Twintig jaar geleden: Stille waters, luide flaters

Zowat iedereen was het erover eens dat “Stille waters” zo langzaam verliep “dat zelfs een patiënt in coma kon volgen,” zoals de Rechtvaardige Rechters het formuleerden. Neem nu de aflevering, die blijkbaar enkel diende om de televoting voor Eurosong ordelijk te laten verlopen. Die was toch compleet overbodig? Die kon toch net zo goed worden geschrapt?

Dat Warre Borgmans (of beter gezegd: het personage dat hij vertolkt) de gezochte pedofiel was, wisten we al uit de vorige aflevering. En wie toen toevallig met de ogen had geknipperd, kon het alvast met de trailer of de aankondiging van de speakerin stellen. (De week daarvóór verklapte Geena Lisa ‑ geen kwaad woord overigens over haar tepels in die witte jurk ‑ het halve plot, iets waarop ook Humo een patent heeft. Bij een doorsnee film mag je al blij zijn als er nog een kwart overblijft, wat nog niet op voorhand werd “samengevat”.)
De rest van de aflevering werd besteed aan het verlovingsfeest van de verschrikkelijk slecht acterende oudste zoon van Vorlat (Peter Seynaeve, ’t is eigenlijk een opticien, was hij dat maar gebleven!), vooral via intieme gesprekken van moeder Chriske Thys met schoonvader Nand Buyl (de “communist zonder principes“, zoals hij zichzelf in een van de vorige afleveringen typeerde). Dat Chris vorige week had gezegd dat ze Vorlat ging vorlaten, werd gemakshalve over het hoofd gezien. Geen woord daarover met Nand, al speelde die zelfs aangever (“hij heeft je niet gelukkig gemaakt, dat vergeef ik hem niet“).
Verder liet de VRT‑nieuwsdienst zichzelf nogmaals te kakken zetten met Christel Van Dyck die zo maar verklaart dat “Jana Meyer spoorloos was verdwenen” (of zou ze zogezegd voor VTM werken?), al had niemand daar blijkbaar ook maar het geringste onderzoek naar gedaan, anders was al heel snel gebleken dat ze gewoon naar Antwerpen was teruggekeerd.
Idem dito voor het “gestolen” geld. Hiervoor was er wel een korte scène met kameraad Tuypens ingelast, maar hoe wist die dan weer dat Borgmans zou worden opgepakt? De politie gaat hem toch zelf niet tippen, zeker?
Waarom zegt Antje De Boeck b.v.: “Ze hebben mijn bankkaart gepikt, ze hebben al mijn geld afgehaald“? Had ze haar codenummer misschien met viltstift op haar bankkaart geschreven? (Bemerk overigens de slogan: “Problemen met je bankkaart? Dan is er nog altijd Wim Danckaert!”)
En tenslotte liet Antje net als Noach in een mooi symbolisch gebaar een duif vliegen. Alleen jammer dat ze dat twee afleveringen geleden ook al had gedaan. Was dat rotbeest toch wel teruggekeerd, zeker! Maar inderdaad, “alles komt terug“, zoals Mark Uytterhoeven, toch nog altijd dé televisiemaker bij uitstek, ook heel goed weet. Heel die discussie over het traagzaam trekken van de witte waters deed immers denken aan de discussie rond dat andere toenmalige BRT-feuilleton “Adriaen Brouwer“.
Ik heb nog een totaal ander probleem: hoe eindigt “Kingdom” eigenlijk? Niet dat ik het zo’n fantastische serie vond. Integendeel, zeker voor een BBC-productie met iemand als Stephen Fry in de hoofdrol (gelukkig is nog niemand via “Stephen Fry naakt” op mijn blog terecht gekomen), was het eigenlijk zelfs een fameuze tegenvaller. Maar vrijdag kon ik dus niet kijken, want ik zat hier. Ik had weliswaar mijn video (ja, ik ben nog ouderwets) geprogrammeerd voor o.a. “Desperate housewives” (nog steeds de beste serie die er op dit moment te zien valt), maar “Kingdom” was ik domweg vergeten. En wat bleek? Het was natuurlijk de allerlaatste aflevering, zodat ik nu niet weet hoe de touwtjes aan elkaar werden geknoopt. Wat was dat nu met die verdwenen broer? Heeft Peter Kingdom de Russische maffia van zich af kunnen schudden? Heeft zijn kierewiete zus uiteindelijk een slachtoffer aan de haak kunnen slaan? Toch niet die vies ruikende professionele “processor”, zeker? En wat is er uiteindelijk van Kingdoms jonge assistent geworden? Wie het weet, graag een reactie!

Ronny De Schepper