Fritz Theile (1884-1911)

De Berliner Fritz Theile was een jonge kerel met een sterke drang om te winnen die als optieker reeds als 18-jarige het aandurfde om de wereldtop van de sprinters te bekampen. Zijn beperkt versnellingsvermogen op de houten latten van de kleine wielerbanen en zijn taktische onervarenheid deden hem verliezen. Daarom trok hij naar Parijs om zich als stayer te herscholen, achter zijn vroegere tandemmaat Wegener.

Hij verscheen terug op de talrijke Duitse velodrooms van toen waar hij zijn jonge krachten gebruikte om op te klimmen in de galerij van de wielerkampioenen, van zij die in levensgevaarlijke duurraces achter de ‘Schrittmacher’ en de zware motorfiets zoveel goudmarken verdienden op één uur tijd dan de meeste andere mannen op één jaar (*). In 1910 werd hij Europees kampioen op de halve fond, voor Robert Walthour (**) en Fritz Ryser. In hetzelfde jaar behaalde hij de derde plaats in het Duitse kampioenschap en eindigde hij ook als derde in de Oberweltmeisterschaft (Superwereldkampioenschap) op de Steglitz Velodroom, een officieus wereldkampioenschap, georganiseerd door Duitsland dat niet deelnam aan de wereldkampioenschappen van 1910 uit protest tegen vermeende slechte keuzes.

Theile was bekend om zijn sterke eetlust en zijn vermogen om te drinken. Hij woonde in een schuur op het terrein van de Steglitz-wielerbaan, die hij zelf had ontworpen en waar hij ook een kleine tuin had. De ‘Villa Theile’ was destijds een populaire ontmoetingsplaats voor de wielerwereld.

Maar zoals het lot vaak bepaalt moet een grote toreador sterven in de arena. Dat deed Fritz Theile ook op 4 juni 1911, toen hij nog maar 26 was en voor de ogen van zijn moeder die in de tribune zat (volgens Hans Creeten was het op 11 juni, Wikipedia sluit zich aan bij Wilfried Journée, RDS). Zoals gewoonlijk kwam hij eerst ten val en werd hij dan door een achterop komende gangmaker (de Fransman Jules Miquel) overreden. Hij viel met een snelheid van meer dan 80 km/u na een lekke band van zijn fiets nadat hij de controle over zijn fiets had verloren.  Zijn sportroem maakte van hem een onsterfelijke Berlijner. Duizenden mensen volgden zijn kist. Even later werd een monument opgericht op de begraafplaats Wilmersdorf bij Berlijn. Vele archieven gingen verloren, maar toch kon men uittellen dat deze stayer minimum het volgende presteerde : 67 overwinningen, 26 tweede plaatsen, 40 derde plaatsen.

Wilfried Journée/Ronny De Schepper

(*) In 1909 was hij de Duitse renner met het hoogste inkomen met 41.800 mark per jaar.

(**) Walthour was een Amerikaan, maar zoals ik elders nog al heb geschreven, stak het in die tijd niet zo nauw als men het over “Europese” kampioenschappen had. (RDS)

Referenties

DOSSIER COUPS DE PEDALES: MORTS EN COURSE (Rudi CREETEN)

Wilfried Journée op de Wielersite

Wikipedia