Vandaag is het al vijftien jaar geleden dat de Canadese kunstschaatster Joannie Rochette brons behaalde op de O.S. in haar eigen vaderland, want de Spelen vonden plaats in Vancouver. Maar nog emotioneler was het feit dat dit gebeurde, pas vijf dagen nadat haar moeder plotseling was overleden.
Twee dagen eerder had de schaatsster van Dupas Island al bereikt wat velen voor onmogelijk hielden: ondanks haar diepe verdriet haar korte programma afleveren op de Olympische Spelen in Vancouver. En op welke manier! 71,36 punten. Niets minder dan haar beste score ooit. Een jaar eerder scoorde ze 67,90 punten op de wereldkampioenschappen in Los Angeles en behaalde daarmee het zilver. Nu behaalt ze dus “slechts” brons (ze werd verslagen door de Zuid-Koreaanse Kim Yu-na en de Japanse Mao Asada) maar in een hoogstaander deelnemersveld en in de gekende droevige omstandigheden.
Haar moeder overleed zaterdagavond in het Vancouver General Hospital. Thérèse Rochette, 55, zou aan een hartaanval zijn overleden. Het was haar vader, Normand, die Joannie zondagmorgen het tragische nieuws vertelde in het atletendorp. Haar ouders waren zaterdag in Vancouver aangekomen. Joannie Rochette beschreef haar moeder ooit als degene die het meest kritisch was op haar schaatscarrière. Ze spoorde haar altijd aan om het beter te doen. Joannie Rochette vond dan ook dat ze de nagedachtenis van haar moeder het best kon eren door toch deel te nemen aan de wedstrijd.
Twee dagen later was het haar laatste optreden tijdens de Olympische Spelen, het optreden dat niet telde (de afsluitende show), maar het was ongetwijfeld het belangrijkste moment voor de Quebecse. Op de droevige en ontroerende melodie van het lied Vole, geschreven voor de nicht van Celine Dion die aan taaislijmziekte overleed, nam de 24-jarige atlete deel aan het kunstschaatswinnaarsgala in het Pacific Coliseum. Joannie Rochette zag eruit als een engel, gekleed in een paars fluwelen kostuum met juwelen en met grote krullen in haar gedeeltelijk vastgebonden haar. Voor de bronzenmedaillewinnares was het haar manier om afscheid te nemen van haar moeder, Thérèse, die dol was op de muziek van Céline Dion. (Alcide)
dagelijks iets degelijks 