Guy De Mey wordt 65…

Guy De Mey kende de top 40 van Veronica van buiten toen hij in het college van Sint-Niklaas studeerde. Toen hem gevraagd werd deel uit te maken van “In Dulci Jubilo” ging voor hem een nieuwe wereld open.

In 1975 ging hij dan ook naar het conservatorium, waarna hij ook nog master classes volgde bij Erna Spoorenberg, Peter Pears en Eric Tappy. Oorspronkelijk was hij bijna een “haute-contre” en alhoewel zijn stem met de jaren wat gezakt is en lyrischer geworden, blijft hij toch een “natuurlijke” en “dus” lichte tenor. Hij ontving in 1990 de driejaarlijkse “Hendrik Caspeel Operaprijs” van de Vereniging van de Belgische Muziekpers. Sinds 1992 is hij docent solozang aan het conservatorium van Luik.

Op 31 januari en 7 februari 1977 zong Guy De Mey samen met de sopraan Katharina Moesen en bariton Simon Waltens het oratorium “De Schepping” van Joseph Haydn, in de Kerk van Sint-Antonius (Collegekerk) in Sint-Niklaas. Onder leiding van Albert Delvaux en met de koren: Wase Lijsters, Sint-Gregoriusgild, Canteclaer, Sint-Cecilia, het Koor van de Muziekacademie Sint-Niklaas en het Waeslandia Kamerorkest. (Dubbel-LP CBS 1977 met teksten in het Duits en in het Nederlands.)
Daarna zong hij, net zoals in Amsterdam, de rol van de verteller in “Il Combattimento di Tancredi e Clorinda” van Monteverdi in Brussel. De Munt bracht trouwens dit werk van Monteverdi concertant door het Concerto Köln geleid door René Jacobs als openingsconcert voor de ambtstermijn van Bernard Foccroulle.
Hij was ook een uitstekende Oronte in “Alcina” (Vlaamse Opera), maar ontgoochelde heel erg in het Requiem van Mozart in april 1993. De oorzaak is wellicht te zoeken in het feit dat Rudolf Werthen alles fortissimo liet spelen, zodat ook de zangers moesten “schallen”. Dit gaat De Mey, die meestal met “authentieken” werkt, hoegenaamd niet af.
Alhoewel zijn lievelingsrepertoire de Italiaanse barok is, zong hij ook in “Lulu” van Alban Berg. Voor hedendaagse werken neemt hij meestal een interval van vier jaar in acht. “Ze vormen een enorme belasting voor de stem. Ze zijn niet altijd vocaal gezond geschreven.”
Net als Herreweghe heeft hij een hekel aan Franse barok, maar hij maakt natuurlijk wel een uitzondering voor datgene dat hij zelf zingt, b.v. “Atys” van Lully.
Met Dirk Vermeulen bracht hij in 1994 concertaria’s van Mozart. Vroeger had hij met hem ook al samengewerkt voor de opera “Don Quichote” van Telemann.
Daarna begon hij ook Wagner in te studeren (“Die Meistersänger”), maar zijn stembanden werden erg beschadigd, zodat hij een paar jaar geen noot meer heeft gezongen. Na de eeuwwende keerde hij dan terug en zong hij in 2005 onder andere een gospelconcert met zijn achternicht Sandrine Van Handenhove (uit “Idool”) en In Dulci Jubilo in de Collegekerk van Sint-Niklaas.
Guy De Mey is ook actief lid van de actiegroep voor homoseksuelen, “Het Gehoor”. Het merkwaardige is in dat verband dat hij vooral van “lage, sensuele vrouwenstemmen” houdt. Naast de onvermijdelijke Shirley Bassey zijn dat dan o.m. Dusty Springfield, Maurane, Dani Klein en Janis Ian.

Ronny De Schepper