45 jaar geleden werd de lijkkist van Charlie Chaplin gestolen uit de begraafplaats van Corsier-sur-Vevey in Zwitserland.
De politie arresteert drie maanden later twee mannen: een Pool (24) en een Bulgaar (38) die allebei bekennen de kist te hebben gestolen en herbegraven. De politie geeft op dat de twee autoreparateurs van beroep zijn. Het motief lijkt afpersing van losgeld te zijn. De twee denken dat met de betaling van ruim een miljoen dollar een einde komt aan hun financiële perikelen. De 24-jarige Pool werd erkend als de mastermind en werd veroordeeld tot vier en een half jaar. De Bulgaar was een spierbal met een ‘beperkt gevoel voor verantwoordelijkheid’. Hij krijgt een voorwaardelijke straf. Stof voor een film zou men op het eerste gezicht denken en inderdaad in 2007 draaide de Franse regisseur Xavier Beauvois La rançon de la gloire, losjes gebaseerd op deze gebeurtenissen (foto).
De Bulgaar krijgt gestalte in Osman (Roschdy Zem). Hij en zijn vrouw Noor (Nadine Labaki) en zijn dochtertje Samira (Seli Gmach) zijn zó arm dat ze geen zorgverzekering kunnen betalen. Dat veroorzaakt problemen als Noor ziek wordt en er heupartrose bij haar wordt vastgesteld. De rekeningen in het ziekenhuis lopen op tot meer dan 50.000 francs, en daarbij kan Noor niet naar huis om op Samira te passen.
De Pool wordt veranderd in Eddy (Benoît Poelvoorde), een oude vriend van Osman. Eddy is een zielige crimineel zonder baan of toekomstperspectief. Uit medelijden (en onder voorwaarde dat hij op Samira past) mag hij tijdelijk bij Osman in de caravan komen. Daar bereikt hen het nieuws dat de bekende acteur Charlie Chaplin is overleden en wordt begraven in Zwitserland, relatief dichtbij hun caravan.
In de hopeloze financiële situatie bedenkt Eddy dan het bizarre plan om de grafkist met de overblijfselen van Charlie Chaplin op te graven en te ‘gijzelen’? Ze kunnen dan losgeld vragen aan de nabestaanden, die overduidelijk stinkend rijk zijn en het helemaal niet zouden missen.
Wat daarna gebeurt kun je alleen maar raden, maar het hele plan is natuurlijk één grote ramp, ook nog eens uitgevoerd door pure amateurs. De film aarzelt dan ook tussen een realistische, dramatische aanpak en pure kolder. Toch overtuigt de film als eerbetoon aan grootmeester Charlie Chaplin. Vandaar ook dat een deel van diens familie haar medewerking heeft verleend aan de film (o.a. kleindochter Dolores, die hier als dochter optreedt).
Ronny De Schepper
Jawadde
LikeGeliked door 1 persoon