Vandaag vindt in de Gele Zaal het Tweede Belgische Wereldmuziekcongres plaats. In het kader daarvan valt er zowat overal in Gent muziek te beluisteren van zowat overal uit de hele wereld. We noemen het Burgcentrum, het conservatorium, de Baudelokapel, het Vleeshuis, het Lakenmetershuis (*), de Charlatan, Trefpunt, het Damberd enz. En er is muziek uit China, Argentinië, Brazilië, Afrika, Turkije, Marokko, enz. Onmogelijk om hier alles in detail op te sommen. Het beste is zich naar de Gele Zaal te begeven en daar een eigen menu samen te stellen. * Daarbij aansluitend gaat in het NTG « Het dispuut van Valladolid » in première. Thema van het dispuut is immers: hebben indianen een ziel ? * Vijfde rit in onze Passieronde. Alweer een bergrit, want vader Bach scheert eveneens hoge toppen met zijn Johannespassie, vanavond door Il Fondamento in de Bijlokefestivalhal. * En dinsdag 1 april is er uitzonderlijk geen cultuurrubriekje wegens het verlengd weekend. Trouwens wie zou mij op die dag geloven ? Zeker als ik zeg dat om 14.30 uur een stuk over aartsleugenaar Baron von Münchhausen (foto) te zien is in de Tinnen Pot ? (RDS in HLN, 29/3/97)
(*) Theaterzaal gelegen aan de Vrijdagsmarkt 24-25, in eigendom van de Stad Gent maar gerund door het Willemsfonds. Sinds 1865 is ze verhuurd aan deze liberale culturele vereniging, eerst als openbare bibliotheek en voor het houden van volksvoordrachten en liederavonden. In de eerste decennia van de eenentwintigste eeuw hadden er geregeld optredens plaats van volksmuziek en -theatergezelschappen als ‘t Spelleke van Drei Kluite (loatsten Uisteejoater), Marc Reynaerts en de Kokedies, Perfesser Gensch Freek Neirynck, Theaterplatform, KlupArtistiek… Oorspronkelijk was het pand het Huis De Wulf waarin de corduwaniers of schoenmakers vergaderden. In 1652 werd het pand eigendom van de stad Gent die de benedenzaal gebruikte – tot in 1850 – om het lijnwaad te meten tijdens de marktdagen. De gevel met de Gentse leeuw werd in 1771-1772 herbouwd naar het plan van architect Bernard de Wilde. Op het einde van de twintigste eeuw huisde er de KIO-club die o.a. ook volkskunstavonden op het programma nam tot ze uitweek naar het Koetshuis. In 2011-2012 werd het interieur gerestaureerd en de brandveiligheid herzien en vandaag beschikt het Lakenmetershuis over een behoorlijk theaterzaaltje met 132 comfortabele zitplaatsen en een kelderfoyer voor 100 personen, waarin receptief ook geregeld kleinere spektakels georganiseerd worden. (Freek Neirynck)
dagelijks iets degelijks 