Fons Mariën gaf vier sterren aan Zwarte september van Sandro Veronesi (vertaling Welmoet Hillen).
‘Zwarte september’ is niet het eerste boek dat ik las van Sandro Veronesi, de succesrijke Italiaanse schrijver. Eerder las ik ‘In de ban van mijn vader’ en ‘Kalme chaos’.
Dit boek gaat over de twaalfjarige Gigio in de zomer van 1972. Hij verblijft in een badplaats met zijn moeder en zusje, zijn vader (een advocaat) moet nog werken en komt in het weekend. Hij is een verwoed zeiler en maakt op zondag boottochten met zijn zoon. Gigio is enorm geboeid door sport en volgt de sportwedstrijden van die zomer. Hij raakt verslingerd op Astel Raimondi, de dertienjarige dochter van het gezin dat op het strand naast hen plaats neemt. Astel, de dochter van een Ethiopische moeder, heeft net in Londen een taalcursus gevolgd. Gigio is blij dat hij haar kan helpen met Engels, vooral het vertalen van liedjesteksten uit die tijd. Gigio’s moeder is immers Ierse en hij kent dus ook Engels. Het komt tot een voorzichtige romance tussen Gigio en Astel, waaraan echter abrupt een einde komt wanneer haar vader vermoord wordt. Te veel over deze plotwending uitweiden zou evenwel een spoiler zijn.
Die zomer loopt echter uit op de Olympische Spelen in München waar Israëlische atleten in het olympisch dorp vermoord worden door een Palestijns commando dat bekend staat als Zwarte September.
Dit boek is zeer leesbaar , niet zozeer vanwege de plot maar vanwege een prachtige sfeerschepping. De zee, de vakantiesfeer, de wereld van een twaalfjarige die op de grens tussen kind en puber staat, het tijdsgewricht (met de liedjes uit die tijd, de sportevenementen), de prille verliefdheid: dat alles weet Sandro Veronesi meesterlijk over te brengen. Je waant je als lezer zelf zo jong en met vakantie aan zee. Zeer aan te bevelen!
Fons Mariën
dagelijks iets degelijks 