Vijftien jaar geleden: Daan Bauwens gaat de Bijloke leiden; afscheid van Yves Rosseel

Voor en na het concert van de Academy of Ancient Music in De Bijloke Muziekcentrum werd vijftien jaar geleden afscheid genomen van directeur Yves Rosseel. Hij begon er tien jaar eerder. Hij bouwde De Bijloke mee uit tot een echt muziekcentrum. De Bijloke groeide uit tot een van de grotere klassieke muziekorganisaties en zeker de grootste in Oost-Vlaanderen. Het Muziekcentrum zorgde er ook voor dat de Bijlokesite werd herontdekt. De Bijloke kende niet alleen een uitbreiding van de infrastructuur, maar zag een constante groei van het publiek. De omzet groeide van 750.000 euro naar 4,2 miljoen euro. Rosseel neemt eerst wat vakantie. Over zijn toekomst heeft hij nog niet beslist. Zijn opvolger is Daan Bauwens. (De Gentenaar, 19/3/2010; ook de foto, waarop Yves Rosseel aan de linkerzijde van Frank Pauwels is te zien, komt uit De Gentenaar)

Wat volgens Wijnakker al evenmin ter discussie staat is de akoestiek van de zaal. “Men mag mij over alles spreken, behalve over de akoestiek. Ik word daar stapelgek van,” besloot hij in een openhartige bui.

Volgens Yves Rosseel komt het er vooral op aan om het negatieve imago in verband met de akoestiek van de zaal weg te nemen. En inderdaad, een onbevooroordeelde bezoeker, zoals bijvoorbeeld de Antwerpse componist Wim Henderickx naar aanleiding van de uitvoering van zijn werk “Raga”, heeft daar een heel andere visie op. Deze was juist in de wolken over de akoestiek. Zeker in vergelijking met de Antwerpse Bourlaschouwburg, waar hetzelfde werk enkele dagen eerder was uitgevoerd.

JONGEREN

Dat het openingsconcert toen gewijd was aan Gentse kapelmeesters van de Sint-Baafskathedraal was een “statement” van de vzw die belast is met de programmatie en die zich duidelijk wil profileren op Gentse muziek. Maar laten we zeggen dat dit eerder bedoeld is voor de subsidiërende overheid. Naar het publiek toe is het veel belangrijker dat volop de kaart van de jongeren wordt getrokken. Een hele opgave wat dit soort muziek betreft. Of zoals Raoul Wijnakker het formuleerde: “Ik hou mijn hart vast, maar we moeten hen nu eenmaal bijbrengen dat er nog iets anders bestaat dan boer Charel. In de toekomst zal dan ook volop overleg worden gepleegd met de jeugd van Gent en als ze dan niet The Spice Girls vragen, kan daarover worden onderhandeld”, maar voorlopig beperkt het zich tot “samenwerking van het type 1” zoals directeur Yves Rosseel het formuleerde. Dat betekent bijvoorbeeld dat het openingsconcert met het orkest Il Fondamento op 9 oktober nog eens werd overgedaan voor duizend leerlingen uit het hoger middelbaar. Op de vraag in welke mate het concert dan voor jongeren werd aangepast, werd geantwoord dat er ook Brusselse kapelmeesters zullen worden gespeeld! Er was dus blijkbaar nog werk aan de winkel…

ONVERANTWOORD

Dat het concert van de Operastudio in de Bijloke uiteindelijk niet doorging, is op zich niet zo erg (al zal die mevrouw die speciaal met de fiets van Aalter was gekomen daar wel anders over denken). Tenslotte werd het daarna nog eens overgedaan tijdens een lunchconcert in de Vlaamse Opera.

Wat ik echter niet mag nalaten te signaleren, is dat wij toen met een tiental mensen gedurende een klein halfuur zo maar vrij hebben rondgelopen in de toegangshal en de concertzaal van de Bijloke. Uiteraard waren wij brave concertbezoekers die niets kwaads in de zin hadden, maar het is toch onverantwoord dat dit zo maar kon.

Bovendien waren sommigen van oordeel dat het concert niet in de hal maar in de concertzaal zelf zou plaatshebben, aangezien alle lichten daar brandden. Toen we een passerende werkman daarop attent maakten, antwoordde die dat die lichten ALTIJD branden. Wie daarvoor een goede reden kan verzinnen, mag ons die signaleren. “Anders hebben we toch liever dat dit geld besteed wordt aan gratis nieuwjaarsrecepties!” schreef ik toen cynisch in Het Laatste Nieuws en daarmee had ik het verkorven bij de hoge heren die de Bijloke besturen. “Typisch Laatste Nieuws!” werd er gezegd. Alsof ik dit niet in De Rode Vaan had “durven” schrijven, als ik daar toen nog voor gewerkt had. Ik hoop trouwens dat men ondertussen al een beetje zuiniger met de elektriciteitsrekening omspringt (al was het maar omwille van Al Gore) en dat het ook met de beveiliging van het gebouw een beetje beter gaat. Zelf kan ik daarover niks zeggen, want ik heb sedertdien geen poot meer in de Bijloke gezet. Dit voorval was trouwens één van de redenen waarom ik met journalistiek ben gestopt (er waren gelukkig ook nog andere, ernstiger redenen), want men heeft hier in dit land toch zo’n verschrikkelijk lange teentjes. “Veel ziel,” zoals Robbe De Hert dat pleegt uit te drukken.

Ronny DE SCHEPPER