Ook “Dansen op mijn graf” in NTG2-Minnemeers liep 25 jaar geleden af. Nadien kon men in het NTG zelf trouwens terecht voor de eindeseizoensfuif, terwijl ’s anderendaags Jan Rot met zijn optreden in Minnemeers nog een orgelpunt plaatste. Alhoewel in zijn nieuwste boek, “Niets is wat het lijkt”, opnieuw een jonge homo (biseksueel eigenlijk) ten tonele wordt gevoerd wil auteur Aidan Chambers niet dat “Dansen op mijn graf” als de “bijbel” van jonge homo’s wordt beschouwd. Nochtans is het met dat uitgangspunt dat Fabrice Delecluse aan de voorstelling is begonnen, dat wist Chambers ook wel. Het was dan ook eerder tegenspeler Maarten Claeyssens die hem over de streep trok om zijn toestemming te geven. Maarten spéélt zijn rol immers, terwijl Fabrice zijn best doet om zijn personage te zijn. Hiermee belichamen de twee ook de rel in het Antwerpse theateronderwijs. Jan Decleir wil zijn studenten immers leren spélen, terwijl de leden van de sekte van Dora Van der Groen op voorhand een test moeten afleggen om te zien of ze wel geschapen zijn naar haar beeld en gelijkenis. (RDS in HLN van 17/6/2000)
dagelijks iets degelijks 