Het is vandaag ook al 25 jaar geleden dat de Amerikaanse actrice, danseres en zangeres Ginger Rogers is gestorven. Zij is het meest bekend geworden door de tien films die ze draaide aan de zijde van Fred Astaire, zoals “Flying down to Rio” met het fameuze “Carioca”-nummer.
Haar acteercarrière overspant 30 jaar. Haar eerste rollen waren in een drietal korte films in 1929: Night in the Dormitory, A Day of a Man of Affairs en Campus Sweethearts. Bij haar debuut hoorden uiteraard ook de “verplichte” films in badpak. In 1939 speelde ze tegenover David Niven in Bachelor Mother en tegenover James Stewart in Vivacious Lady. Ginger Rogers recommended Jimmy Stewart for this film, even though they had not worked on a film together previously. The two were dating at the time, and with Rogers being one of RKO’s biggest stars, she got her way. In the film, the classroom assistant to James Stewart is referred to as Mr. Culpepper from Texas. Ginger Rogers’ first husband was Edward Jackson Culpepper, known as ‘Jack Pepper’, from Texas. Since Ginger Rogers‘ legs were insured for $500,000, they were strapped with boards and padded for protection during the fight scene. Filming on Vernon en Irene Castle started soon after this movie wrapped and RKO could not afford to have an injured musical star.
In 1942 draait Leo McCarey met “Once upon a honeymoon” een merkwaardige anti-nazi-komedie. Ginger Rogers is een Amerikaanse revue-danseres, getrouwd met een Oostenrijkse baron (gespeeld door Walter Slezak) die voor de nazi’s werkt. Cary Grant is de Amerikaanse radiocorrespondent die haar hart verovert terwijl hij haar een politiek bewustzijn schopt. Nog in 1942 bracht 20th Century Fox een nieuwe filmversie van de musical “Chicago” uit onder de titel « Roxie Hart » met Ginger Rogers in de titelrol.
En nog altijd in 1942 is ze te zien in “The major and the minor” naast Ray Milland, Rita Johnson en Robert Benchley. Als Sue Applegate is ze het leven in New York beu en wil ze terugkeren naar haar geboortestreek Iowa. Zij heeft echter te weinig geld om de volle treinreis te betalen. Om van het voordeelstarief te genieten, kleedt zij zich als een 12-jarig meisje. Toch botst ze op een strenge treinwachter en daardoor verbergt ze zich in de coupé van majoor Kirby (Milland). Diens verloofde, Pamela (Johnson), betrapt haar daar en denkt dat hij haar bedriegt. Om dat misverstand recht te zetten, eist Philip dat Sue met hem meegaat zodat iedereen kan zien dat ze slechts een “kind” is. Maar ondertussen is Sue verliefd geworden op hem… In deze eerste film van Billy Wilder spreekt Robert Benchley de onvergetelijke zin: “Why don’t you get out of that wet coat and into a dry martini?”
Een jaar later speelt ze de hoofdrol in “Tender comrade” van Edward Dmytryk, waarvoor Dalton Trumbo het scenario had geschreven. Op the Internet Movie Database schrijft men: “This film was introduced as evidence when director Edward Dmytryk and writer Dalton Trumbo were hauled before the House Un-American Activities Committee, which was investigating them on suspicion of being Communists. Despite the film’s many flag-waving speeches, the communal living arrangements of the ladies in the film was cited as evidence of how Dmytryk and Trumbo attempted to brainwash unsuspecting American moviegoers with Communist “propaganda”. As even more damning “evidence”, there was the use of the word “Comrade” in the title.
Screenwriter Dalton Trumbo and director Edward Dmytryk were known for their left-wing political beliefs – they were among the infamous “Hollywood Ten” blacklisted during the McCarthy-era anti-Communist hysteria after the war – and Ginger Rogers, a staunch Republican (*), began noticing what she interpreted to be “anti-American” speeches in her dialog. Upon complaining, the speeches were given to other actresses.
Although there was a Los Angeles premiere on December 19, 1943 to make the film eligible for the 1943 Academy Awards – particularly Ginger Rogers’ performance, which would fail to be nominated – the movie was not released nationally until June 1944. After the Los Angeles opening, new footage which altered the ending was shot between January 7 and 9 and then on January 20, 1944.”
Meer dan zeventig jaar na de feiten lokt deze film op de IMDb nog altijd heftige discussies uit, waarbij het opvalt dat de redactie van IMDb de linksgetinte commentaren systematisch schrapt, zodat alleen de extreem-rechtse reacties blijven staan.
In 1940 won ze de Oscar voor beste actrice voor haar hoofdrol in Kitty Foyle. In 1946 mocht ze zelf de Oscar voor beste filmmuziek uitreiken aan Miklos Rozsa (foto 3). In “The Barkleys van Broadway” (1949) moest Judy Garland na een paar opnamen reeds de plaats ruimen voor Ginger Rogers. In 1956 speelt ze de titelrol in “The first traveling saleslady”, een komedie van Arthur Lubin over Rose Gillray, verkoopster van prikkeldraad in 1897 in Twilde Westen.
Rogers was 5 keer getrouwd en 5 keer gescheiden. Ze overleed in 1995 en werd, net als Fred Astaire, begraven op de Oakwood Memorial Park begraafplaats in Chatsworth in Californië. (Wikipedia)
(*) Zij steunde dan ook “The Motion Picture Alliance for the Preservation of American Ideals” van John Wayne, Ward Bond, Hedda Hopper en Roy Brewer
dagelijks iets degelijks 