Het zal morgen al twintig jaar geleden zijn dat de Franse zanger-componist Gilbert Bécaud overleed op zijn woonboot op de Seine in Parijs. Hij werd begraven op de beroemde Parijse begraafplaats Père-Lachaise. Bécaud bleef opnemen tot vlak voor zijn dood. Op het laatste album dat tijdens zijn leven nog werd uitgebracht, staat een groot aantal persoonlijke nummers waaruit duidelijk wordt dat hij aan kanker gaat overlijden.
Algemeen bekend als Monsieur 100.000 Volt, zou je verwachten dat je met een ruig rockbeest te maken hebt. Gilbert Becaud (°Toulon, 24/10/1927) dankt zijn troetelnaam echter veeleer aan de intensiteit, de enorm stuwende podium-act waarmee hij zijn verliefdheid voor Nathalie de zaal inslingert.
Intens, gevoelsgeladen, emotioneel, zo zijn ook de teksten en de muziek van de man die beweert dat alles neer te pennen wanneer hij rustig in zijn tuinhuisje naar het ruisen van de bladeren luistert: “Hoezere vallen zacht de zieke zomerblaren”…
Toppers als “Et maintenant”, een ballade vol wanhoop, of “L’important c’est la rose”, “Marie, Marie” of het semi-godsdienstige “Tu es venu de loin” (dialoog met Christus) doen het nog steeds. Of “Nathalie”, een gedreven song over heimwee naar het Rusland van zijn vrouwelijke gids (met prachtige sfeerschepping: “Le chocolat de chez Pouchkine”). Het stoort mij ten zeerste dat deze song vaak als “anti-communistisch” wordt bestempeld. Ten hoogste is het een aanklacht tegen de koude oorlogssfeer en dan nog legt Bécaud de schuld niet éénzijdig bij “de Russen”. Nee, het is een goed uitgebalanceerd nummer, waarbij vooral het poëtische primeert. (In tegenstelling tot “Nikita” van Elton John b.v.)
Bécaud is één der ontdekkingen van Edith Piaf, die z’n gepassioneerd “Je t’ai dans la peau”, vertolkte. Piaf had dat Fingerspitzengefühl wel méér. Zelfs haar secretaresse zou het later nog tot een uitstekende actrice brengen (Suzanne Flon)!
Voor mij blijft Bécaud echter vooral de man die “Le petit prince” van Antoine de Saint-Exupéry op aarde terugbracht, “L’enfant aux cheveux d’or”, dat in eenvoudige, kinderlijke bewoordingen spreekt: “Saurais-tu faire revenir un ami quand on en a besoin?”; teder, met de oprechte ongecompliceerde verlangens van het kind. Ook dat is Bécaud. Of beter: dat wàs Bécaud, want op 18 december 2001 il était mort, le poète…
Ronny De Schepper (met heel veel dank aan Johan de Belie)
dagelijks iets degelijks 