Vandaag wordt de Amerikaanse (voornamelijk komische) acteur Kevin Kline 75 jaar.
“Kevin Kline is de enige acteur die Hamlet speelt om te leren beslissen,” zegt John Cleese. Dat was tijdens de opnames van “A fish called Wanda” (foto), de film uit 1988 waarin het grote publiek kennis maakte met Kevin “don’t call me stupid” Kline.
Ikzelf had hem daarvóór echter reeds leren kennen in “Sophie’s choice”, een allesbehalve komische film; gevolgd door twee films van Lawrence Kasdan, het ensemblestuk “The big chill” en de western “Silverado”, waaraan hij wellicht zijn rol in “Wanda” heeft te danken, want ook John Cleese speelde een prominente rol in “Silverado”. In “The Big Chill” speelt hij met Glenn Close het geslaagde echtpaar dat een onderkomen geeft aan de groep die n.a.v. de zelfmoord van één van hen samen komt om te rouwen en terug te blikken op de jaren zestig. Writer-director Lawrence Kasdan explains that The Big Chill refers to “the experience of cold adult reality after leaving the ‘warm embrace’ of true friendship during college.” Typisch is dat Kline liever de rol van Jeff Goldblum wou, omdat die meer komische mogelijkheden gaf! Als Harold wordt hij er door zijn vrouw toe overgehaald (nou ja, echt veel “overhalen” is er niet voor nodig…) om een kind te maken bij een vrouw uit de groep die nog altijd vrijgezel is en voor wie de klok begint te tikken (Mary Kay Place). The name of Harold Cooper (Kevin Kline)’s “Running Dog” shoe-store chain is a play on the Mao Tse-tung phrase, “the running dogs of capitalism”. Kevin Kline met future wife Phoebe Cates when she auditioned for the part of Chloe, which eventually went to Meg Tilly.
Daarna was hij de journalist Donald in “Cry freedom”. “Consenting adults” en “Chaplin” (waarin hij de rol van Douglas Fairbanks vertolkte) waren helaas even een stapje achteruit, maar voor “Dave” van Ivan Reitman, werd hij genomineerd als beste komische acteur, terwijl de film zelf ook werd genomineerd als beste komedie. Sigourney Weaver speelt hierin de vrouw van de Amerikaanse president, die om veiligheidsredenen eventjes wordt vervangen door Kevin Kline, maar als-ie op dat moment aan een hartaanval overlijdt, gaan de poppetjes aan het dansen. De film speelt duidelijk in op de “street credibility” van Bill Clinton (die later wel een flinke knauw heeft gekregen), maar kan nog het best los daarvan worden genoten.
Daarna was Kevin Kline te zien in “Princess Caraboo” van Michael Austin met Stephen Rea, Wendy Hughes, John Lithgow en natuurlijk zijn vrouw Phoebe Cates in de titelrol, waarmee hij op dit moment overigens nog altijd getrouwd is, wat wel een soort van Hollywood-record moet zijn.
Vervolgens was hij in 1995 met Meg Ryan te zien in “French Kiss”, alweer van Lawrence Kasdan (other films include Silverado uit 1985, Grand Canyon uit 1991, The Big Chill uit 1983, Darling Companion uit 2012) and I Love You to Death uit 1990). Daarin wordt Ryan verliefd op Kline, die op een redelijk ongeloofwaardige manier een typische onverzorgde Parisien speelt (de rol was dan oorspronkelijk ook bedoeld voor Gerard Depardieu) die ze aanvankelijk niet kan uitstaan, ook al omdat ze eigenlijk in Parijs is om haar vrijer Timothy Hutton, die ervan door is met “a goddess” (Suzan Anbeh), rond zijn oren te slaan. Jean Reno mocht in deze film zijn Hollywood-debuut maken.
Daarna was het de beurt aan “Fierce creatures”, een poging om het succes van “A fish called Wanda” te evenaren. Dat was uiteraard onmogelijk, maar de film is toch veel beter dan kritikasters willen doen uitschijnen.
Maar, zoals gezegd, Kline speelt uiteraard niet enkel in komische films. In “The big chill” (Lawrence Kasdan, 1983) speelde hij met Glenn Close, Jeff Goldblum, William Hurt, Meg Tilly en nog een paar anderen die in die film ook nog zo ongeveer maar aan hun debuut toe waren. En dus was hij natuurlijk vijftien jaar later ook hier van de partij als het “vervolg” werd gedraaid. “The ice storm”.
Die ambivalentie van Kline maakt dat hij de geknipte figuur is om komische rollen met een ernstige ondertoon te vertolken, zoals in “In and out” uit 1997. De rol die hij hierin vertolkt, komt trouwens dicht in de nabijheid van de realiteit, niet zozeer de homoseksuele component dan wel het “Dead Poets Society”-aspect: hij startte immers als acteur bij de John Houseman Company, waar hij zowat alle Shakespeare-stukken heeft gespeeld. In 1999 heeft hij dit ook op het witte doek gedaan met het ontgoochelende “Midsummernight’s dream”.
In 2010 was hij helemaal onherkenbaar als Edwin Stanton, the revengeful Secretary of War under President Abraham Lincoln in “The conspirator” van Robert Redford. Een duidelijk teken dat hij zich helemaal heeft neergelegd bij het voortschrijden van zijn leeftijd.
In 2014 keert hij nog eens terug op zijn obsessie met Frankrijk, deze keer met een overtuigende rol van een 57-jarige gedesillusioneerde Amerikaan in “My old lady” van Israel Horovitz. This picture reunites Kevin Kline and Kristin Scott Thomas for the second time as love interests. They starred in “Life as a House” together first.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 