Heb ik jullie al verteld dat ik ooit een opera heb “geschreven”? Ik dacht van wel, maar ik vind het niet terug, dus bis repetita placet. Uiteraard kan ik daar geen exacte datum meer op plakken, de reden waarom ik dan teruggrijp naar deze feestelijke zomerdag is tweeledig: (1) ik moet reeds tamelijk “oud” zijn geweest en (2) het moet in de tijd geweest zijn vóór ik Johan de Belie heb leren kennen, want anders zou ik die daar zeker bij hebben betrokken. Het thema was “Judith en Holofernes” (cfr.bovenstaand schilderij van Caravaggio), m.a.w. het thema waarmee Mieke Musschoot enkele jaren later zou doctoreren, maar dat wist ik op dat moment uiteraard nog niet.
Er dienen vanzelfsprekend heel dikke aanhalingstekens te worden geplaatst rond “geschreven”. Ik kan immers geen noot muziek schrijven, laat staan dat ik in staat zou zijn een opera te componeren. Hoe zat het dan werkelijk in elkaar? Wel, op basis van enkele langspeelplaten van mijn vader (het koor en het intermezzo uit “Cavalleria Rusticana”, het intermezzo uit “Notre-Dame”, de triomfmars uit “Aïda” enz.) stelde ik een libretto samen rond de bekende bijbelse geschiedenis (de Joodse stad Betulia wordt belegerd door Holofernes, een legeraanvoerder die van de Assyrische koning Nebukadnezar II de opdracht kreeg Judea te veroveren. Het Joodse volk zou Nebukadnezar vervolgens moeten aanbidden als hun god. Als de Joden in de stad op het punt staan zich over te geven dringt de mooie weduwe Judith in haar mooiste kleren het vijandelijke kamp binnen, samen met haar bediende. Ze wordt ontvangen door Holofernes, voert hem dronken en op het moment dat hij zich neerlegt om te slapen pakt ze zijn zwaard en onthoofdt hem in koelen bloede).
Er is natuurlijk wel iets eigenaardigs aan de keuze van dit thema. Gewoonlijk als ik iets schreef in mijn jeugd, was het ook de bedoeling dat ik de mannelijke hoofdrol zou vertolken. Nu, ik heb uiteraard geen enkele affiniteit met het personage van Holofernes. Integendeel, alhoewel ik zeker geen voorloper was in de LGBTQ-gekte, voelde ik veel meer voor Judith. Ik voegde dan ook twee subthema’s in dat verlengde toe: “haar bediende” in bovenstaande samenvatting van Wikipedia veranderde ik in “haar slavinnetje” en ik liet ze daarmee meteen ook een lesbische verhouding hebben.
Zoals bijna alles wat ik in mijn jeugd heb geschreven, ben ik de tekst kwijt en of er ooit een opname in de vorm van een luisterspel is van gekomen, kan ik me ook niet meer herinneren. Ik geloof ook niet dat ik één of meerdere van mijn vrienden heb aangesproken om daaraan mee te werken. Gezien het onderwerp (opera!) vrees ik dat ik in dat geval trouwens op weinig enthousiasme had kunnen rekenen!
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 