Tien jaar geleden heb ik een boek herlezen dat voor mij een heel grote sentimentele waarde heeft. Het betreft “Cedar of Lebanon” van John Cosgrove uit 1952, maar – eerlijk gezegd – dat weet ik pas vrij onlangs. Ik kende het boek in Nederlandse vertaling als “Vitus Curtius” en ik moet het zo rond 1967 gelezen hebben.
Dat was ter gelegenheid van een zogenaamde “retraite” in onze collegetijd. Tijdens dat korte verblijf in een klooster, waarbij we verondersteld werden ons te “bezinnen” over ons leven, mochten we in de dode uurtjes wel lezen, maar het moest een “geestelijk” boek zijn. Ik zou begot niet weten wat men daaronder verstond, maar via mijn vriend Roland Hiel kreeg ik dit boek in handen dat eigenlijk een historische roman is, maar wel met een religieuze inslag. Hoe dan ook, het passeerde “de censuur” en op de drie dagen dat we in dat klooster zaten, heb ik het toch omvangrijke (459 pagina’s) werk voor zowat drie vierden uitgelezen en ik vroeg aan Roland of ik het mee naar huis mocht nemen om het helemaal uit te lezen, wat toch wel bewijst dat het mij boeide, zodanig dat toen ik het enige tijd geleden in exact dezelfde Reinaert-uitgave tegen kwam op een rommelmarkt, ik het mij zonder aarzelen heb aangeschaft.
Ondanks het feit dat ik bij het herlezen wel onwennig reageerde op het zeemzoete verhaal over de kindsheid van Jezus was ik toch van plan ook nu door te lezen omdat ik veronderstelde, aangezien ik op dat moment nog maar 24 pagina’s ver was, dat het verhaal later met een volwassen Christus mogelijk wat “avontuurlijker” zou worden. Ik meen me nu trouwens al te herinneren dat dit eigenlijk het bijbelse verhaal van de bekeerde centurio is, deze keer verteld vanuit het standpunt van de Romein. Uiteindelijk bleek de beate toon echter aangehouden en ben ik er na de fameuze pagina 64 mee opgehouden.
Over de auteur wist ik dus al die tijd helemaal niets, maar na veel zoekwerk op het internet ben ik uiteindelijk toch bij deze tekst beland: “Dr. John Cosgrove, BA, MA, MEd, PhD, DASE, PGCE, CELTA, is zeer goed gekwalificeerd in geschiedenis en onderwijs. Hij heeft vele jaren ervaring in het onderwijs, van scholen tot universiteiten. Hij is al meer dan dertig jaar betrokken bij lerarenopleidingen en heeft hoge posities bekleed binnen de universitaire sector, waaronder die van decaan van de faculteit Geesteswetenschappen. Hij was hoofdexaminator voor lerarenopleidingen aan de Universiteit van Reading. Hij is al meer dan twintig jaar lid van de onderwijscommissie van Rochdale en haar opvolgers en heeft het voorzitterschap of vicevoorzitterschap bekleed van vier bestuursorganen en van vele commissies op universitair niveau. Hij staat vooral bekend om zijn bijdrage aan het katholiek onderwijs, met name in het bisdom Salford, en werd ooit uitgenodigd als incidenteel historisch adviseur voor een congregatie in Rome. Hij heeft deelgenomen aan 80 OFSTED-inspecties, gespecialiseerd in geschiedenis, godsdienstonderwijs en spirituele, morele, sociale en culturele aspecten. Hij heeft academische scripties geschreven en een aantal artikelen zijn geaccepteerd door kranten (Times Educational Supplement) of tijdschriften. (De Maand) maar dit (foto) is zijn debuutroman. Hij heeft een jeugdroman gebaseerd op de Burgeroorlog bijna klaar en heeft ideeën voor meer werk over Dr. Erferts carrière als Keizer van het Onderwijs zonder kleren. Hij heeft ook een plan voor een non-fictie academisch boek over de principes van geschiedenisonderwijs voor leraren in opleiding en voor leraren die een OFSTED-inspectie ondergaan. Hij is nu met pensioen en werkt niet meer fulltime.“
Ik realiseer me nu dat als “The Emperor of Education Has No Clothes” uit 2007 zijn eerste roman is, dat hij onmogelijk de auteur van “Vitus Curtius” kan zijn, ondanks zijn “contribution to Catholic Education”. Misschien is het de zoon van? Alleszins lopen op het internet (met name b.v. op goodreads) de bibliografieën van de twee John Cosgroves door elkaar. Dus ging ik maar te rade bij chatgpt, maar ook hier raakte ik niet veel verder: “Naast Cedar of Lebanon heeft John Cosgrove verschillende andere werken op zijn naam staan. Zijn oeuvre omvat onder andere Orange Blossom Spring, Broken (een David Carr-roman), en Upon This Rock: A Tale of Peter. Zijn werken variëren van historische fictie tot religieus geïnspireerde verhalen, wat wijst op een brede interesse in zowel geschiedenis als spiritualiteit.”
Ronny De Schepper
