de band Meet the Smithereens! opgenomen, een eerbetoon aan de Beatles, dat hun hele Meet the Beatles! album omvatte. Nadat Beatles-expert Tom Frangione White aan de band had voorgesteld, vroegen ze White om met hen op te nemen voor hun volgende Beatles-tributealbum in hun House of Vibes-opnamestudio in Highland Park. White’s drumwerk op “PS I Love You” werd eind 2008 uitgebracht op B-Sides of the Beatles, een album met Beatles B-sides en covers van 1962 tot 1965. Een Smithereens-versie van “Love Me Do” met White werd ook opgenomen tijdens de sessie, maar werd pas uitgebracht op een single in 2020. White speelde ook drums met de Smithereens in mei 2008 tijdens een We Get By with a Little Help From Our Friends liefdadigheidsinzamelingsactie voor gezondheidszorg in de Paper Mill Playhouse in Millburn.
Eind jaren 1980 verhuisde White naar de Verenigde Staten en woonde in Caldwell, New Jersey, waar hij les gaf in drummen voor een Schotse doedelzakband. Hij was ook jurylid voor de Eastern United States Pipe Band Association (EUSPBA) en drumleraar voor de Emerald Pipe Band van het New York City Department of Corrections.
Hij was getrouwd met Thea White, een bibliothecaresse die de stem van Muriel verzorgde in de Cartoon Network-show Courage the Cowardly Dog. White had een bumpersticker op zijn auto met de tekst “5THBEATLE”. Hij zei dat “een van mijn studenten me die had gegeven.” White overleed op 9 november 2015 op 85-jarige leeftijd in Caldwell, New Jersey, aan een beroerte.
Ronny De Schepper (op basis van Wikipedia)
dagelijks iets degelijks 