Het is al vijf jaar geleden dat de Schotse thrillerauteur Philip Kerr is overleden. Op aanraden van Fons Mariën heb ik hem pas een jaar eerder ontdekt (foto Ed Ledermann, via Wikipedia).
Kerrs bekendste werk is een reeks goed gedocumenteerde historische thrillers die zich afspelen in het Duitsland van voor, tijdens en na de Tweede Wereldoorlog. De hoofdrol in deze boeken speelt de eigenwijze politieman (en later privédetective) Bernie Gunther. Verschillende bijfiguren zijn niet fictief, zoals Ernst Gennat (destijds politiecommissaris van Berlijn), Reinhard Heydrich, Bernhard Weiß (een Joods politicus), Arthur Nebe, Adolf Eichmann, Horst Carlos Fuldner (een nazi-agent in Argentinië) en Joseph Mengele. Het is wellicht dit soort boeken dat Fons bedoelde, maar het enige werk van Kerr dat ik in mijn bezit had, was “Esau” uit 1996.
Persoonlijk ben ik blij om deze toevalligheid, want eigenlijk heb ik niet veel zin om een boek over de naziperiode te lezen. En bovendien krijgt “Esau” niet minder dan 4,5 op 5 op de site “Goodreads“. “In his most dazzling thriller to date, Philip Kerr spins a tale of high adventure in which science, politics, and human frailty combine to take us on a stunning foray into the nature of man,” zo luidt de openingszin en daar ga ik het ook bij houden, want ik ben nog maar pas beginnen lezen en ik wil dus geen spoilers tegenkomen. (*)
Kerr zat op school in Edinburgh en op een gymnasium in Northampton. Hij studeerde rechten aan de University of Birmingham van 1974 tot 1980 en ontving daar een mastergraad. Kerr werkte ook als advertentiecopywriter voor Saatchi and Saatchi voordat hij in 1989 beroepsschrijver werd. Hij schreef voor The Sunday Times, The Evening Standard en The New Statesman.
Zijn romans en thrillers schrijft hij onder zijn eigen naam en zijn kinderboekenserie Children of the Lamp als P.B.Kerr. Hij is getrouwd met Jane Thynne, eveneens auteur.
Ronny De Schepper
(*) Ondertussen is het boek uiteraard al uit en ik heb de tekst toch niet verder gelezen. Enerzijds omdat het nu niet meer nodig is natuurlijk, maar anderzijds kan ik zonder iets te verklappen ook zeggen dat het boek zelf leest als een spannend jongensboek – maar het is geen thriller. En de pseudo-metafysische ontknoping ondergraaft natuurlijk veel van wat voorafgaat, maar wie het boek leest, zal snel duidelijk zijn dat het niet anders kon aflopen dan op die manier…
dagelijks iets degelijks 