Het is vandaag ook al vijftig jaar geleden dat de Franse schrijver Jules Romains is overleden. Op bovenstaande foto is hij op bezoek in Bulgarije, kort vóór de Tweede Wereldoorlog. Romains is de man met de sjaal over de arm.
Als dichter was hij erg belangrijk en had hij zelfs invloed op “onze” Paul van Ostayen. Maar bij het grote publiek is hij haast uitsluitend gekend voor zijn toneelstuk “Dr.Knock ou le Triomphe de la médecine” uit 1923. Om u een voorbeeld te geven hoe populair dit toneelstuk wel was, kan ik aan mijn moeder refereren die van literatuur nochtans helemaal geen kaas had gegeten, maar onze huisdokter, Allaert (foto), wel met die bijnaam bedacht.
Een minder leuke anekdote is dat ik als straf van onze leraar Frans in het college, Plaquet, eens het hele toneelstuk in het Nederlands heb moeten vertalen. Dat zat zo in mekaar: ik zat me te vervelen in de les en daarom liet ik een koperen muntstukje van een halve frank (wie herinnert zich dit nog?) draaien op mijn bank. Bij het neerkomen maakte dit uiteraard een irriterend geluid. Daarom zei Plaquet tegen mij: “Als je dat nog één keer doet, dan laat ik je het hele toneelstuk in het Nederlands vertalen.”
Je zou wel gek moeten zijn dat je dit dreigement niet ernstig zou nemen, maar wat gebeurde er? Bij het wegsteken van het muntstuk viel het uit mijn handen en daar had je dus dat irritante geluid weer. Ik vloog aan de deur en kon een uurtje staan nadenken hoe ik aan deze straf kon ontkomen. Ik besloot gewoon de waarheid te vertellen en toen Plaquet na een uur naar buiten kwam, heb ik dat ook gedaan. En het hielp! Ik moest de straf niet maken. Ik herinner me zelfs dat Plaquet er uiteindelijk nog kon om lachen.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 