Het Glastonbury Festival ontstond in 1970 nadat oprichter en organisator Michael Eavis een bluesfestival met onder andere Led Zeppelin bijgewoond had. Hij wilde een soortgelijk evenement organiseren en deed dit in het dorpje Pilton, nabij Glastonbury. Het eerste festival vond plaats op de dag na Jimi Hendrix’ dood. Tegenwoordig wordt het festival nog steeds door Eavis georganiseerd, wat het hoofdpodium betreft. Andere podia worden door andere partijen, waaronder Greenpeace geregeld. Op technici en beveiligingsmedewerkers na, zijn alle medewerkers van het festival vrijwilligers. Zij worden ‘betaald’ door middel van een gratis toegangskaart en transport van en naar het festival. De winst die het festival maakt, wordt aan goede doelen geschonken.
Het eerste festival in 1970 was een kleinschalig evenement met zo’n 1500 bezoekers gespreid over twee dagen. Het droeg de naam Pilton Festival en de toegangsprijs bedroeg £ 1, inclusief gratis melk van de boerderij. Er waren onder andere optredens van Al Stewart, Keith Christmas en Marc Bolan. Een jaar later was het festival gratis en kwamen er twaalfduizend bezoekers. David Bowie, Hawkwind, Melanie en andere artiesten traden op. Van het concert is een film, Glastonbury Fayre genaamd, uitgebracht.
Het zou enkele jaren duren voor er een nieuwe editie kwam. In 1978 werd er een minifestival gehouden nadat zo’n vijfhonderd personen ten onrechte dachten dat er een festival zou zijn. In 2005 besloeg het festivalterrein echter reeds zo’n 3,6 km² en vonden er meer dan 385 optredens plaats vooral rock– en popconcerten, maar ook dans-, cabaret-, circus– en andere voorstellingen. Er waren toen meer dan 150.000 toegangskaarten verkocht. De winst die het festival maakt, wordt aan goede doelen geschonken.
De locatie is volgens New Age-aanhangers van belang, omdat er meerdere leylijnen bij elkaar komen. Een leylijn is een rechte lijn op het aardoppervlak die wordt getrokken door meerdere punten van geografisch belang, waarbij verwezen wordt naar een vermeend verband tussen die punten. Het gaat daarbij typisch om prehistorische locaties, archeologische vindplaatsen en oude kerken. Esoterici geloven dat leylijnen energiebanen zijn. De naam is afgeleid van lineaire groeperingen van Engelse dorpen die eindigen op -leigh of-ley. Het bestaan ervan werd voor het eerst geponeerd in 1921 door de Britse amateurarcheoloog Alfred Watkins.
De festivalbezoekers van Glastonbury zijn dan ook altijd een beetje speciale gasten. Dat heeft te maken met het feit dat de locatie van het festival te maken heeft met niets minder dan… de Graal!
Volgens bepaalde bronnen zou Jozef van Arimathea het bloed van Jezus aan het kruis hebben opgevangen in een beker, de Heilige Graal dus. Hij was ook degene die Jezus van het kruis haalde en in een linnen doek wikkelde. Daarna vroeg hij aan Pontius Pilatus om het lichaam in een (ongebruikt) graf in zijn tuin te mogen begraven.
Na de verrijzenis van Christus zou Jozef van Arimathea, met twaalf volgelingen en in het bezit van de Graal, als tinhandelaar in het Britse Cornwall zijn terechtgekomen, waar inderdaad tin werd ontgonnen. Daar zou hij zijn staf hebben geplant in Glastonbury, waar sindsdien een struik het hele jaar door in bloei staat. Nog altijd trouwens. En er is een bron die rood kleurt omdat het bloed van de Graal erin vergoten werd. Al zou het natuurlijk ook kunnen dat het gewoon roest is.
Het stadje zou ook de toegangspoort zijn tot het Isle of Avalon, de vestigingsplaats van Camelot, het kasteel van koning Arthur, bekend uit de sagen. De benaming “eiland” slaat dan op het feit dat het oorspronkelijk werd omringd door moerassen. Alhoewel John Leland reeds in 1542 het fort South Cadbury Castle bij Glastonbury als Camelot identificeerde, waren moderne archeologen ervan overtuigd dat de verhalen van het kasteel als Camelot verzonnen waren, totdat er in de jaren vijftig van de 20e eeuw bij de wallen aardewerk werd gevonden uit de 5e en 6e eeuw. Uit opgravingen tussen 1966 en 1970 bleek dat er in die tijd op de top van de heuvel een grote hal van 20 bij 10 meter had gestaan, gebouwd van hout, leem en riet. In dezelfde tijd had de bovenste omwalling een palissade en een groot poortgebouw. Er werden niet alleen lokaal aardewerk uit die tijd tussen de resten gevonden, maar ook aardewerk uit het oosten van het Middellandse Zeegebied. De conclusie luidt dat South Cadbury Castle een goed verdedigbaar fort was van een machtige man uit de 5e/6e eeuw.
Niet toevallig wordt in Glastonbury ook het graf van de al dan niet mythische koning Arthur en zijn echtgenote Guinevere gesitueerd (zie onderstaande foto van Tom Ordelman) , dat in 1184 werd “ontdekt” (Matthews, p.45). En al is het graf zeker een hoax om toeristen te lokken, het jaarlijkse rockfestival dat er plaatsvindt, wil duidelijk meer zijn dan gewoon een popconcert. Het is een wonderlijke mix van christelijk geloof met heidense riten.
Ronny De Schepper
Referentie
John Matthews, De Heilige Graal, de belichaming van een droom, Amsterdam, De Driehoek, 1992
dagelijks iets degelijks 