Vandaag is het precies 45 jaar geleden dat Raymond van het Groenewoud te gast was in de stadsschouwburg van Sint-Niklaas. Dat was in de periode dat “Meisjes” bovenaan de hitlijsten prijkte, zodat de Chiromeisjes krijsten alsof het The Beatles zelf waren. Mijn vrouw is op dat moment hoogzwanger en bassist Mich Verbelen moet door het gekrijs zozeer te keer gaat, dat John bijna een maand te vroeg wordt geboren. Roddy is er in zijn kinderwagen bij, ook als ik Raymond na afloop voor het eerst interview in de “kerkers” van de stadsschouwburg. Het was een “diepte-interview” dat in mijn herinnering urenlang duurde en waarbij Raymond voor één keer eens het achterste van zijn tong liet zien. Het was dus een goed interview, al zeg ik het zelf, maar het werd misschien ook wel “bewezen” door het feit dat Raymond ons daarna uitnodigde om champagne te gaan drinken in Jeugdhuis Het Centrum, omdat dit voor hem het laatste optreden was, zo zei hij, maar eigenlijk vooral omdat hij Danielle Delcart nog maar pas had ontmoet en hij wilde haar op allerlei manieren het hof maken. De uitbater dreigde even de sfeer te verpesten door hem te vragen om iets te zingen (met nota bene een dixieland-orkestje dat daar stond te spelen!), maar uiteindelijk liep alles toch nog goed af.
Met dat interview is het echter niét zo goed afgelopen. Ik was toen nog losse medewerker bij De Rode Vaan en kon dus totaal geen controle uitoefenen wat er uiteindelijk met mijn tekst gebeurde. Ik was dan ook in alle staten toen bij de publicatie bleek dat het interview niet alleen enorm was ingekort (daar zou ik uiteindelijk nog kunnen inkomen), maar dat bij dat inkorten juist de diepste zieleroerselen in de papiermand waren terechtgekomen en vooral een aantal trivialia (zoals uzelf zo meteen zal kunnen vaststellen) werden overgehouden. Bovendien kwam er dan bovenop nog een hele hap tekst bij van iemand op de redactie n.a.v. een misverstand i.v.m. het Feest van de Rode Vaan…
PRATEN MET RAYMOND, DE ALLERMOOISTE OP AARD
“Zeg dat van het Groenewoud het gezegd heeft!” (*)
Sinds enige tijd heeft de Vlaamse jeugd een nieuw Idool: Raymond van het Groenewoud. Vaste klant op talrijke festivals, happenings en andere muziekavonden is ook zijn recente “hit” die de veelzeggende titel “Meisjes” draagt niet van de radio weg te krijgen. Toen hij enkele weken geleden in Sint-Niklaas een als “afscheidsconcert” voorgesteld optreden verzorgde was Ronny De Schepper er als de kippen bij om des artiests diepste zieleroerselen nauwkeurig te noteren. Notities die door de redactie fel ingekort werden…
– Toen we een afspraak maakten voor dit interview maakte je vrouw (**) nogal wat reserves wat het tijdstip betrof: niet vóór het optreden, niet tijdens de pauze, enz. Jij hebt dus blijkbaar last van zenuwen, alhoewel ik daar weinig van merkte toen ik je vóór het optreden zag.
RvhG: Mijn lief vindt dat ik bij een optreden niet doe zoals ik in het dagelijkse leven gewoon ben. Dat heeft echter niks speciaal te maken met uiterlijke zenuwachtigheid. Als ik me voorbereid op een optreden dan wil ik gewoon een beetje praten, een krantje lezen…
– Eens je op een podium staat merk je echter maar weinig van die “trak”. Nu goed, zeg ons feitelijk eens hoe het zit met dat stoppen van je. Je hoort overal dat van het Groenewoud zal stoppen met optreden, maar naar ik weet heb je nog nooit zoveel opgetreden als de laatste tijd het geval is.
RvhG: Ja, maar dat waren contracten die nog liepen. Eens die afgewerkt zijn is het voor geruime tijd gedaan. Ik zal echter wel nog bals doen.
– Als je al je contracten afwerkt, waarom was je dan niet op het Feest van De Rode Vaan?
RvhG: Dat is een straffe zaak! Het is nogal straf dat men mij op de affiche zet zonder mij te contracteren. Naar het schijnt is met Verminnen juist hetzelfde gebeurd! (n.v.d.r.: door orkestleider en arrangeur Jean Blaute was aan de organisatoren van ons Feest verzekerd dat zowel Verminnen als van het Groenewoud samen met het orkest van Blaute op ons Feest zouden optreden. Een belofte – zonder contract – die uiteindelijk nogal lichtzinnig is gebleken. Van het Groenewoud en Verminnen zijn dus zonder enige valse bijbedoelingen op de affiche gezet. Ter elfder ure hebben we nog naar vervanging moeten uitzien in de persoon van Zjef Vanuytsel – wat trouwens een schitterende oplossing gebleken is. De fout voor het misverstand ligt dus noch bij de organisatoren, noch bij de vermelde artiesten zelf. Het is echter vaststaand dat we in het vervolg geen lichtzinnige afspraken meer zullen maken zodat niemand zich bedrogen zou kunnen voelen.)
– Onlangs publiceerden we een interview met Jacques Raymond over het tekort aan Belgische muziek op de Brt. Toen ik zei dat goede Vlaamse zangers (zoals jij of Verminnen bijvoorbeeld) toch niet te klagen hebben, repliceerde hij dat dit kwam omdat jullie beste maatjes zijn met de losse medewerkers van de BRT.
RvhG: Ik vind dat flauwekul, want die mensen op de BRT hebben waarschijnlijk tussen de Vlaamse zangers wel figuren waar ze pro of contra tegenover staan zodat er van louche zaakjes of omkoperij toch geen sprake kan zijn.
– Nu we het toch over Vlaanderen hebben, jij hebt m.i. alvast bewezen dat de Nederlandstalige rock leefbaar is in Vlaanderen.
RvhG: Het is leefbaar, dat is waar. Maar hou er dan toch rekening mee dat dit niet van een leien dakje loopt. Het hangt er allemaal vanaf wat je met “leefbaar” bedoelt. Ik zing en rock nu toevallig zo graag dat ik het ook zonder ijskast of TV kan stellen…
– De manier waarop jij rocknummers brengt doen mij veronderstellen dat je helemaal geen product bent van de “kleinkunstbeweging“.
RvhG: Daar kom ik ook helemaal niet uit. Het is trouwens heel raar dat ik in de muziekwereld zit want die interesseert mij eigenlijk niet echt. Ik zit nog altijd voort te borduren op het startpunt dat The Beatles voor mij zijn geweest. Alles wat na hen kwam was praktisch allemaal Angelsaksisch materiaal. Ik ben trouwens begonnen in een balgroep die praktisch alleen Engelse nummers bracht: St.James uit Antwerpen. Volgens de toenmalige leadzanger waren wij trouwens een tijdlang de grootste concurrenten van The Pebbles.
– Ah, The Pebbles! Zalige tijden.
RvhG: En of!
– Tot nu toe ben je nog niet doorgebroken in Nederland. Een levend bewijs daarvoor is dat je met “Meisjes” niet in Top Pop, het populaire muziekprogramma van de AVRO, geweest bent. Wordt jouw doorbraak niet belemmerd door Peter Koelewijn die toch erg gelijklopende dingen brengt?
RvhG: Ik zie niet in waarom “Meisjes” niet zou kunnen doorbreken in Nederland. Misschien beschouwen ze mijn platen nog als “té Vlaams”, maar dat is dan wel kras.
– De kaarten voor dit optreden van vanavond moest ik gaan halen op de culturele dienst van de stad Sint-Niklaas. Op de kaarten zelf staat je optreden aangekondigd als een kleinkunst-avond. Stoort je dat niet? Is het daarom dat je nog uitsluitend op bals wil optreden?
RvhG: Ik heb zelf helemaal geen last met de benaming van zo’n avond, maar het spreekt vanzelf dat ikzelf zo’n termen helemaal niet gebruik. ’t Is niet om die uiterlijke details dat ik bals ga spelen.
– Bals van 5, 6 uur ???
RvhG: Wis en zeker. Eigen materiaal, maar vooral rock- en andere evergreens van de Stones, Beatles, Lou Reed. Werk uit de jaren zestig, top 20 materiaal, ook de shit soms, dat is eens lollig om te spelen, “Save your kisses” en zo…
– Er werd een elpee op de markt gebracht getiteld “Het beste van Raymond van het Groenewoud”, maar ik stel vast dat bijvoorbeeld “Meisjes” niet eens op de plaat voorkomt. Dat is toch zuivere volksverlakkerij?
RvhG: Om te beginnen was “Meisjes” nog helemaal niet opgenomen als de langspeler op de markt kwam. En daarbij moet nog vermeld dat voornoemde elpee uitgebracht werd door de platenfirma waar ik vroeger bij was. Materiaal dat ik daar opgenomen heb dus…
– Een laatste vraag: wanneer kom jij in de Wies Andersen Show?
RvhG: Hier zie! (en daarbij maakt Raymond het bekende gebaar van duim tussen wijs- en middenvinger)
“Meisjes” verscheen ook op een Franse single (“Merde”/”Paroles en pratique”) en werd in een ander arrangement hernomen op de elpee “Nooit meer drinken”, die ook fenomenaal verkocht werd. Naast dit nummer en de titelsong vinden we hierop nog Bij elkaar, Crazy pub, Feest, Winterochtend, White Lady, Italianen, Danielle (opgedragen aan zijn nieuw lief) en Zjoske schone meid (opgedragen aan zijn eerste echtgenote), dat ook op single verscheen met op de B-kant het “Maggie May”-achtige “Bij elkaar”.
“Ja, hij is de grootste,” zuchtte iedereen in die tijd behalve ene Harry Vanbuel uit Leuven (de latere woordvoerder van de CD&V), die niet alleen in De Muziekkrant in eender welk artikel even van leer moest trekken tegen Raymond, maar die zelfs bladen als Knack en Humo met lezersbrieven bestookte. Zeker de echtgenoot van Danielle…?
In maart staat “Nooit meer drinken” (mede door mijn steun) aan de top van de Elpeereed van Tliedboek. Om u een idee te geven: op nr.2 stond “Running on empty” van Jackson Browne, nr.3 “Heroes” van David Bowie en nr.4 “Quarter moon in a ten cent town” van Emmylou Harris. “Plastic letters” van Blondie stond (eveneens door mij, maar hier wellicht door mij alléén) op de tiende plaats. De single “Denis” hieruit voerde de Toppers voor Tobbers aan, waarin “Nooit meer drinken” eveneens op nr.1 stond bij de elpees.
In april van dat jaar was Raymond ook te zien als detective in het satirische programma Blikschade, waarvoor Guy Mortier een aflevering had geschreven rond allerlei komische toestanden in een supermarkt. Ook Jean Blaute en Erik De Volder verleenden hun medewerking.
Ronny De Schepper
(*) Het zou me verbazen mocht deze titel van mij zijn (de inleiding zeker niét), maar ik weet het niet zeker want tot overmaat van ramp ben ik de uitgeschreven tekst van het interview kwijt, dus ik moet me hier op de vlakte houden. Toch voel ik mij genoodzaakt er ter verdediging van wie dan ook aan toe te voegen dat dit in 1977 nog niet zo’n cliché was als het nu is natuurlijk…
(**) Dat was dan nog Joske, want zo rap ging het bij Raymond in die tijd – en later soms ook nog wel…
dagelijks iets degelijks 