Vandaag vieren we de verjaardag van iemand wiens echte naam ik niet eens ken. Hoe ik dan aan zijn geboortedatum geraakt ben, is me een compleet raadsel, maar iedere rechtgeaarde Gentenaar kent ongetwijfeld deze kleurrijke figuur die voor het eerst onder de aandacht kwam toen hij in 1976 het Uilenkot in de Sint-Denijslaan (buurt van het Sint-Pietersstation) heeft geopend. In de eerste jaren traden er nog bijna uitsluitend folk- en bluesartiesten op, maar vanaf 1985 stond er enkel nog jazz op het programma. Alleen drummers kwamen er niet in, althans, toch niet om te spelen. In het jazzprogramma ‘Neve’ op Klara zorgde Opa Tuur zelfs voor enige ophef toen hij de gelijkenis tussen een drummer en een condoom toelichtte: “Het is alle twee veiliger mét, maar leuker zónder.”
In 1996 werd het Uilenkot gesloopt om een verkeersknoop te ontwarren en nam Opa Tuur zijn intrek in de voormalige dancing “The Queen” aan de Citadellaan. Deze keer noemde Opa Tuur zijn café gewoon “Opatuur”. Eind 2007 ging echter ook dit café dicht. Aan mijn confraters van Gentblogt vertelde Opa Tuur toen: “Het is niet omdat het café sluit dat het gedaan is natuurlijk. Zopas werd de vzw Opatuur opgericht. Wie de laatste twee weken naar een concert is gekomen, heeft zich al kunnen lid maken. En wie lid is krijgt korting op elk concert dat wordt bijgewoond. Met andere woorden, Opatuur wordt mobiel. De vzw zal nog wel concerten aanbieden, maar op locatie. Dat kan in een bestaande concertzaal, op een weide, of net zo goed in uw living. Als het gras maar groen is.”
Wat Gentblogt doet opmerken: “We zullen het tapijt op tijd bijmesten.” Vooraleer nog een laatste vraagje te wagen: “Is Tuur uw echte naam?”
Waarop Tuur (breed grijnzend): “Jongeman, eer ik daar op antwoord gaat ge mij toch nog heel wat meer bier moeten opgieten.”
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 