De Nederlandse tenor Jean van Ree was vooral in Duitsland actief. Zodanig zelfs dat zijn website in het Duits is opgesteld. Ik neem de tekst over zijn biografie letterlijk over, omdat ik geen zin heb om hem in het Nederlands te vertalen. Ik heb hem alleen maar nodig als “kader” voor een pikante anekdote, die ik dan uiteraard in het Nederlands vertel, want ik wil niet als een tweede Jean-Marie Pfaff de geschiedenis ingaan!
Der niederländische Tenor Jean van Ree sang bereits ab seinem 6. Lebensjahr im Schola Cantorum seiner Heimatstadt Kerkrade. Er studierte anfänglich dort bei Louk van Oppen und in Aachen bei Else Bischof-Bornes. Ein Studium bei Frau Prof. Franziska Martienssen-Lohmann in Düsseldorf schloss sich an. Während seiner Gastspiele an der Metropolitan Opera
in New York vervollständigte er dort seine Ausbildung bei Mrs. Lydia Summers. (Dit is geen opschepperij, in 1978 zat Van Ree inderdaad in een “Thaïs” van Massenet, waarbij hij als derde op de “bill” stond na Beverly Sills en Sherill Milnes!)
Jean van Ree sang bereits an vielen großen Opernhäusern und in den großen Konzertsälen der Welt so wie in Paris, Amsterdam, Barcelona, Köln, New York, Brüssel, Buenos Aires, Hamburg, Madrid, Wien, München u.v.a. Het valt me wel tegen dat hij Gent hierbij “vergeet” te vermelden. Daar zag ik hem als Matteo in Richard Strauss’ “Arabella” in de Opera voor Vlaanderen begin maart 1984. Mijn vaste plaats was op de tweede rij links vooraan, een plaats die vooral uiterst geschikt was om oogcontact te leggen met de vertolkers. Tijdens de voorstelling zelf had ik de indruk dat hij onbeschaamd aan het flirten was met mijn toenmalige vriendin en toen ik daarna “geconvoceerd” werd voor een geïmproviseerde persconferentie over de sociale problemen bij de opera (waarover elders meer), wachtte mijn vriendin mij op in café Butterfly, wat ons stamcafé was als we naar de opera gingen. Buiten het feit dat ik daar bevriend was geraakt met het homokoppel dat dit café toen uitbaatte (mijn drie lievelingscafé’s uit die tijd werden toen alle drie door homo’s uitgebaat; de twee andere waren De Gentenaar en De Grote Avond), gingen wij daar vooral omdat veel mensen van het orkest daar tijdens de pauze en na afloop een pint kwamen drinken (Ingrid Van Lancker, Maria Slawkowska, Ivan Dudal, Eddy Van Oosthuyse…). Die avond had van Ree zich bij het gezelschap gevoegd en, jawel hoor, “he was coming on strong”. Helaas voor hem zonder resultaat. Of misschien was de persconferentie gewoon een beetje te vroeg afgelopen?
Van Ree sang unter vielen großen Dirigenten so wie u.a. Keilbert, Böhm, Pritchard, Maazel, Ozawa, Kubelik und arbeitete mit den Regisseuren Ponnelle, Kupfer, Hollmann, Neugebauer, Weber, Ljubimov, Hampe, Dew, Herzl u.a.
Jean van Ree machte zahlreiche Rundfunk- und Fernsehproduktionen und erhielt von den Salzburger Festspielen als langjähriges Mitglied die Ehrenmedaille. Er wurde außerdem beim internationalen Wettbewerb für moderne Musik ausgezeichnet für seine Interpretation von u.a. Anton Webern und Benjamin Britten.
Für seine Interpretation der Robert-Stolz-Musik überreichte dessen Witwe Einzi dem Tenor die goldene Robert-Stolz-Medaille. Von der internationalen Robert-Stolz-Gesellschaft erhielt er die Robert-Stolz-Ehrenurkunde.
Eine CD mit Liedern, Opern-, Operetten und Konzertarien erschien auf dem Markt unter dem Titel “Freunde, vernehmet
die Geschichte”. Weiterhin mit ihm die Oper “Das kalte Herz” von Nobert Schultze, so wie die Produktion “100 Jahre
Stadtschouwburg Amsterdam” und die CD “Die Banditen von Jacques Offenbach.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 