De Amerikaanse actrice Diane Keaton is gisteren overleden. Ze werd 79 jaar. Ze is vooral bekend door haar rollen in meerdere films van Woody Allen.
Diane Keaton heb ik leren kennen in “Looking for Mr.Goodbar” van Richard Brooks. Gebaseerd op een ware gebeurtenis vertelt de film het verhaal van Theresa Dunn. Zij leidt een dubbel leven. Overdag is zij een rustige en toegewijde onderwijzeres bij gehoorgestoorde kinderen. ’s Nachts gaat zij jachtig op zoek naar liefde en seks. Haar escapades brengen haar in contact met mannen van allerlei slag…
Diane Keaton vertolkte daarna de titelrol in “Annie Hall” van Woody Allen. Diane Keaton’s echte naam is Diane Hall. De naam van het titelpersonage, “Annie Hall” (Annie is af en toe een verkleinwoord van Diane), onthult dus de echte oorsprong van de film. Keaton heeft echter duidelijk verklaard dat niemand haar ooit “Annie”, of “Annie Hall” heeft genoemd, in het echte leven voordat de film werd gemaakt. Er wordt al lang gespeculeerd dat haar Oscar voor Beste Actrice werd versterkt door haar verpletterende optreden datzelfde jaar in
Looking For Mr. Goodbar , en dat de verontrustende aard van de laatste film ertoe leidde dat deze werd uitgesloten door Academy-stemmers, wat resulteerde in Keaton die de prijs voor Annie Hall won (IMDb).
Ze sleepte een tweede oscarnominatie in de wacht voor haar aandeel in “Reds” van Warren Beatty en als ik me niet vergis ook voor de rol van Kay in “The Godfather III”, een rol die ze ook al in de eerste twee delen had vertolkt.
Ze maakte haar filmdebuut in 1970 in “Lovers and other strangers”, waarna o.m. volgden: “The Lemon Sisters”, “The good mother”, “Baby Boom”, “Crimes of the heart”, “Mrs.Soffel”, “The little drummer girl”, “Shoot the moon” en “Harry and Walter go to New York”.
Het meest bekend blijven echter haar vertolkingen in Woody Allen-films (zoals “Manhattan”, “Interiors”, “Love and death” en “Sleeper”). Als ik me alweer niet vergis, was Diane Keaton immers eerst bij Woody, vooraleer ze met Al Pacino aanpapte.
In 1986 was ze voorzien in “The switch” naar het gelijknamige boek van Elmore Leonard, but the project was shelved after being deemed too similar to Ruthless People (1986). Het zou uiteindelijk pas in 2013 worden verfilmd met Jennifer Aniston in de rol van Mickey Dawson. De titel werd wel veranderd in “Life of Crime” omdat Aniston reeds in 2010 in een film met de titel “The switch” had gespeeld. Dezelfde personages duiken overigens ook op in “Jackie Brown” van Quentin Tarantino uit 1997.
Met minder spanning hebben wij gekeken naar « Babyboom » van Charles Shyer uit 1987. Deze prent valt eigenlijk in twee stukken uit mekaar. Eerst toont zij het jachtige bestaan van een Amerikaanse zakenvrouw die onweerstaanbaar naar de top schijnt te stijgen in haar bedrijf maar dan plots geremd wordt door de komst van een baby. Niet een van haarzelf maar wel een erfenis van een verwante die haar met het schattige kind opzadelt. Gedaan met het leven in de stad. Enkel een terugkeer naar het platteland kan haar redden. Zij overwint alle hinderpalen die daarbij oprijzen. Zij gaat zelf appelmoes fabriceren met de productie van haar boomgaard. En zij wordt opnieuw een zakenvrouw, zij het dan van een andere allure. Enerveert het eerst deel — een soort kopij van « Wall street » — dan irriteert de tweede helft omdat zij ietwat te kinderachtig is. (De Rode Vaan nr.6 van 1988)
Diane Keaton debuteerde daarna als regisseur met “Heaven”, straatinterviews met Amerikanen over seks in de hemel (oh lord!). In 1996 draaide zij “Unstrung heroes”.
Blijkbaar volg ik haar slechts heel sporadisch, want dan maak ik noodgedwongen een sprong naar 2003 en “Something’s gotta give” van Nancy Meyers. De titel van de film is afkomstig van een lied uit 1954, geschreven door Johnny Mercer, naamgever van Julian Mercer (Keanu Reeves). In deze film speelt Jack Nicholson een beruchte vrijgezel, die altijd “ontsnapte aan de strop”, terwijl Diane Keaton een gescheiden vrouw speelt. In het echte leven was het andersom: Nicholson was een gescheiden man, terwijl Keaton een vrijgezelle vrouw was. Nancy Meyers schreef de rollen van Erica en Harry speciaal voor Diane Keaton en Jack Nicholson met een eerste (zij het korte) scène met volledige frontale naaktheid voor Diane Keaton. Hoewel het veel aandacht kreeg als haar eerste echte naaktscène, verscheen ze in feite voor het eerst topless (halfnaakt, niet volledig naakt) in Looking for Mr.Goodbar (1977).
In 2008 is er de misdaadkomedie “Mad Money” van Callie Khouri, waarin ze met tegenzin een baan aanneemt als conciërge bij de Federal Reserve Bank of Kansas City. Bridget raakt vrijwel meteen gefascineerd door al het oude, versleten geld dat wordt versnipperd. Ze bedenkt een plan om haar oude levensstijl terug te krijgen door een groot deel van dat geld te stelen.
In 2010 is er dan “Morning Glory” van Roger Michell. Een irritant filmpje over irritante mensen die bij een ontbijtshow van een televisiezender werken. Er is geen enkele televisiestudio in de VS die daadwerkelijk “IBS” heet, waarschijnlijk omdat de afkorting “IBS” in het Engels meestal wordt gebruikt voor de spijsverteringsstoornis “Prikkelbare Darm Syndroom”. Deze initialen zijn mogelijk bewust gekozen om aan te sluiten bij het vernederende scatologische thema van de reportage die aan het begin van de film in de show wordt uitgezonden.
Het is een filmpje gebouwd rond een drukke Rachel McAdams en die zuigt dan ook alle aandacht naar haar toe (ze heeft wel een mooi kontje, moet ik bekennen). Diane Keaton is niet minder irritant dan de overigen, maar Harrison Ford is ànders. Hij is nog iemand van de oude stempel die vindt dat nieuws ook over échte nieuwsfeiten moet gaan. Natuurlijk hoort er ook een liefdesverhaaltje bij, maar Harrison is zich er gelukkig van bewust dat dit niet meer voor hem is weggelegd, zeker niet met zo’n jong ding als McAdams. Het had nog gekund met Diane Keaton die zijn rechtstreekse tegenspeler is, maar buiten een zeer vluchtige hint (ik had even met mijn ogen geknipperd en het was al voorbij) wordt ook deze piste terecht niet ingeslagen. Hoewel Diane Keaton en Harrison Ford veteranen zijn in Hollywood, hadden ze elkaar nog nooit ontmoet voordat ze de film maakten.
Daarna volgt in 2013 “The big wedding” van Justin Zackham, waarin ze in het reine moet komen met haar vroegere echtgenoot Robert de Niro, vooraleer hem definitief te kunnen afstaan aan haar vriendin Susan Sarandon.
In 2018 is ze één van de vier vriendinnen van middelbare leeftijd (Jane Fonda, Candice Bergen, Mary Steenburgen en Diane Keaton) die elkaar sinds jaar en dag kennen en maandelijks samenkomen voor hun boekenclub in de gelijknamige film (“Book club”) van Bill Holderman. Tijdens een bijeenkomst stelt een van hen voor om de roman ‘Fifty Shades of Grey’ te lezen en te bespreken. De lectuur van die erotische roman en van de twee vervolgen zorgt ervoor dat ze zich openstellen voor nieuwe ervaringen die hun liefdesleven veranderen. In het geval van Diane Keaton gebeurt dit met Andy Garcia wiens tante ze speelde in The Godfather trilogie. Let wel op: met SM hebben die “ervaringen” niks te maken…
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 