Sinds enige jaren ben ik bezig met woke. Het boek ‘Over woke’ van N-VA-voorzitter Bart De Wever mocht dan ook niet op mijn leeslijst ontbreken. (foto YouTube)
Bart De Wever hield een aantal lezingen over woke aan Vlaamse universiteiten. Hij heeft zijn lezing nu uitgewerkt tot een pamflet. Het boekje bevat talrijke voorbeelden van de activiteiten van wokies, en hiermee beperkt de auteur zich niet tot ons taalgebied. Hij meldt ook Amerikaanse toestanden. Het is bekend dat het (Franse) postmodernisme daar verworden is tot een bijna religieuze, ideologische beweging die wokeness genoemd wordt. In twee hoofdstukken, ‘de aanval op wie we waren’ en ‘ de aanval op wie we zijn’, rekent BDW af met de postmoderne denktrant die voornamelijk in het westen de eigen verworvenheden, van verlichting tot wetenschap, op losse schroeven zet. Deze postmoderne denktrant is vooral doorgedrongen in intellectuele kringen, zoals in de academische wereld. De woke-ideologie lijkt iedereen op te delen in daders en slachtoffers, waarvan vooral de leden van minderheidsgroepen deel uitmaken. De ‘witte’, westerse man is in deze ideologie de dader bij uitstek. Van veel nuancering getuigt deze tweedeling niet. Het vooruitgangsgeloof, zo sterk verbonden met verlichting en wetenschap, wordt ondermijnd. BDW staaft zijn betoog met talrijke voorbeelden.
De auteur maakt wel een ruimer betoog met de hoofdstukken over geopolitiek en de neoliberale ontsporing, hoofdstukken die naar mijn oordeel minder te maken hebben met het eigenlijke onderwerp van dit boek. Tenslotte voegt hij in een annex een stuk toe over woke aan onze universiteiten.
De Wevers betoog is erg overtuigend en staat in de lijn van eerdere boeken over dit onderwerp. De receptie van dit pamflet in de Vlaamse pers is niet zo positief. Al te vaak wordt kritiek op woke vereenzelvigd met een rechtse visie op mens en samenleving. Als de kritiek van rechts komt, dan moet woke wel links zijn, zo luidt de onderliggende redenering. Niets is minder waar want woke-denken ligt niet echt in de lijn van de grote emanciperende bewegingen van de voorbije twee eeuwen. Dat de auteur voorzitter is van een conservatieve partij zal vooral de perceptie versterken dat woke links is. Dat is jammer, want zo gaan recensenten voorbij aan De Wevers redenering en argumenten.
Fons Mariën
dagelijks iets degelijks 